Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarGraancirkelonderzoeker Janet Ossebaard zegt in gesprek met dagblad de Stentor dat ze niet twijfelt aan de buitenaardse oorsprong van graancirkels.
Ze heeft naar eigen zeggen formaties gevormd zien worden. “Ik heb het drie keer mogen meemaken. Je leven staat op z’n kop, want je hebt geen enkel antwoord op de vraag: what the f*ck gebeurde daar?”
Ossebaard zag tijdens het ontstaan van graancirkels lichtbollen, hoorde gras knetteren en ook gingen haar haren overeind staan. Bovendien vielen camera’s uit.
Sterkste energetische baan
“Het is een enorm sterk elektromagnetisch veld en daarna is de graancirkel een feit,” zegt ze.
In 1994 zag ze net buiten Assen haar eerste graancirkel. Ze werd helemaal stil van binnen.
In het zuiden van Engeland ontstaan de meest complexe graancirkels. Volgens Ossebaard komt dat waarschijnlijk doordat de sterkste energetische baan van de aarde door dat gebied loopt.
Hoewel er in Nederland wel interesse is in het graancirkelfenomeen, staan mensen in andere landen meer open voor deze cirkels.
Eén op de drie
“In Australië heeft één op de drie mensen UFO’s gezien,” zegt ze. “En in Mexico is niemand sceptisch. De westerse wereld staat er minder voor open.”
Ossebaard zette in Deventer het Graancirkelcentrum op, waar mensen informatie kunnen krijgen over het fenomeen.
“Mensen kunnen er praten over hun ervaringen zonder te worden uitgelachen,” licht ze toe.
[Stentor]
Interessant
Vraag een volgend keer eens,als je er toch bij staat of ze enige vorm van schade vergoeding voor de landbouwer achter laten.
1994 ? Dan heeft ze lang kunnen zwijgen … Tóch handig, dit uitvallen van camera’s … En dàn die on-ver-mij-de-lijke “veronderstellingen ! Ik zal mijn duit in het zakje doen bij al deze truut : ze is zonder twijfel een alien ……..
” De westerse wereld staat er minder voor open. ”
Aah, hij zal de achterlijk kudde die “massa” heet bedoelen…
Dezelfde doelgroep die de hele dag op een schermpje loopt te knijpen en volledig wereldvreemd zijn??
Sorry, deze doelgroep heb ik mijn rug allang naar toe gekeerd.
Dit volk “kun je niets meer mee…”
Als ik ooit nog eens in mijn vliegende schotel een verre planeet ga bezoeken dan is het eerst wat ik doe een tekeningetje maken het liefst in een graanveld en dan lekker stiekem verdwijnen en niets meer van mij laten horen.
En dan natuurlijk het liefst na een reis van pakweg 20.000 lichtjaar, dan zal mijn missie pas écht geslaagd zijn, wat een goeie grap, wat zullen die mensen toch wel denken nu, wat een goeie grap ben ik er toch niet voor niets geweest.