De waarheid die de media verborgen houden over Gaddafi’s Libië

Help mee door dit met jouw vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Voordat de NAVO en de Verenigde Staten in maart 2011 begonnen met het bombarderen van Libië, stond de VN op het punt om kolonel Muammar Gaddafi eind maart 2011 een prijs uit te reiken voor zijn prestaties op het gebied van mensenrechten.

Is het niet vreemd, dat de NAVO en de VS ons opeens via de mainstream media vertelden dat Gaddafi een ‘brutale dictator’ was, en dat hij grootschalig geweld tegen de burgerbevolking zou gebruiken?

---Lees verder na dit advertentieblokje---

En dit terwijl de VN hem één maand voor de bombardementen wilde prijzen voor de bestaande mensenrechten in zijn land?

Wat was nou de échte reden voor de bombardementen, de propaganda en de steun van de NAVO aan de ‘anti-regeringsrebellen’?

Libië vóór de val van Gaddafi

Tot 2011 was Libië een land dat gebaseerd was op de Jamahiriya, een islamitische en socialistische ideologie ontwikkeld door Muammar Gaddafi, geschreven in het Groene Boek, waarbij het volk alle macht zou hebben. Er bestonden geen politieke partijen. Volgens critici was Libië een dictatuur, Gaddafi gaf als reactie hierop aan dat ‘westerse mensen het Libische systeem niet begrijpen’.

Als we naar het ‘Libische systeem’ kijken, lijkt het niet echt een slecht systeem. Libiërs hadden vóór de oorlog namelijk een levensverwachting van 74 jaar, het land was het hoogst genoteerde Afrikaanse land op de index van de menselijke ontwikkeling van de Verenigde Naties en had ook één van de hoogste bbp’s van het continent. Voor een Afrikaans land heeft het een zeer hoge alfabetiseringsgraad. Maar dat niet alleen:

• De gezondheidszorg was gratis.
• Onderwijs was gratis.
• Elektriciteitsrekeningen bestonden niet, stroom was gratis.
• Daklozen waren er niet, het hebben van een huis was in Libië één van de mensenrechten die voor iedereen gold.
• Alle pasgetrouwde stelletjes ontvingen 60,000 dinar (€30.000) van de overheid om hun eerste appartement te kopen, om het zo makkelijker te maken een gezin te stichten.
• Gaddafi heeft het grootste irrigatie-project ooit uitgevoerd, genaamd ‘The Great Manmade River Project’, om water voor iedereen toegankelijk te maken in het woestijnland.
• Een klein percentage van de olie-opbrengsten van het land werd direct op de rekeningen van de bevolking gestort.
• Libië had haar eigen staatsbank die leningen verstrekte aan de burgers tegen nul procent rente.
• Alle moeders met een pasgeboren baby kregen $5000 én een uitkering.

Voor inwoners die geen geschikte studie of medische zorg in Libië konden vinden, betaalde de overheid niet alleen de reis naar het buitenland, maar zij kregen ook $2300 per maand voor accommodatie en vervoerskosten.

Hoe kan het dat we vóór de bombardementen een compleet ander beeld in de media te zien kregen over Gadaffi’s Libië? Waarom werden deze feiten verborgen gehouden voor de Nederlandse bevolking?

Zou dit te maken kunnen hebben met het feit dat Gaddafi plannen op tafel had liggen om voortaan goud in plaats van dollars te vragen voor de Libische olie? Terwijl de VS geen gram goud op voorraad heeft en de NAVO-landen het zich simpelweg niet kunnen veroorloven.

Of was de reden toch dat Gaddafi op het punt stond om in plaats van waardeloze stukjes papier zoals de dollar een nieuwe valuta te introduceren in Libië: de gouden dinar, die bestond uit echte gouden munten en staafjes en die de positie van de dollar en de euro zou kunnen verzwakken?

Eén ding was duidelijk: De NAVO en de VS wilden Gaddafi koste wat het kost weg hebben.

Propaganda

Aangezien Nederland een actief lid is van de NAVO, schetste de Nederlandse mainstream media een compleet ander beeld over Libië en Gaddafi door middel van propaganda en leugens om zo de bevolking achter de NAVO-bombardementen te laten staan.

Een opmerkelijk voorbeeld: diverse westerse mainstream media berichtten eind september 2011 massaal over een massagraf waarvoor kolonel Gaddafi verantwoordelijk zou zijn.

Enkel de Franse krant Libération heeft daadwerkelijk een journalist naar het gebied gestuurd. Toen de botten geïdentificeerd waren werd het duidelijk dat het ging om de zoveelste westerse propagandastunt.

De NOS berichtte: ‘In de Libische hoofdstad Tripoli is een massagraf gevonden met meer dan 1.270 lichamen. Het massagraf ligt bij de beruchte Abu Salim-gevangenis, waar het regime van de verdreven kolonel Gaddafi zijn tegenstanders opsloot. Volgens mensenrechtenorganisaties is daar in 1996 een massamoord gepleegd, waarbij 2.000 gevangenen zijn omgekomen’.

Nadat de botten geïdentificeerd waren, werd duidelijk dat het ging om kamelenbotten, en dat de rest van het bericht een broodje aap-verhaal was. De NOS heeft dit nooit publiekelijk naar buiten gebracht.

NAVO-coalitie

In februari 2011 brak er in navolging van de Arabische Lente in de buurlanden een acht maanden durende opstand uit tegen Gaddafi’s regime. De opstanden tegen het 42-jaar oude autoritaire regime van Muammar Gaddafi mondden niet veel later uit in een bloedige burgeroorlog tussen voor- en tegenstanders van de kolonel.

De tegenstanders, waarvan achteraf bleek dat ze waarschijnlijk leden van de terroristische organisatie Al Qaida waren, werden vanaf 19 maart 2011 bij aanvallen gefinancierd, bewapend en gesteund door een internationale coalitie geleid door de NAVO en de VS. Ze veroverden in augustus de hoofdstad Tripoli en versloegen ten slotte de laatste Gaddafi-getrouwen in de maanden daarop, tot op 20 oktober 2011 Muammar Gaddafi zelf werd opgepakt en gedood.

Sinds de NAVO-coalitie is de situatie in het land erg verslechterd.

Libië na de val van Gaddafi

Na de revolutie bleek de Libische regering niet in staat om milities onder controle te krijgen. In het ontstane machtsvacuüm kregen milities, terroristische groepen en smokkelaars van wapens, mensen en drugs volop de kans hun positie te versterken, met toenemende onveiligheid, polarisatie en instabiliteit als gevolg. Sinds de zomer van 2014 is er sprake van twee regeringen in Libië. De VN onderhandelt momenteel over een nieuwe eenheidsregering. Ook IS is actief in Libië.

De missie (om ‘democratie’ te eisen) die gebaseerd was op vage conclusies is duidelijk mislukt, of was dit de stille bedoeling?

De bevolking heeft het nog nooit zo slecht gehad.

Het land is in totale chaos, bomaanslagen zijn aan de orde van de dag en onafhankelijke waarnemers zijn er intussen bijna niet meer. Alle westerse ambassades hebben de deuren gesloten vanwege het geweld, mensenrechtenactivisten zijn vermoord of gevlucht en journalisten komen er nauwelijks meer.

Het wordt steeds duidelijker dat de Nederlandse media niet onafhankelijk zijn, en door de overheid worden beïnvloed.

De waarheid wordt verzwegen, en er wordt overal op bezuinigd terwijl de budgetten voor defensie elk jaar verhoogd worden om zo lid te blijven van de NAVO.

De landen in de Europese Unie die geen lidstaten van de NAVO zijn (Finland, Ierland, Oostenrijk, Zweden, Cyprus en Malta) deden niet mee aan het propagandaspelletje. Oostenrijk is geen lid omdat het land, toen het na inwerkingtreding van het Oostenrijks Staatsverdrag in 1955 weer zelfstandig werd, verklaard heeft voor eeuwig neutraal te blijven. Zweden is ook een neutraal land en is zodoende geen lidstaat.

Waarom is Nederland geen neutraal land? Willen wij ons als kikkerlandje nou echt bemoeien met dit soort oorlogen en coalities waarvan de waarheid verdraaid wordt waardoor wij onjuiste informatie te zien krijgen in de media? Wordt het niet eens tijd dat ‘Defensie’ zich gaat richten op defensie in plaats van zich bezig te houden met aanvallen en voor propaganda in de media te zorgen?

De Nederlandse regering kent haar prioriteiten niet meer, en het wordt tijd om duidelijk te maken dat wij (de Nederlandse bevolking) dit niet tolereren.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door De Stille Waarheid.

Lees meer over:
Gaddafi IS Libië massagraf NAVO olie VS