Het einde van de Nieuwe Wereldorde

Help mee door deze informatie met jouw kennissen op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

In de zomer van 2008 luidden twee gebeurtenissen het einde van de Nieuwe Wereldorde in. Dat schrijft The Guardian.

In augustus trokken Georgische troepen de afvallige Georgische regio Zuid-Ossetië binnen waarop de Russische premier Vladimir Poetin verklaarde zijn eigen bevolking te hulp te zullen schieten.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

De Amerikaanse vicepresident Dick Cheney bestempelde de reactie van Rusland als ‘een daad van agressie’ die ‘niet onbeantwoord mocht blijven’ en hij waarschuwde Poetin de onafhankelijkheid van Zuid-Ossetië niet te erkennen. Rusland trok zich echter niets aan van het regime van Bush.

Buigen

Op 15 september van datzelfde jaar brak de kredietcrisis uit met het faillissement van Lehman Brothers, de op drie na grootste investeringsbank van Amerika, als gevolg.

In 1990 had George H.W. Bush de Nieuwe Wereldorde uitgeroepen, gebaseerd op de Amerikaanse militaire superioriteit en de westerse economische dominantie. Regionale machten moesten buigen voor het nieuwe wereldwijde imperium.

Tussen de aanval op de Twin Towers en de val van Lehman Brothers brokkelde diezelfde wereldwijde orde al af. Twee factoren waren daarbij cruciaal. Na een decennium van oorlogvoering werd de limiet van de Amerikaanse militaire macht duidelijk zichtbaar en stortte het neoliberale kapitalistische model, dat een generatie lang heerste, in elkaar.

Rond de tijd van de Arabische Lente was de oorlog van Bush tegen het terrorisme al zo beschamend dat de Amerikaanse regering zich ging richten op alternatieve operaties in het buitenland. Alles wat na 9/11 is gezegd door Britse en Amerikaanse politici en hun brave ‘deskundigen’ is rijp voor een parallel universum gevuld met giftige fantasie. Iedereen die tegen de invasie en bezetting was, werd zwart gemaakt en veroordeeld.

Corruptie

Bijna 30 jaar lang hield de elite van het Westen vol dat enkel het dereguleren van markten, privatisering en lage belasting voor de rijken konden leiden tot groei en welvaart. Dergelijk beleid bleek echter te leiden tot crisis.

Critici waarschuwden dat het privatiseren van openbare diensten meer zou kosten en corruptie in de hand zou werken. Dat is ook precies wat er is gebeurd. Zelfs na de afgang in Irak en Afghanistan wordt de oorlog tegen het terrorisme nog altijd gevoerd, ditmaal in landen als Pakistan en Somalië waar drone-aanvallen worden uitgevoerd op onschuldige burgers.

De westerse machten speelden een beslissende rol bij de afzetting van het Libische regime. Ze handelden ‘uit naam van de burgers’, die vervolgens bij duizenden het leven lieten als gevolg van een burgeroorlog die escaleerde door toedoen van de NAVO, terwijl Syrië en Iran ondertussen konden rekenen op dreigementen.

Verandering

Na het falende sociaal-economische project kwam er steeds meer afkeer tegen de elite. Terwijl de last van de crisis op de schouders van de meerderheid kwam te liggen, getuigden protesten, stakingen en onlusten van de noodzaak tot verandering.

De nasleep van de crisis van de neoliberale orde vraagt om een meer democratische, egalitaire en rationele aanpak om een duurzaam alternatief vorm te geven. Zowel de economische als de ecologische crisis vragen om openbare interventie en een herverdeling van rijkdom en macht. De realiteit duwt in de richting van progressieve oplossingen.

De opstanden in de eerste jaren van de 21e eeuw hebben de deur geopend naar een nieuwe wereldwijde orde en echte sociale en economische verandering.

Bron: Guardian.co.uk

Gerelateerd:

• Zoon Waffen-SS’er was jarenlang hoogste militair VS
• Peter Vereecke over de Nieuwe Wereldorde (video)
• Eustace Mullins – Wie besturen onze leiders (video)
• De verstrekkende invloed van het Britse Rijk
• De grote families die de wereld regeerden

Lees meer over: