Op 9/11 zouden er vanuit de gekaapte vliegtuigen telefoontjes zijn gepleegd. In ieder geval een deel van die telefoontjes kan nooit hebben plaatsgevonden, betoogt spreker David Icke in de videotalkshow London Real.
CNN-verslaggever Barbara Olson was één van de passagiers van vlucht 77 van American Airlines.
Zij zou haar man, procureur-generaal Ted Olson, vanuit het vliegtuig hebben opgebeld om hem te waarschuwen dat haar vlucht was gekaapt.
Nooit bewezen
Volgens het officiële verhaal heeft Barbara op de ochtend van 11 september 2001 twee keer gebeld met haar man Ted, die op dat moment op het ministerie van Justitie was.
Het is nooit bewezen dat die telefoontjes daadwerkelijk hebben plaatsgevonden, merkt Icke op.
In eerste instantie werd gezegd dat ze belde met een vliegtuigtelefoon. Later werd beweerd dat ze met haar mobieltje had gebeld.
Bevestigd
Op de hoogte waarop zij zich op dat moment volgens de flightdatarecorder bevond, kan zij met haar mobiele telefoon niet hebben gebeld, legt Icke uit. “Onmogelijk.”
Daarnaast is gebleken dat de Boeing 757 van American Airlines rond 9/11 niet langer beschikte over vliegtuigtelefoons, voegt hij toe.
“Piloten en bemanningsleden hebben bevestigd dat er in die tijd geen vliegtuigtelefoons aan boord van de 757 van American Airlines waren,” klinkt het.
Bekijk de hele video hieronder:
Op jacht naar een mysterieuze planeet: Wetenschappers speuren aan de rand van ons zonnestelsel naar Planeet X
Professor: Oekraïne wordt in de pan gehakt, Rusland domineert het slagveld
Oud-luchtmachtkolonel: overheid moffelt informatie over UFO’s weg
Minister Sri Lanka: “Westers ruimte-instituut probeerde bewijs voor buitenaards leven te stelen”
Woede over nieuw mondkapjesadvies OMT: ‘Totaal idioot! Hou op!’
Schwab: ‘Niemand is veilig totdat iedereen gevaccineerd is’
Het is officieel: Israël staat voor fascisme. Netanyahu haalt zich woede op de hals met deze controversiële wet
Universiteit brengt teleportatie stuk dichterbij
NEC-aanvoerder denkt aan stoppen na in elkaar zakken ploeggenoot: ‘Komt iets te vaak voor de laatste tijd’