De vrouw die tijdens een zware hersenoperatie uit haar lichaam trad

Help ons door deze informatie met vrienden op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Pam Reynolds was 35 jaar oud toen ze onder het mes moest. Tijdens een zware hersenoperatie verliet ze haar lichaam en hoorde ze de artsen met elkaar praten. Ze was getuige van de medische ingreep, hoewel ze geen hersenactiviteit vertoonde.

Tijdens de operatie werd de activiteit van de hersenschors en hersenstam continu bijgehouden. Dit maakt Pamela een goed voorbeeld van iemand die tijdens een gedocumenteerde uitval van alle hersenfuncties een bijna-doodervaring heeft gehad. Pamela deed haar verhaal tijdens de BBC-uitzending ‘The Day I Died’, die in Nederland werd vertoond met de titel ‘De dag dat ik stierf’. Het geval van Pam wordt door Pim van Lommel aangehaald in zijn boek Eindeloos bewustzijn.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

In 1991 onderging Pam een langdurige en risicovolle hersenoperatie wegens een groot aneurysma in één van haar hersenslagaders vlak bij de hersenstam. Een aneurysma is een soort ballon op een zwakke plek in een bloedvat. Gedurende de operatie werd haar lichaamstemperatuur teruggebracht tot ongeveer 10 graden. Ze lag aan een hart-longmachine wegens de uitval van haar hartactiviteit, die altijd optreedt bij ernstige onderkoeling van het lichaam.

Cardioloog Michael Sabom schreef:

Uit de registraties tijdens haar operatie bleek dat ze voldeed aan alle huidige criteria voor hersendood: haar EEG was vlak, er was geen respons van de hersenstam en er stroomde geen bloed naar de hersenen. Haar ogen waren gedurende de operatie afgeplakt. Verder lag ze onder diepe narcose. Onder deze omstandigheden kon ze details van haar operatie waarnemen, was ze buiten haar lichaam, kon ze gesprekken tussen artsen opvangen, ging ze door een tunnel naar het licht, had zij contact met overleden familieleden en beleefde ze bewust de terugkeer in haar nog koude lichaam na de stroomstoot op haar hart, die zij zelf kon waarnemen.

Reynolds had carrière gemaakt als zangeres en componeerde en schreef haar liedjes zelf. In 1991 werd ze ernstig ziek. Ze had last van extreme duizeligheid, verlies van spraakvermogen en had ook moeite met het bewegen van haar lichaam. Uit een hersenscan bleek dat er een groot aneurysma in een bloedvat van de hersenen zat. Als dat aneurysma zou barsten, zou ze door een hersenbloeding direct overlijden.

Over de bijna-doodervaring zei Pamela het volgende:

Ik kan me geen operatiekamer herinneren. Ik werd begeleid door een assistent. Daarna… niets. Helemaal niets. Tot dat geluid. Het was een soort keelklank. Ik herinner me dat het boven op mijn hoofd begon te tintelen en dat ik als het ware boven uit mijn hoofd schoot. Hoe verder ik uit mijn lichaam ging, hoe helderder het geluid werd. En ik begon verschillende dingen in de operatiekamer te zien toen ik omlaag keek. Ik had in mijn hele leven nog nooit zo helder waargenomen. Ik wist dat het mijn eigen lichaam was. Maar het deed me niets. […] Toen voelde ik een aanwezigheid. Ik draaide me om, als je dat zo kunt zeggen, en keer ernaar. Ik zag een klein lichtpuntje. Dat licht begon me aan te trekken, maar niet tegen mijn wil, want ik wilde wel mee. Hoe dichter ik bij het licht kwam, hoe duidelijker ik verschillende gestalten begon te zien, verschillende mensen, en ik hoorde heel duidelijk hoe mijn grootmoeder me riep. Ik hoorde haar niet met mijn oren. Het was veel helderder dan met mijn oren. Het licht was ongelooflijk helder, alsof je midden in een lamp zit.

Tijdens de operatie zag Pam allerlei instrumenten die ze niet herkende. Ze hoorde heel duidelijk een vrouwenstem zeggen: “We hebben een probleem. Haar aderen zijn te klein.” En toen een mannenstem: “Probeer het aan de andere kant.”

Pam kon tijdens de operatie veel bijzonderheden zien en horen, ondanks het feit dat ze onder narcose lag, haar ogen afgeplakt waren en luid klikkende apparaatjes in haar oren waren ingebracht. Ze zag de apparatuur en de mensen in de operatiekamer, ze zag het instrument waarmee haar schedel werd opengemaakt. Ze heeft gesprekken tussen de artsen naderhand nauwkeurig weergegeven.

Pam Reynolds stierf op 22 mei 2010 op 53-jarige leeftijd aan hartfalen.

[Epoch Times]

Lees meer over:
bijna-doodervaring EEG Eindeloos bewustzijn hersenen hersenoperatie