Rutte benoemd tot erelid VVD: ‘Dan weet je hoe ontzettend diep het betonrot in die partij zit’

Wees een onbehandelde psychopaat en je krijgt eretitels..

Het eerste wat er, bij het lezen van dit item, in mij opkomt is: WAT een ongelooflijk circus is dat toch geworden. Met Mark Rutte als onbetwiste MEESTERCLOWN.

Als mijn familie nog zou leven (en dan denk ik aan mijn ouders, ooms en tantes, grootouders), dan zouden ze zich omdraaien in hun graf.
De VVD was hun favoriete én enige partij, waar zij op stemden. Dat was ook logisch in die jaren, omdat zij tot de zogenaamde upperclass behoorden. Om hun rechten te beschermen, WAS er gewoon maar één partij. En dat was de VVD.

NU is er, onder de zogenaamde niet bezielende leiding van dat lichtgewicht Dilan Yesilgöz, NIETS van overgebleven.

Niet dat het onder Mark Rutte goed ging hoor, houd mij ten goede, VERRE van dat, maar nu is er in ieder geval NIETS meer, dat nog maar in de buurt komt van de oorspronkelijke partij.

Mark is dus nu OOK erelid. Erelid van een partij, die steeds meer afbrokkelt. Er zijn, althans volgens de berichten, steeds meer mensen (sommigen zelfs al tientallen jaren lid), die afhaken.

En wat een brutaliteit om, uitgerekend, Marjolein Faber, uiteraard van de PVV, niet het sterkste lid van het team te noemen.
Ik denk zelf, dat er héél wat mensen te vinden zijn, die dat absoluut niet zullen beamen.

Even off topic:
Gistermiddag zijn mijn man en ik, samen met twee goede vrienden, afgereisd naar Zwolle voor een héél speciaal feestje.
Sinds zo ongeveer het begin van de coronatijd, is een klein groepje begonnen met iedere week in een park in Zwolle met de zogenaamde “Speaker’s Corner”.
Hier kwamen (en nog steeds komen) kritische mensen uit Zwolle en omstreken, om hun zegje te doen.
Nu het winter is, doen ze dat uiteraard niet meer in het park, maar op een andere locatie.
Gisteren was er een heus WINTERFEEST. Het zou een té lang verhaal worden om alles hier te benoemen, maar het was in één woord: fantastisch.
We hebben met elkaar gezongen, gedanst, met pannen, deksels en lepels “MUZIEK” gemaakt.
En, niet te vergeten, allemaal met krantenproppen in ons hand, naar een “zangeres” gegooid, die er “zogenaamd” een potje van maakte.
Al met al hebben wij het helemaal geweldig gehad: verbinden, plezier maken en véél lachen.
Mijn man, ondergetekende en onze vrienden, kunnen er weer tegen.