De medicijnen werken niet: een modern medisch schandaal

Help door deze info met je kennissen op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

In de Britse krant The Guardian onthult columnist, doctor en psychiater Ben Goldacre de schokkende waarheid over de medicijnen die artsen voorschrijven.

Dankzij de agressieve manipulatie door farmaceutische bedrijven en passieve toezichthouders weten doktoren vaak niet dat medicijnen niet werken of schadelijk zijn.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Dat ze niet werken of schadelijk zijn blijkt wél uit het geneesmiddelenonderzoek, maar farmaceutische bedrijven kunnen de onderzoeken op ieder gewenst moment stilleggen of onder het tapijt vegen wanneer de resultaten anders zijn dan gewenst.

Lastercampagnes

Als gevolg daarvan schrijven artsen nutteloze of schadelijke medicijnen voor aan patiënten. Volgens Goldacre geldt dit voor artsen uit alle landen ter wereld, omdat alle toezichthouders farmaceutische bedrijven in staat stellen om onderzoeksresultaten te manipuleren om hun winst te vergroten.

Uit een studie van de Harvard-universiteit uit 2010 is bijvoorbeeld gebleken dat 85 procent van alle onderzoeken die door de industrie werden gefinancierd positief waren, tegen slechts de helft van alle onderzoeken die door de overheid waren gefinancierd, zo merkt Goldacre op. Een andere analyse concludeerde dat onderzoeken naar statines die door de industrie waren gefinancierd 20 keer vaker met positieve resultaten kwamen.

Wanneer wetenschappers de noodklok luiden over dergelijke levensbedreigende praktijken worden er lastercampagnes gestart door de farmaceutische bedrijven. Een goed voorbeeld is het Deense onderzoek in het Journal of the American Medical Association waarin kritiek werd geuit op studies die waren gefinancierd door de industrie.

Na publicatie van de studie liet de Deense Vereniging van de Farmaceutische Industrie een onderzoek instellen naar de Deense wetenschappers wegens wetenschappelijk wangedrag, hoewel ze geen bewijs hadden voor de beschuldigingen.

Ze werden vrijgesproken, maar toch kregen hun werkgevers, de Deense artsenvereniging DADL, het Deense ministerie van Wetenschap, Technologie en Innovatie en het Deense ministerie van Volksgezondheid kopieën toegestuurd van de beschuldigingen.

Verdoezelen

Farmaceutische bedrijven komen met nieuwe medicijnen waarvan ze op voorhand al weten dat het rommel is. Te denken valt aan een reeds bestaand medicijnen met een te lage dosis of een suikerpil met een placeo-effect, die vrijwel niets doet. Ze kunnen hun patiënten zorgvuldig uitzoeken en manipuleren. Ze kunnen halverwege het geneesmiddelenonderzoek de resultaten bekijken en eventueel de boel stopzetten. Soms doen geneesmiddelenfabrikanten veel verschillende onderzoeken tegelijk. Resultaten van tegenvallende onderzoeken worden simpelweg niet gepubliceerd. Ook komt het voor dat veelbelovende onderzoeken worden stilgelegd.

Omdat onderzoekers resultaten naar hartenlust mogen verdoezelen worden patiënten op enorme schaal blootgesteld aan de mogelijke gevaren. Artsen hebben geen idee van de werkelijke bijwerkingen die medicijnen hebben. Werkt dit medicijn echt, of is de helft van de data achterwege gelaten? Moet dit medicijn echt zo duur zijn, of zijn de data gemasseerd? Er is sprake van een bizarre situatie in de wereld van de geneeskunde, een vakgebied waarin alles zou moeten draaien om bewijs.

Dit bewijs wordt massaal achtergehouden. Het National Institute for Health and Clinical Excellence (Nice) is bijvoorbeeld opgericht door de Britse overheid om onafhankelijk onderzoek te doen naar nieuwe behandelingen. Het instituut heeft echter geen toegang tot data over de effectiviteit van medicijnen die worden achtergehouden door onderzoekers of bedrijven. Nice heeft net zo veel recht op de data als u en ik en toch maakt het namens de Britse Gezondheidsraad (NHS) beslissingen over effectiviteit en kosteneffectiviteit van medicijnen die miljoenen mensen beïnvloeden.

Paroxetine

Het komt vaak voor dat onderzoekers en academici zich baseren op onderzoeken die door de industrie zijn gefinancierd en daarbij contracten moeten ondertekenen die ze verbieden zonder toestemming data uit de onderzoeken te publiceren of analyseren.

Er is nog zo veel meer. Neem het medicijn Paroxetine. Men wist dat het niet werkte bij kinderen en bovendien als bijwerking heeft dat gebruikers meer suïcidale gedachten krijgen. Paroxetine wordt inmiddels in verband gebracht met diverse familiedrama’s, gewelddadig gedrag en de schietpartij in Baflo. Toch werd het middel massaal voorgeschreven aan kinderen omdat GlaxoSmithKline weigerde haar onderzoeksdata te publiceren nadat uit een interne memo was gebleken dat de doeltreffendheid van het middel nooit was aangetoond.

In onderstaande video laat doctor en epidemioloog Ben Goldacre zien hoe bewijs kan worden verdraaid en hoe de farmaceutische industrie mensen op subtiele wijze misleidt.

Bron: Guardian.co.uk

Gerelateerd:

• ‘Helft van alle medicijnen deugt niet’
• Fabrikant thalidomide biedt na 50 jaar excuses aan
• Schokgolf: cannabis werkt als anti-epilepticum
• ‘Artsenmonopolie heeft geen enkel belang bij vernieuwing’
• Omstreden medicatie: Farmareus intimideert kritische hoogleraar

Lees meer over: