Natuur en Milieu

Klimaatverandering bedacht door steenrijke Canadese oliemagnaat die wereldregering nastreefde

Help door deze info met jouw kennissen op je social media te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Eind vorige maand overleed de man die in de afgelopen 40 jaar meer invloed heeft uitgeoefend op de wereldpolitiek dan ieder ander individu. Zijn dood ging grotendeels onopgemerkt voorbij. Dat schrijft de Britse Daily Telegraph.

Zonder deze man zou de klimaatconferentie in Parijs waarschijnlijk nooit hebben plaatsgevonden. In 1992 organiseerde hij de ‘aardetop’ in Rio de Janeiro, de grootste politieke bijeenkomst in de geschiedenis. Toch kennen maar weinig mensen zijn naam.

---Lees verder na dit advertentieblokje---
https://www.ninefornews.nl/wp-content/uploads/2024/02/bezwaarmaker.png

De paniek rond klimaatverandering werd aangewakkerd door de Canadese multimiljonair Maurice Strong. Hij leidde onder meer het oliebedrijf Petro-Canada en was adviseur voor de top van de Verenigde Naties en de Wereldbank.

Staatsgreep

Strong, die opgroeide tijdens de Grote Depressie, raakte er tijdens de Tweede Wereldoorlog van overtuigd dat de Verenigde Naties een wereldregering moesten vormen. In de jaren zestig zag Strong, die zijn geld had verdiend in de Canadese olie-industrie, milieubescherming als dé manier om de VN om te vormen tot machtige wereldregering.

In 1972 riep Strong het VN-Milieuprogramma (UNEP) in het leven en in de jaren tachtig sloot hij zich aan bij een piepklein groepje meteorologen die dachten dat de opwarming van de aarde catastrofale gevolgen zou hebben. In 1988 besloot UNEP dit groepje te sponsoren. Het VN-klimaatpanel IPCC was geboren.

In 1992 pleegde Strong, met het IPCC als bondgenoot, een staatsgreep door het Klimaatverdrag (UNFCCC) op te zetten, het raamverdrag dat onder verantwoordelijkheid van de VN werd afgesloten en ondertekend tijdens de aardetop in Rio.

Agenda 21

Dit verdrag is inmiddels ondertekend door bijna alle lidstaten van de VN. Alle klimaatconferenties borduren voort op dit Klimaatverdrag, dat gebaseerd is op Agenda 21, de ideologie van Strong.

In 2005 verkreeg Strong op illegale wijze een bedrag van 1 miljoen dollar uit het Olie-voor-voedselprogramma van de VN, dat naar verluidt bedoeld was om Saddam Hoessein in ruil voor olie voedsel en geneesmiddelen te geven. Strong woonde lange tijd in Peking, waar hij nauwe banden onderhield met de communistische leiders in China.

Het wereldwijde klimaatbeleid wordt tot op de dag van vandaag gevormd door Agenda 21 van Strong.

[Telegraph]

0 0 stemmen
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vind je deze informatie interessant?
Deel het met vrienden op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

27 Reacties
Oudste
Nieuwste Meeste stemmen
Inline Reacties
Alle reacties zien
Arwijn
Arwijn
8 jaren geleden

Iedereen gaat lijden onder het nieuwe Klimaat Verdrag. Landen zullen bedreigd worden om aan de eisen te blijven voldoen.

IFF
IFF
8 jaren geleden

De hoax die klimaatverandering heet heeft nooit iets te maken gehad met de verandering van het klimaat. De bedoelingen zijn veel en veel duisterder.

Henk001
Henk001
8 jaren geleden

dit is een fraai stukje geschiedsvervalsing. Klimaatverandering door uitstoot van CO2 is niet bedacht door Strong. In de jaren ’80 was het geen “piepklein groepje” meteorologen dat dacht.. etc.
Nadat Tyndall in1859 had ontdekt dat CO2 en waterdamp infrarode straling absorberen, veronderstelde Arrhenius in 1896 dat de extra uitstoot van CO2 door verbranding van fossiele brandstoffen voor opwarming zou zorgen. Hij beweerde dat een verdubbeling van CO2 via terugkoppelingen tot 5°C temperatuurstijging zou leiden (en hij dacht dat dit wel enige duizenden jaren zou duren voordat het zo ver was). Dit werd o.a. door Angstrom bestreden die stelde dat de absorptiebanden van CO2 al verzadigd waren. De discussie ging enkele decennia verder. In 1938 kon Callendar de redenering van Angstrom weerleggen en hij kwam met een gevoeligheid van 2°C per verdubbeling. Maar de meeste van zijn collega’s bleven sceptisch: was de CO2 wel aan het toenemen? Zouden de oceanen de extra CO2 niet gewoon allemaal absorberen?
In de jaren ’50 veranderde die opvatting. Betere laboratoriummetingen aan de absorptiebanden van CO2 en H2O, rechtstreekse metingen van CO2 en isotopenmetingen van C die aantoonden dat CO2 uit fossiele brandstoffen wel degelijk toenam in de atmosfeer en nieuwe berekeningen (door Revelle) over de geringe mate van absorptie door de oceanen lieten zien dat er wel degelijk een toename was van CO2 en dat dit zou leiden tot opwarming. Hoevéél opwarming was nog onduidelijk. Uit de jaren ’50 stammen ook de eerste filmpjes waarin hiervoor wordt gewaarschuwd. Desondanks was de temperatuur sinds 1940 licht aan het dalen. De verklaring die klimatologen hiervoor vonden was dat bij verbranding niet alleen CO2 maar ook roet en zwavel vrij kwam waardoor aerosolen ontstonden die voor afkoeling zorgden. Twee stromingen discussieerden over welke kant het op zou gaan. Een meerderheid was van mening dat de steeds sneller stijgende CO2 het over niet te lange tijd van de aerosolen zou winnen. Een minderheid was van mening dat de aerosolen het effect van CO2 zouden overwinnen. Die laatste mening werd door sommige opiniebladen zoals Time midden jaren ’70 opgepikt, die er meteen maar “we gaan naar een nieuwe ijstijd” van maakten. Daar wordt door sommigen nog wel eens naar verwezen (“in de jaren ’70 zeiden ze allemaal dat er een nieuwe ijstijd zou komen”) maar als je de artikelen in de wetenschappelijke tijdschriften uit die tijd op een rijtje zet blijkt dat de verhouding afkoelers/opwarmers ongeveer 1 op 7 te zijn.
Toen vanaf midden jaren 70 de temperatuur duidelijk weer begon te stijgen begonnen wetenschappers te waarschuwen dat dit tot riskante opwarming kon leiden. Van oliemagnaat Exxon is bijv. bekend dat zijn eigen wetenschappers in 1982 waarschuwden voor deze opwarming. (Vervolgens koos Exxon er voor deze wetenschappelijke inzichten voor eigen belang te bestrijden met disinformatie). Onder andere Margaret Thatcher stimuleerde het klimaatonderzoek en vooral de regering van de VS (!) drong aan op een onafhankelijk instituut. Samen met nog een aantal regeringen richtten zij het IPCC op, een samenwerkingsverband van UNEP en WMO. Dat was echt niet een sinister opzetje van ene Strong.
Om een door iedereen vrijwillig ondertekend raamverdrag als staatsgreep te betitelen is demagogisch woordgebruik.

trackback
Eindtijdberichten en ander opvallend nieuws, verzameld door: Arie Goedhart | Silvia's Boinnk!!!
8 jaren geleden
Back to top button
27
0
We lezen graag je reactie!x