Het onvertelde verhaal over de concentratiekampen uit de Tweede Wereldoorlog

Help door deze informatie met vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De genocide op de Joden wordt gezien als de best gedocumenteerde gebeurtenis uit de menselijke geschiedenis.

Er zijn tienduizenden boeken en krantenartikelen geschreven over de massamoord op Europese Joden.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

De misdaden die Duitsland pleegde tegen de Joden zijn zo kwaadaardig, dat de genocide een naam heeft gekregen: de Holocaust.

Toch zijn er ook wetenschappers die vraagtekens zetten bij bepaalde aspecten van het Holocaust-verhaal.

Schrijver John Wear heeft het werk van deze onderzoekers verzameld en opgenomen in zijn boek ‘Germany’s War’.

Dat is gepubliceerd op de website van de Amerikaanse oud-onderminister en econoom Paul Craig Roberts.

Wetenschappelijk onderzoek naar de gaskamers

Wear noemt het opmerkelijk dat er tijdens de Auschwitzprocessen in Frankfurt in de jaren zestig en het Majdanekproces in Düsseldorf eind jaren zeventig nooit autopsieverslagen zijn getoond.

In vrijwel alle gevallen werden mensen veroordeeld op basis van ooggetuigenverslagen.

Pas in 1988 werd er een wetenschappelijk onderzoek ingesteld naar de gaskamers die waren gebruikt in Duitse concentratiekampen.

In 1988 vervolgde de Canadese overheid Ernst Zündel wegens het verspreiden van valse berichten over de Holocaust.

Tijdens het proces schakelde Zündel de hulp in van de Amerikaanse gaskamerspecialist Fred Leuchter.

Hij werd belast met het onderzoek naar de gaskamers in Auschwitz, Birkenau en Majdanek.

Leuchter was in de Verenigde Staten een vooraanstaand expert op het gebied van executieapparatuur, waaronder elektrocutiesystemen, dodelijke injecties, galgen en gaskamers.

Na het onderzoek van de gaskamers concludeerde hij:

Ze zijn nooit gebruikt als gaskamer. Ze zijn nooit afgesloten. Er waren geen voorzieningen getroffen om te voorkomen dat het gas zou condenseren op de muren, de vloer en op het plafond. Er waren geen voorzieningen getroffen om het gas te laten ontsnappen uit de gebouwen. Er waren geen voorzieningen getroffen om het gas de ruimte binnen te brengen en over de ruimte te verdelen. Er was geen explosieveilige verlichting en er waren geen voorzieningen getroffen om te voorkomen dat het gas de crematoria zou binnendringen, terwijl het gas zeer explosief is. Er waren geen voorzieningen getroffen om het personeel te beschermen tegen blootstelling aan het gas. In Auschwitz was de afvoerput in de vermeende gaskamer rechtstreeks verbonden met het riool van het concentratiekamp. In Majdanek kon het gas via een wandelpad rond de vermeende gaskamers naar buiten lekken, wat zou hebben geresulteerd in de dood van het kamppersoneel. Er waren geen schoorstenen. Waterstofcyanide is een extreem gevaarlijk en dodelijk gas, terwijl nergens voorzieningen waren getroffen om er veilig mee om te gaan. Deze kamers kunnen simpelweg niet hebben gefungeerd als gaskamer.

Pruisisch blauw

Leuchter deed ook onderzoek naar de chemische eigenschappen van Zyklon B.

Als Zyklon B wordt blootgesteld aan een luchttemperatuur die hoger is dan 25,7 graden, komt er waterstofcyanide vrij.

Dit gas hecht zich aan oppervlaktes, waar het reageert met materialen die ijzer bevatten.

Hierbij ontstaat hexacyanoferraat dat ook wel Pruisisch blauw wordt genoemd.

Aangezien bouwmaterialen normaliter een bepaalde hoeveelheid roest bevatten – normaal gesproken zo’n vier procent – zou je bij herhaalde blootstelling aan waterstofcyanide Pruisisch blauw op de muren van de gaskamers moeten zien.

Leuchter verzamelde monsters in de kampen die vervolgens werden geanalyseerd door een onafhankelijk laboratorium in de VS.

In de monsters die in de vermeende gaskamers waren verzameld, vond het laboratorium geen sporen van Pruisisch blauw.

De monsters die Leuchter had verzameld in de ontluizingsruimte van Birkenau, bleken wel hoge concentraties Pruisisch blauw te bevatten.

Hij stelde voorts vast dat de ontluizingsruimtes in tegenstelling tot de gaskamers wel luchtdicht waren.

“Na uitgebreid onderzoek van de vermeende executieruimtes in Polen, is de enige conclusie die een rationeel mens kan trekken dat het absurd is om te zeggen dat deze ruimtes ooit werden gebruikt als gaskamer,” concludeerde Leuchter.

Scheikundige Germar Rudolf borduurde voort op het werk van Leuchter. Hij publiceerde in 1992 het ‘Rudolf Report’.

Rudolf observeerde dat de ontluizingsruimtes van Auschwitz, Birkenau en Majdanek één ding gemeen hadden: de muren zaten vol met Pruisisch blauw. Op de muren van de gaskamers van Auschwitz en Birkenau werd vrijwel geen Pruisisch blauw gevonden.

De scheikundige kwam tot de conclusie dat in de vermeende gaskamers van Auschwitz en Birkenau geen massa’s mensen vergast konden zijn.

Lüftl

In maart 1992 kwam de prominente Oostenrijkse ingenieur Walter Lüftl in het nieuws toen hij een rapport naar buiten bracht waarin hij stelde dat verhalen over de vernietiging van Joden in de gaskamers van Auschwitz en Mauthausen ‘om technische redenen onmogelijk zijn omdat ze de natuurwetten tarten’.

Na blootstelling aan Zyklon B bestaat het gas nog steeds voor ongeveer 92 procent uit waterstofcyanide en blijft er dus waterstofcyanide vrijkomen, merkte Lüftl op.

Je moet dus heel lang ventileren, wil je geen massale sterfte buiten de gaskamers veroorzaken, zei hij.

Lüftl schreef ook in zijn rapport dat massamoord met dieseluitlaatgassen onmogelijk is.

Hij concludeerde dat verhalen over gaskamers met dieselmotoren zoals in Treblinka moeten worden gezien als desinformatie.

“De natuurwetten gelden voor zowel nazi’s als anti-fascisten,” stelde de ingenieur. “Niemand kan worden gedood door dieseluitlaatgassen op de manier zoals omschreven in de literatuur.”

Lüftl kreeg bijval van de Amerikaanse ingenieur Friedrich Paul Berg, die zei dat een dieselgaskamer geen effectieve manier is om massamoord te plegen.

Berg concludeerde op basis van zijn eigen onderzoek dat bewijs voor vergassingen in de Duitse concentratiekampen onbevredigend is.

Ook andere wetenschappers hebben beweerd dat er geen gaskamers in de Duitse concentratiekampen aanwezig waren.

Wijlen William B. Lindsey, een scheikundige die 33 jaar voor DuPont werkte, getuigde in 1985 in de zaak-Zündel dat massavergassingen in de kampen ‘technisch onmogelijk waren’.

Dr. Lindsey onderzocht de gaskamers van Auschwitz, Birkenau en Majdanek en zei: “Ik ben tot de conclusie gekomen dat niemand moedwillig op deze manier met Zyklon B is gedood. Dat is absoluut onmogelijk.”

De luchtfoto’s

In 1979 gaf de Amerikaanse overheid een hele reeks luchtfoto’s vrij van Auschwitz en Birkenau die in 1944 waren gemaakt, toen ze dus volledig operationeel waren.

De foto’s zijn zo scherp dat je zelfs voertuigen en mensen kunt onderscheiden.

Op de foto’s zijn echter nergens stapels lichamen, rokende schoorstenen van crematoria of lange rijen bij de gaskamers te zien.

Carlo Mattogno schrijft in zijn boek ‘Auschwitz: The End of a Legend’ over luchtfoto’s die de geallieerden op 31 mei 1944 van Birkenau hebben gemaakt:

Er zouden iedere dag gemiddeld 7800 mensen zijn vergast, maar op de foto’s is geen enkel bewijs te vinden voor deze massamoord: geen sporen van rook, geen sporen van massagraven, geen sporen van crematoria en geen sporen van activiteit of voertuigen rond Crematoria II, III en V of Bunker 2.

In 1989 werden in het Amerikaanse nationaal archief Duitse luchtfoto’s gevonden die in 1944 waren gemaakt van vernietigingskamp Treblinka.

De foto’s laten zien dat Treblinka een extreem klein kamp was, veel te klein voor de honderdduizenden lichamen die er naar verluidt begraven liggen.

De luchtfoto’s tonen verder dat de weilanden waar Poolse boeren hun gewassen verbouwden, grensden aan het kamp.

Geoloog John C. Ball heeft luchtfoto’s geanalyseerd die zijn gemaakt van Auschwitz-Birkenau, Treblinka, Belzec, Sobibór, Majdanek en Babi Jar.

Hij concludeerde: “Tot op de dag van vandaag is er geen fotobewijs voor de massamoord op de Joden op welke locatie dan ook in het deel van Europa dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd bezet door de Duitsers.”

Forensisch onderzoek

Een Australisch team onder leiding van ingenieur Richard Krege heeft forensisch onderzoek gedaan in het kamp Treblinka.

Het team, dat onder meer gebruikmaakte van een geavanceerde grondradar, kon geen bewijs vinden voor massagraven. De bodem zou ongerept en nooit omgewoeld zijn.

In oktober 1999 onderzocht het team nauwkeurig het hele kamp, met name de plekken waar de massagraven zich zouden bevinden.

Het team vond ook geen individuele graven, botresten of as.

Krege concludeerde op basis van zijn onderzoek dat Treblinka nooit een vernietigingskamp is geweest.

Het overlijdensregister

In 1989 gaven de Sovjets gegevens vrij over Auschwitzgevangenen die in januari 1945 in handen van het Rode Leger waren gevallen.

Iedere overlijdensakte was nauwkeurig ingevuld en bevatte allerlei gegevens, waaronder de volledige naam, het beroep, de geboorteplaats, naam van de ouders en de doodsoorzaak.

In het overlijdensregister stonden circa 69.000 namen van Auschwitzgevangenen, waaronder 30.000 Joden.

De meeste mensen waren gestorven als gevolg van ziektes. Sommigen waren geëxecuteerd.

De Enigma-code

De Britten kraakten de Enigma-code die de Duitsers gebruikten om in het geheim met elkaar te communiceren.

In 1942 en 1943 onderschepte het Britse inlichtingenapparaat gecodeerde berichten uit Auschwitz, Buchenwald, Dachau en zeven andere kampen.

Iedere dag gaven de Duitsers het dodental door.

In de berichten uit Auschwitz wordt ‘ziekte’ genoemd als belangrijkste doodsoorzaak. Ook werd doorgegeven dat sommige mensen waren doodgeschoten of opgehangen.

Van vier naar 1,1 miljoen

Officieel wordt aangenomen dat er in totaal zes miljoen Joden zijn omgebracht door de nazi’s.

Stephen F. Pinter, die als advocaat werkzaam was voor het Amerikaanse ministerie van Oorlog, zei hierover in 1959:

Ik heb zes jaar in Duitsland en Oostenrijk doorgebracht en kan zeggen dat er inderdaad een aantal Joden zijn vermoord, maar het kunnen er zeker geen miljoen zijn geweest. Ik heb duizenden Joden geïnterviewd die gevangen hebben gezeten in Duitse en Oostenrijkse concentratiekampen en weet dus waarover ik spreek.

In het Joodse magazine Aufbau viel op 30 juni 1965 te lezen dat ‘3.375.000 gevangenen, waarvan de overgrote meerderheid Joods, de Duitse kampen hadden overleefd en gerepatrieerd waren’.

Daarnaast werd in eerste instantie bevestigd dat er vier miljoen Joden waren omgekomen in Auschwitz-Birkenau.

Holocaust-expert Yehuda Bauer en dr. Franciszek Piper besloten in 1989 om het dodental van Auschwitz-Birkenau te verlagen naar 1,1 miljoen.

Toch staat het getal van zes miljoen nog wel overeind.

Sovjetkampen

Walter Sanning heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar de demografie van de Joodse bevolking in de 20^e eeuw.

Op basis van volkstellingen, jaarboeken en overheidsinformatie concludeert hij dat er in 1941 15.967.000 Joden in leven waren.

Na de oorlog waren dat er nog 14.730.000, stelde Sanning vast.

Dat zou betekenen dat er tijdens de oorlog 1,25 miljoen Joden zijn omgekomen. Sanning toont in zijn boek ‘The Dissolution of Eastern European Jewry’ aan dat de meeste Joden zijn gestorven toen ze door de Sovjets naar werk- en concentratiekampen in Siberië zijn gestuurd.

De Joodse historicus Gerald Reitlinger schreef hierover: “In het zuiden van Siberië was het sterftecijfer onder Joden heel hoog.”

Sanning stelde dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog meer Joden zijn gestorven in Sojetkampen dan in Duitse concentratiekampen.

Tot besluit

Historici zijn het erover eens dat Duitsland de Joden heeft vervolgd tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ze werden naar concentratiekampen gestuurd en velen zijn daar gestorven. Dat is uiterst tragisch, besluit Wear.

Sommige Joodse onderzoekers beginnen zich nu te verzetten tegen het beeld dat gecreëerd is over massavergassingen.

Zo schreef dr. Norman Finkelstein, wiens ouders in Duitse concentratiekampen hebben gezeten:

De meeste literatuur over Hitlers Endlösung is waardeloos. Het onderzoeksveld rond de Holocaust staat bol van de nonsens en fraude. Gezien de nonsens die de Holocaust-industrie iedere dag publiceert, is het vreemd dat er niet meer sceptici zijn.

[Paul Craig Roberts]

Lees meer over:
Auschwitz Holocaust Tweede Wereldoorlog Zyklon B