Sir Ken Robinson pleit vermakelijk en zeer bewogen voor een onderwijssysteem dat creativiteit koestert in plaats van ondermijnt.
Terwijl kinderen over het algemeen niet twijfelen aan hun eigen creativiteit, zijn volwassenen veelal minder zeker van zichzelf. Wat verandert er tijdens het volwassen worden?
Organisaties over de hele wereld geven aan behoefte te hebben aan creatieve mensen die zich snel kunnen aanpassen aan veranderingen, maar kunnen die niet vinden. Waar zijn ze gebleven?
Gisteren
Robinson bespreekt de noodzaak van een radicale herziening van de onderwijssystemen, met een bijzondere nadruk op creativiteit. Hij vertelt een verhaal van een klein schoolmeisje waaraan de leraar vraagt wat ze aan het tekenen is. Ze antwoordt dat ze een tekening van God maakt. “Maar niemand weet hoe God eruitziet,” zegt de leraar. “Zodra ik klaar ben, weten ze het wel!” reageert het meisje. Robinson maakt het punt dat kinderen niet bang zijn om het fout te hebben. Ze proberen van alles en het komt simpelweg niet bij hen op dat je niet creatief zou kunnen zijn. Dat is iets wat we leren gedurende onze schoolcarrière, waar we opgeleid worden tot niet-kunstenaars.
De meeste scholen leiden niet op voor morgen of zelfs voor vandaag; ze leiden onze kinderen op voor gisteren. Ze bereiden onze kinderen niet voor op werken en leven in de huidige maatschappij. Wie heeft nog een baas die ’s morgens invuloefeningen op je bureau komt leggen?
Daarnaast werken scholen niet met de meest recente inzichten uit de psychologie en wetenschap, ze werken met inzichten van 25 jaar geleden.
ADHD
Leerlingen zitten onderuitgezakt in de klas en kijken totaal langs de leraar heen. Waarom? School doodt de creativiteit. Vroeger zei de meester: “Als je heel hard werkt op school, hoge cijfers haalt en gaat studeren, krijg je een goedbetaalde baan. Nu ligt dat anders. Weinig kans op een goede baan. Economische crisis. Daarnaast hebben we internet, zijn er iPhones en genoeg televisiezenders om ons af te leiden en te laten zien hoe saai school eigenlijk is.
Mensen worden multimiljardair door juist géén hoge cijfers te halen of te gaan studeren. Ze bouwen in hun garage een computer (Jobs) of de software daarvoor (Gates).
Wat gebeurt er met mensen die niet zo goed stil kunnen zitten, die zich niet zo lang kunnen concentreren en die beter zijn in dansen, zingen of schilderen dan in woordjes leren? Die krijgen het stempel ADHD omdat ze niet zo zijn als de school wíl dat ze zijn: lekker rustig en zich overgevend aan wat er komt. Het is tijd dat school creativiteit omarmt en niet meer langzaam de nek omdraait.
Bron: Ted.com
Onder De Jonge is de IC-capaciteit meer dan gehalveerd: ‘Geen wonder dat hij liever patiënten de schuld geeft!’
Waarom wordt Poetin afgeschilderd als boeman?
‘Onbestaanbaar dat de kranten hier niet mee vol stonden, dit alles stinkt heel erg’
Suiker in cola en ketchup rechtstreeks gelinkt aan borstkanker
Rauw, biologisch voedsel heeft krachtiger energieveld dan gekookt voedsel
Satanischer kan haast niet. Dit is de doodenge genderneutrale kinderkledinglijn van Céline Dion
Zonneactiviteit kan radioverkeer komende dagen ontregelen
VIDEO: Bomaanslagen Bagdad in scène gezet, crisisacteurs op heterdaad betrapt
Waarom menselijke CO2-uitstoot net zoveel te maken heeft met klimaatverandering als een ooievaar met de geboortes van kinderen