Natuurkundigen hebben een test ontwikkeld die zou kunnen aantonen of het universum al dan niet een virtuele werkelijkheid is.
Silas Beane van de Universiteit van Bonn en zijn collega’s stellen dat een simulatie van het universum, hoe complex dan ook, nog altijd onderhevig is aan beperkingen die het bestaan ervan verklappen.
Er zijn al computersimulaties gedaan om de kwantumchromodynamica na te bootsen, de natuurkundige theorie die de wisselwerking tussen quarks en gluonen beschrijft. Kwantumchromodynamica vormt onderdeel van het standaardmodel van de elementaire deeltjesfysica.
Roosters
Men denkt dat het simuleren van de natuurkunde op dit niveau de werking van het hele universum beschrijft. Ondanks het feit dat ze gebruik maken van de meest krachtige supercomputers ter wereld, zijn natuurkundigen er enkel nog in geslaagd om kleine gebieden in de ruimte te simuleren op femtoschaal. Femto wordt gebruikt om een factor 10 tot de macht -15 aan te duiden.
De fysica wordt meestal bestudeerd en wiskundig verklaard aan de hand van driedimensionale structuren of roosters. Professor Beane en zijn collega’s vragen zich af of de fysieke processen die we waarnemen in het universum door de ruimte tussen de roosterpunten worden begrensd.
Ze hebben ontdekt dat de ruimte tussen roosterpunten een grens stelt aan de hoeveelheid energie die deeltjes kunnen hebben. Alles wat kleiner is dan het rooster kan niet bestaan.
GZK-limiet
Als onze kosmos een computersimulatie is, zou de straling de verschillende roosterpunten moeten volgen en zou men dat moeten zien als een zogeheten ‘cutoff’ in het spectrum van hoogenergetische deeltjes.
Deze cutoff in energie van kosmische-stralingsdeeltjes is bekend als de Greisen-Zatsepin-Kuzmin of GZK-limiet, de theoretische bovengrens van energie die kosmische straling kan hebben.
Deze cutoff is uitgebreid bestudeerd en wordt veroorzaakt doordat hoogenergetische deeltjes interacteren met de kosmische achtergrondstraling en energie verliezen terwijl ze grote afstanden afleggen.
Beane en zijn collega’s berekenden dat kosmische straling bij voorkeur langs de lijnen van het rooster beweegt, waardoor de straling niet in alle richtingen gelijk is.
Met behulp van bestaande technologie kan worden ‘gezien’ hoe het rooster is georiënteerd waarop ons universum wordt gesimuleerd. Nu moet het team met behulp van de computer nog het juiste rooster zien te construeren. Daarnaast kan het effect alleen worden gemeten als de cutoff van het rooster gelijk is aan de GZK-cutoff. Daarvoor moet de ruimte tussen de roosterpunten 10 tot de macht -12 femtometer zijn.
Bron: Dailymail.co.uk
Gerelateerd:
- Zit het heelal tussen de oren?
- Melkweg omsloten door gigantische halo van heet gas
- Ontsnappen neutronen naar spiegeluniversum?
- Elk zwart gat bevat een nieuw universum
- Zwarte gaten en wormholes: geheime sluiproutes in de ruimte
Kijk: zo kondigen de globalisten van tevoren hun plannen aan
Geheim Tibet: de Duitse SS-expeditie
Australiër gebruikt derde oog om zieke organen op te sporen
Gaat buitenaards leven het menselijke begripsvermogen te boven?
500 miljoen aan bezuinigingen op jeugdzorg, maar wel 120 miljoen naar Oekraïne: ‘Te idioot voor woorden’
Krijgen alle Zwitsers binnenkort 2250 euro per maand? Deze zomer weten we het
Kijken: Stervende tiener herstelt nadat zijn moeder hem cannabis geeft
Kamer weigert debat over omstreden WEF-conferentie in Davos en dit zijn de redenen
Onderzoeker spot enorm ‘gezicht’ op Antarctica. Bekijk het zelf op Google Earth