NineForNews.nl Vrij en onafhankelijk nieuws
Is er leven na de dood? Deze vraag houdt onderzoekers al sinds mensenheugenis bezig. Uit nieuw onderzoek blijkt dat genen tot wel 48 uur na de dood blijven werken.
Tijdens de studie, die is uitgevoerd door de Universiteit van Washington, werd gekeken naar de activiteit van de genen van zebravissen en muizen nadat de dieren waren overleden. Bij 548 genen van de zebravissen en 515 genen van de muizen werd twee dagen na de dood verrassend genoeg een activiteitspiek gemeten.
Mensen
De actieve genen worden onder meer geassocieerd met de ontwikkeling van foetussen, stress en kanker. Volgens New Scientist vindt er bij mensen na de dood mogelijk een soortgelijk proces plaats.
Waarom deze genen uren of dagen na de dood ‘ontwaken’ is niet duidelijk. Het is mogelijk dat ze actief worden als onderdeel van een proces dat helpt bij genezing of reanimatie na een zware verwonding.
Orgaantransplantatie
Na de dood beschikken sommige cellen over genoeg energie om genen te activeren die beschermen tegen schade. De resultaten kunnen gevolgen hebben voor orgaantransplantaties en zelfs de definitie van dood.
Patiënten die een levertransplantatie hebben ondergaan krijgen bijvoorbeeld veel vaker kanker dan normaal. Tot nu toe werd gedacht dat dat te maken had met een immuunrespons. Uit de nieuwe studie blijkt dat kankergenen worden geactiveerd als iemand komt te overlijden.
Het onderzoek is op de preprint-site bioRxiv geplaatst.
Bekijk ook onderstaand filmpje over de ontdekking:
[Science]
Als het hart er mee kapt krijgen de hersenen geen zuurstof meer, binnen enkele minuten beginnen de hersencellen af te sterven. Als de hersencellen eenmaal zijn afgestorven zijn ze niet meer te activeren, en is het letterlijk en figuurlijk Einde Show.
Ik zou zeggen, lees de boeken van Jozef Rulof. Daar staat alles zo’n beetje in wat je wil weten.
Inderdaad Lucy, na het lezen van zijn boeken kijk je op een andere manier naar orgaantransplantaties.
Nee, ze komen niet tot leven, maar gaan een paar dagen later dood dan gedacht. Da’s iets heel anders.
Dit valt inderdaad onder “afsterven” hetgeen een proces is. Het komt niet wederom tot leven en houd uiteindelijk ook op. Ik zier nergens een verband met een eventueel voortbestaan na de dood. Sommigen zullen het hier geheid als een “bewijs”van gaan zien, maar helaas. Ook al is het nog zo’n prangende vraag, stop de zelfdeceptie en neem geen onzinnige theorieën aan. We weten het nog steeds niet en moeten dit nuchter blijven onderzoeken zonder ons te laten leiden door middeleeuws whishfull thinking.
dood bestaad nie
BestaaT …. met een “t” , is dat nou zo moeilijk?
Bij een transplantatie – dan ontstaat een afweerreactie die zo hevig is dat de ontvanger er dood aan kan gaan. Normaal gesproken ziet het menselijk lichaam vreemd weefsel als een parasiet die met grof geweld moet worden verwijderd. De ontvanger dient immuno repressie te gebruiken nadeel hiervan dat het risico op
infecties en kanker ontstaat.
Jhon
Een mens is een zeer bijzonder wezen en geen ordinair bouwpakket zo blijkt maar weer !
Aan mijn lijf geen polonaise, ik ben bewust geen donor en wil ook geen organen van anderen als dat zo zou uitkomen.
Onderstaande link nog wat belangrijke info over orgaan donatie welke iederenn eigenlijk zou moeten weten :
http://www.wanttoknow.nl/gezondheid/orgaandonatie-wil-je-zonder-verdoving-geopereerd/
uiteindelijk bestaan wij voor 70% uit water. Water geld als opslag en transportmiddel van herinneringen. Uiteindelijk leven wij voort door het water van de dode, en dragen wij allen onze voorouderlijke herinneringen met ons mee.
Daarmee zijn wij onsterfelijk.
Wauw, water is de opslag voor herinneringen, zelfs dat van onze voorouders dragen we in ons mee. Ik moet nu gaan oppassen niet te vaak te gaan urineren en zweten want eer ik het weet ben ik alles vergeten…. Van alle religieuze en pseudo-wetenschappelijke “bevindingen” is dit wel de meest lachwekkende tot nu toe. Dat je dit überhaupt durft te vermelden zegt een hoop.
Er is genoeg documentatie te vonden op het internet dat water herinneringen opslaat en meeneemt. Water is de bron van al het leven.
Door water herinneren wij ons wie wij zijn.
Op deze site is er ook al eens een artikel over geschreven.
https://www.ninefornews.nl/water-is-het-collectieve-bewustzijn-dat-alle-herinneringen-bevat/
Er is ook nog een hele mooie documentaire over, maar die blijf ik je even schuldig want de naam is mij ontschoten.
Als je met kritiek komt, onderbouw die dan eerst. Maakt de site ook een stuk interessanter.
Ik vraag mij af wat dit over mij wil zeggen.
Freedom of speech!
Masaru Emoto: Water heeft een geheugen (+Video)
maart 13, 2013 · door Dj Aiko · in Inspiratie
Wat een prachtig onderzoek van Masaru Emoto. Hij laat met zijn onderzoek zien dat onze gedachten, gevoelens, intenties en emoties invloed hebben op water. Onze gedachten zijn zo sterk dat wij het structuur van water kunnen veranderen. En aangezien ons lichaam meer dan 70% uit water bestaat…
Mararu Emoto, invloed intenties, gevoelens en emoties op water
Onze gevoelens, emoties en intenties zijn vormen van energie, trillingen, die invloed uitoefenen op de materie, in positieve dan wel negatieve zin. We zijn ons hier zelden van bewust. Een aantal van jullie zal het niet eens geloven. De onderzoeken van Masaru Emoto maken dit zichtbaar.
Masaru Emoto begon zijn onderzoek met het bekijken van de kristalstructuren van water uit diverse gebieden. Schoon bronwater liet onder de microscoop een prachtige kristalvorm zien, leidingwater en vervuild water een verbrokkelde of vervormde structuur. Hij bevroor de resultaten en maakte hier foto’s van.
Vervolgens ging hij experimenteren met geluid, bijvoorbeeld met klassieke muziek en rockmuziek. Bij klassieke muziek werden prachtige waterkristallen gevormd, bij luide rockmuziek trad vervorming op.
Het experiment breidde zich uit met het uitspreken van woorden. Bij woorden als liefde en dankbaarheid vormde het water harmonische structuren. Bij woorden als haat en woede trad er vervorming en verwarring op, viel de structuur uiteen. Emoto heeft honderden woorden getest, maar liefde en dankbaarheid gaven de mooiste kristallen.
Lees verder op:
https://suziqi.nl/2013/03/13/masaru-emoto-water-heeft-een-geheugen-video/
En kan ons bewustzijn zich manifesteren is Alles!
Dus er is leven na de dood.
Nee er is geen leven na de dood. Het duurt een tijdje voordat alles echt is afgestorven…
Een hart klopt ook door na de dood als je het van doorstromend water voorziet.
Zelfs nagels en haren kunnen nog groeien na de dood.
Daarom is het ook mogelijk om iemand tot 24 uur na de dood tot leven te wekken.
Daarna is het over.
Dat het bij Jon Snow werkte betekent niet dat het bij iedereen werkt.
Kan me heel goed voorstellen dat bepaalde genen actief worden om je te begeleiden bij het stervensproces.
Prachtig, nu zijn het genen die ons naar de overkant begeleiden. Wat een onzin mensen wel niet aannemen om hun slecht onderbouwde theorieën te ondersteunen. Vooralsnog houden we gewoon op met bestaan en is er nog helemaal niemand terug gekomen om ons iets te vertellen. Op een paar psychotische mensen na die dan serieus werden genomen…
Daarom is het ook niet voor niets dat je minstens zes dagen na overlijden pas begraven of gecremeerd mag worden. Er vinden allerlei processen plaats, die de medische wetenschap nog niet kent.
Het lichaam plus “het ik” oftewel bewustzijn is een eenheid! Daarom is het voor het bewustzijn na de dood van het lichaam een struggle om los te komen na een plotseling overlijden, dodelijk ongeval of orgaandonatie. Vooral als daarna meteen wordt overgegaan tot begraven, of cremeren. Bijzonder pijnlijk…!
En vol overtuiging meld je nu iets waar je zelf nog minder vanaf weet dan de medische wetenschap zelf. Of ben je een soort superwetenschapper die helemaal geen gedegen onderzoek nodig heeft? Waar haal je het vandaan…..en nee……het boek waar dit in staat en je veel raakvlakken mee hebt telt niet mee.
Kan het ook zijn dat de dode nog duidelijk wat laat merken (zusje van goede vriendin toen net overleden aan ernstige ziekte) Mijn vriendin vertelde mij dat haar zusje ernstig ziek was en nog voordat ze was overleden had ze alle vrouwelijke leden van de familie en prachtig mooie collier met een klavertje vier eraan geschonken als aandenken. Ik dacht er verder niet meer aan en ging een dag later met m’n man naar een soort van tuincentra wilde nog iets moois gaan kopen voor iemand die toen 70 werd, en toen we daarin geslaagd waren en dus hadden gekocht en weg wilde gaan, vroeg de man die ons geholpen had; of we nog wat plantjes wilde hebben maar dat wilde we niet, maar hij zei dat we die voor zo mee mochten nemen dus gratis omdat hij deze teveel aan bestelling had en dus wat weg wilde geven, en hebben we ze maar meegenomen (wisten niet precies wat het voor plantjes waren maar omdat het gratis was zodoende) en zo achterin de auto gezet. Maar mijn man had ze bij thuiskomst in de auto gelaten en zei dat hij dat zo wel eruit zou halen dus, maar hij vergat deze (en ze bleven daar nog twee dagen in staan) terwijl ik af en toe nog zei; moet je de plantjes niet eruit halen(straks schieten ze nog wortel grapte ik toen) en dan jaaa komt zo wel om ze dan toch weer te vergeten). maar Afin, mijn vriendin kwam weer 2 dagen nadat ze bij de crematie was geweest bij ons en bracht verslag uit (wat betreffende de crematie van hoe deze was verlopen) en terwijl ze vertelde over hoe de crematie was verlopen, kwam mijn man met een doos vol met van die plantjes en zei: wil jij ook nog wat van deze klavertjes vier…………
Cool verhaal, het is zoals jij/jullie voelen dat het is. Dank dat je het wou delen.
het enige waar het hier over gaat is het meetbare, fysieke lichaam waarin we huizen. ieders lichaam sterft en ontbindt. Dus nee, voor ons lichaam is er geen leven meer na de dood, maar in mijn overtuiging is er wel blijvend bewustzijn. Daarom vereenzelvig ik mezelf niet met mijn lichaam. Wie ik ben, is allesbehalve mijn lichaam. Dat is slechts een ‘voertuig’, maar dat maakt ieder voor zich uit of men zich wil vereenzelvigen met een (en vergeef me mijn taalgebruik, maar ik hoop toch tenminste een paar mensen wakker te schudden) ‘vleeszak vol stront’. Bijnadood-ervaringen zijn de moeite om naar te luisteren. Dit is heus geen modeverschijnsel want het bestaat als sinds mensenheugenis. Het lijkt alleen steeds vaker voor te komen doordat mensen dankzij de medische vooruitgang steeds vaker kunnen worden gereanimeerd, en doordat het onderwerp minder taboe begint te worden, maar spijtig genoeg wordt dit door de meerderheid nog steeds aanzien als sprookjesverhalen of hallucinaties. Vooral omdat dit slechts anekdotes zijn en er geen tastbaar bewijs van is. Nu, geef mij eerst eens een tastbaar bewijs voor de liefde van een moeder voor haar kind en we zullen dan verder praten…
Laten we geheim houden dat de dood zo fijn is. Want voor je het weet staat de fiscus op de stoep en zullen ze het in de toekomst ook lukken (na de dood) wijs maken geld aan je te verdienen.