Het einde van Macron: partij brokkelt af terwijl parlementsleden opstappen. ‘Geen weg meer terug’

Vraag is natuurlijk: Hoe gaat dit verder? Stel rechts wint, wat gaat er dan veranderen aan het systeem/stelsel? Die vraag moet je hier ook stellen. Maakt eigenlijk niet uit wie er “wint”.
Ze zijn hier al bezig om het belastingstelsel te veranderen. Vraag bij mij is: Hoe komt het er dan uit te zien en wat voor voordelen hebben de mensen die onderaan hangen? Nu is het zo, dat als je 1 stap vooruit wil zetten er 3 stappen op achteruit gaat.(door belasting/regelgeving)
Ik ben er niet voor, dat iedereen een basisinkomen ontvangt. Is niet uitvoerbaar en waarom zouden miljonairs een uitkering erbij moeten hebben? Dan erbij zal er weer iets zijn, waardoor je vrijheid weer meer beperkt wordt.
Van mij mag die kostendelersnorm afgeschaft gaan worden. Hoe is het mogelijk dat een hoofdkostwinner(diegene die de huur moet betalen/jouw handtekening enz.) gekort wordt op zijn/haar uitkering(die van mij heet toch echt alleenstaande bijstandsuitkering(ongeveer 1100 euro/met subsidies)? Dan kun je toch zelf niet meer de huur betalen? Iemand die alleen woont heeft met deze regelgeving niet te maken en is dus beter af.(je wordt per kind 264 euro gekort en denk bv ook aan de huursubsidie die vervalt, dus 1 kind moet al zo’n 500 euro ophoesten voor de overheid en daar zit niet eens geld bij voor eten/kostgeld) Volgens mij is dit ook nog illegaal.(iemand uit de advocaten wereld zegt dit ook). Ik heb toch het recht om te kunnen leven! En mijn kinderen hebben toch het recht om iets op te kunnen bouwen?
Er zijn hele rapporten gemaakt over dit fenomeen, dat het niet werkt. Waarom ermee doorgaan? De stress die het gezin heeft zorgt weer voor veel zorgkosten. Kinderen gaan zo ook weer de armoede in enz. Hier kun je echt niet meer over gelijke kansen spreken. Ook verder studeren is eigenlijk niet mogelijk, want ben je 23 jaar, dan mag je ook niks meer bijverdienen. Ben je jonger en aan het studeren, dan mag je iets bijverdienen. Vooral kinderen(laatbloeiers) die op laag niveau zijn begonnen en toch kunnen doorstuderen qua inzet, die zijn hier de dupe van. Zoals die van mij. Op kader begonnen, nu hbo.
Werken voor mij is geen optie, want ik ben ziek. Dus ik zie geen uitweg meer. Ja, de kinderen de deur uit zetten, maar of dat voor hen goed/betaalbaar is?
Dan erbij zorgt deze regeling ervoor, dat je als arme geen mensen, die tijdelijk onderdak nodig hebben kunt opvangen. Dus als de overheid roept, dat we samen elkaar moeten helpen, dan zijn dat toch gewoon loze woorden?
En dan hebben we ook nog het pensioen. Hoe gaat dat er uit zien? Doorwerken tot je 70ste? Vele gaan die leeftijd niet eens halen. Te hoge werkdruk/werken voor 3 man, 24 uur klaar staan, te weinig verdienen. En dan hebben we het niet eens over de angstcultuur, die in veel branches/beroep groepen/uitkeringsbehoeftigen heerst.
De kleine bedrijfjes: gaan gewoon naar de klote, omdat men van 1 euro 80 cent moet afstaan. En andere flut belastingen moet betalen. vb. Ik ken iemand met een eigen bedrijfje, verhandelt haar spullen in dozen van de appie. Maar moet wel milieubelasting betalen over die dozen. Is toch van de zotte?
En zo zullen er wel meer dingen aan de hand zijn, maar kan hier niet alles benomen of ik weet er nog niks van/niet en hore gekomen.
Al vele kabinetten roepen, na het zuur komt het zoet, nou ik zie dat het alleen zuurder en zuurder en zuurder is geworden.
Ik wil nu wel eens het zoet proeven. Heb nog maar efkes(kans is groot dat de ziekte(agressieve) terugkomt/uitzaait) en wil dat graag in kwaliteit afronden. Zou voor mij al fijn zijn, als ik weet dat mijn kinderen fatsoenlijk gesettled zijn. Een dagje weg zou mijn leven nog leuk maken. enz.
Is dat nou teveel gevraagd?
Vertel mijn verhaal en heb al verschijnende malen te horen gekregen: wees blij dat je hier woont en niet in India bv. Das toch gewoon appels met peren vergelijken. Ik leef hier. Waar met de dag zoveel miljonairs bijkomen en steeds meer mensen in armoede terecht komen. Als we zo doorgaan, dan hebben we hier hetzelfde als in India. Je wordt niet eens serieus meer genomen, hoe erg is dat dan wel niet? Dat vind ik van alles het ergste!