Lezersbrieven

Het Nederlandse systeem in de praktijk. Gaan we echt zo met mensen om?

Help door dit met kennissen op je socials te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

In het Nederlandse systeem kun je zomaar ineens tot je strot in de ellende raken. Richard ondervindt dit nu al jaren en stuurde NineForNews zijn noodkreet, welke je hieronder kunt lezen.

Dit moet toch niet mogen!

---Lees verder na dit advertentieblokje---
https://www.ninefornews.nl/wp-content/uploads/2024/02/bezwaarmaker.png

Tot acht jaar geleden verdiende ik mijn geld als marktkoopman en sportleraar. Ik was een heel kleine zelfstandige die als vrij man zelf in mijn onderhoud voorzag. Ik heb dit zo’ n vijftien jaar gedaan. In 2007 werd ik ziek. Ik kreeg een ontsteking in mijn schouder. Ik ben naar de dokter gegaan en werd naar het ziekenhuis gestuurd. Niemand kon iets vinden, maar ik had wel pijn. En die pijn werd erger en ik kon op een gegeven moment niet meer werken. Ik heb doorgewerkt tot ik echt niet meer kon, want er moesten inkomsten komen en ik had een gezin met vrouw en zoontje van vijf.

Van kwaad tot erger

Het werk werd minder, de inkomsten minder, mijn pijn werd erger en mijn relatie ging slecht. Ik kon rekeningen niet meer betalen, en op een gegeven moment is er vanwege opgelopen schulden beslag gelegd. Met dank aan de blauwe Gestapo.

Toen kwam er een tijd van interen op overgebleven kapitaal en kwam er op een gegeven moment de keuze tussen rekeningen betalen of eten. Het is zover gekomen dat ik met huisuitzetting werd bedreigd. Ik had bijna dagelijks rijen deurwaarders aan de deur. Bergen enveloppen in mijn bus. Ik maakte niets meer open en zat met mijn handen in het haar. Ik kreeg een brievenbusfobie, hoorde elke vreemde auto in de straat. Hield de gordijnen dicht, ging het huis niet meer uit. Durfde geen bezoek meer te ontvangen. Telkens weer wachten op ellende die komen gaat.

Ik ben aan de drank geraakt. Ja, wat wil je? Ik kon niet slapen. Werd ’s nachts doodsbang wakker. Kreeg hartkloppingen en darmklachten, puur door de stress. Ik werd ’s nachts wakker met verschrikkelijke buikpijn. Ik wist ‘ik heb een ontsteking’. Maar ik durfde niet naar de dokter, omdat ik mijn zorgpremie niet had betaald. Ik was bijna dood. Ik poepte en piste bloed, wel drie weken lang. Ik dacht dat ik doodging en heb geluk dat ik nog leef. Zonder dokter de pijn doorstaan op hoop van zegen dat ik zou leven. Al wenste ik de dood op dat moment.

Mijn relatie ging slecht. Ik dronk, had pijn en werd van alle kanten bedreigd. Verloor mijn vrienden. Maakte ruzie met iedereen. Ik was bijna dood en dacht er serieus over om een einde aan mijn leven te maken.

Ik ben toen, om te redden wat er te redden viel, naar Duitsland vertrokken. Ik kreeg daar, via familie van mijn ex, een baan als koerier aangeboden. Ik ben toen met mijn zoontje (het viel hem heel zwaar!) naar Duitsland vertrokken. Min of meer gevlucht, want de grond werd heel heet onder de Nederlandse bodem.

Opnieuw beginnen

In Duitsland heb ik hard gewerkt. Heel Europa door gereden en alles gepakt wat ik krijgen kon. Ik heb toen uit eigen zak het grootste deel van mijn schuld afbetaald. Met de bedoeling dat, mocht ik hier terugkeren, ik dat dan liever met een schone lei zou doen.

Ook Duitsland bleek geen redding voor onze relatie en drie jaar terug ben ik samen met mijn zoontje weer terug in Nederland gekomen met niet meer dan een paar onderbroeken en een auto. Wij hebben een paar weken in een tent op een camping gewoond en wonen nu bij mijn moeder in.

Nu heb ik eerst mijn tijd aan mijn zoontje gegeven en ben ondertussen bezig geweest om ook mijn leven hier weer op te pakken. Dat bleek dus niet zo simpel. Ik had de meeste schuldeisers betaald en de paar die zich nog zouden melden kon ik betalen en heb ik ook betaald. Behalve mijn zorgverzekeraar. Ik kreeg al snel bericht dat ik werd aangemerkt als wanbetaler en daar komt dus een extra boete bij.

Het huidige Nederlandse systeem maakt mensen kapot!

Ik belde met de verzekeraar en vroeg om een regeling. Maar dat kon niet vanwege het niet hebben van regelmatig inkomen. Meerdere malen gebeld en gemaild. Maar nee. En dit al drie jaar lang!

Al die tijd krijg ik dus van die paars-witte enveloppen in de bus en dat is, door extra kosten en geen regelmatig inkomen, alweer op deurwaarders uitgekomen en zo zit ik weer in de cirkel.

Ik durf mijn huis niet meer uit, heb de gordijnen dicht, slaap slecht. Heb angstaanvallen en angstaanjagende woede-uitbarstingen.
Onlangs hebben de buren de politie gebeld omdat ik helemaal door het lint ging. Dat heeft mij doen besluiten de dokter te bellen. Ik heb een zelfmoordpoging overwogen maar ik heb mijn zoontje en dat kan ik niet doen. Ik ben van daaruit naar GZ gestuurd en zit nu in een B3 behandeling. Dat is een opname-vervangende therapie. Best heavy. Ik slik nu pillen, waardoor ik me nog meer klote voel en schrijf dit nu met tranen in mijn ogen.

En ik ben boos! Woest! Dat ik al 9 jaar word gestraft, ziek gemaakt. Relatie kapot, alles weg. Ik ben helemaal wappiewappie, totaal kapot. Wat willen jullie nog meer?

Moet ik zo gestraft worden omdat ik eens een keer geen geld had? Omdat ik mijn rekeningen niet meer kon betalen? In wat voor een wereld leef ik?

Groetjes van iemand die er helemaal door zit.

Richard
Doetinchem

0 0 stemmen
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vind je deze info belangrijk?
Deel het met anderen op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

61 Reacties
Oudste
Nieuwste Meeste stemmen
Inline Reacties
Alle reacties zien
troy
troy
9 jaren geleden

Zo dat is mooi heftig… Ik zit nu in hetzelfde schuitje… Ik heb een uitkering van 820 euro… en dit met subsidies kom ik net aan de 1100 euro. Mijn vaste lasten zijn in totaal 1000 euro. Daarnaast moet ik zorginstituut afbetalen via CJIB. En ik moet de schuld afbetalen. Al om al kan ik in de maand niet eten. Ik betaal rekeningen en helaas niet eten. Als ik hier wel voor zou kiezen zou ik hetzelfde schuitje als jou zitten. Ik weet hoe f*cked up dit systeem is…. ik wens je veel sterkte voor de komende tijd. Maar hou de moed hoog. Voor alles wat er gebeurd in je leven, hoe erg dit ook is. is voor een reden ik weet zeker dat jij hier sterker uit gaat komen. En dan maar off grid gaan leven. Dit ga ik wel doen. Dit systeem is niet meer te reden. Het moet op de klippen lopen pas daarna kunnen wij op de juiste manier alles opnieuw opbouwen.

kalm aan kerel je bent niet de enige.

namaste

FredvdSanden
FredvdSanden
9 jaren geleden

Erg herkenbaar! Hou vol, we komen er echt wel uit..

Hans
Hans
9 jaren geleden

Dag Richard en anderen,

Als bewindvoerder kom ik regelmatig dergelijk schrijnende gevallen tegen.
We hebben inderdaad een paar hele zieke wetten die mensen nodeloos dieper in de sh*t duwen.

De wet bestuurlijke premie is hier een mooi voorbeeld van. Iemand die gezond is en geen betalingsproblemen heeft betaald € 66 per maand premie, iemand die betalingsproblemen heeft moet € 153 per maand betalen.

Zo kan ik nog wel een hele rits noemen. Als we hiervoor bij instanties en Tweede Kamerleden aankloppen om hier iets aan te doen krijg je standaard het antwoord dit is de wet / hier gaan wij niet over etc…

Een schuldhulp traject via de gemeente, al dan net met bewindvoerder, kost ca. 4 jaar.
Met de CJIB is het niet mogelijk om handjeklap te doen en de schuld voor zeg 20% af te kopen.
Met overige schuldeisers wil dit nog wel eens lukken.

Groet,
Hans

Hot Burmees
Hot Burmees
9 jaren geleden

Richard heel herkenbaar.

Werd net gebeld door mijn “zorgverzekeraar”, ik was al boos , dus die arme callagent heeft zich aardig achter de oren moeten krabben .

Wat ik echt super simpel vond , de opmerking, dat zorgverzekeraars een sociale verplichting hebben , echt spuugde zowat de hoorn vol.
heb de man duidelijk gemaakt dat zij dat niet hebben , ja zogenaamd, maar dat het bedrijven zijn die winst moeten maken , sociaal en winst maken gaat nu eenmaal niet samen.
Mensen zijn geworden tot winstmakende produkten gemaakt , en als er geen winst meer is , dan is het beter dat je sterft.
Uiteindelijk besefte hij dat ook.

Sterkte en succes met het beklimmen van de bierkaaien.
Nederland is Vernederland geworden.

Back to top button
61
0
We lezen graag je reactie!x