Schrijver duikt in archieven over Tweede Wereldoorlog en doet schokkende ontdekking. Deze boeken mag u van de machthebbers niet lezen

Help ons door dit met je vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Wat nu als blijkt dat de oorlogsmisdaden die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn gepleegd door de nazi’s worden overschaduwd door of misschien zelfs in het niet vallen bij die van de Britten en de Amerikanen?

Wat als blijkt dat we vrijwel niets weten over de oorlogsmisdaden van de Britten en Amerikanen omdat die zorgvuldig zijn weggemoffeld?

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Dat zou toch de wereld op zijn kop zijn?

Laten we beginnen met een nieuwsbericht. In de jaren negentig meldde de Britse krant Daily Telegraph naar aanleiding van een onderzoek van de Amerikaanse student geschiedenis Bryan Riggs van de Universiteit van Cambridge dat er in de Tweede Wereldoorlog duizenden Joden dienden in het Duitse nazi-leger.

Tot in detail

Riggs toonde aan dat tientallen hoge officieren en admiralen van Hitler van Joodse afkomst waren.

Het bekendste voorbeeld was veldmaarschalk Erhard Milch, de rechterhand van Hermann Goring, die een belangrijke rol speelde bij de oprichting van de Luftwaffe.

Milch had een Joodse vader en mogelijk ook een Joodse moeder. Zijn zus was getrouwd met een SS-generaal.

Vervalst

John Beaty, tijdens de oorlog werkzaam voor het militaire inlichtingenapparaat en auteur van het boek ‘The Iron Curtain Over America’, had geen goed woord over voor de Processen van Neurenberg.

Getuigenissen werden volgens hem vervalst en daarnaast werden er getuigen opgevoerd met een criminele achtergrond.

Senator Robert Taft, die na de oorlog leider van de Republikeinen werd, nam soortgelijke standpunten in, iets waar president John F. Kennedy hem later voor prees.

Heel ander beeld

In de Britse archieven zijn instructies aangetroffen over het bombarderen van Duitse steden om een reactie van de Duitsers uit te lokken, wat resulteerde in de dood van minstens een miljoen Europese burgers.

Het leger had Churchill er zelfs van overtuigd om illegale gifgasaanvallen uit te voeren op Duitse steden.

Later werden deze plannen weer van tafel geveegd.

Het Duitse archiefmateriaal schetst een heel ander beeld: Hitler sloot herhaaldelijk het gebruik van dergelijke illegale wapens uit.

13 tot 15 miljoen mensen

Dit beeld werd bevestigd door de in vergetelheid geraakte journaliste Freda Utley; geboren in Engeland, getrouwd met een Joodse communist en via de Sovjet-Unie uitgekomen in nazi-Duitsland.

In haar boek doet ze uitgebreid verslag van de deportatie van etnische Duitsers uit Silezië, Sudetenland, Oost-Pruisen en andere delen van Europa.

In totaal ging het om 13 tot 15 miljoen mensen.

Gezinnen kregen in sommige gevallen maar 10 minuten om hun huis te verlaten en moesten vervolgens vaak honderden kilometers te voet afleggen naar een gebied waar ze nog nooit waren geweest.

Slavenkampen

In veel gevallen werden de mannen naar slavenkampen verscheept.

Er zijn naar schatting miljoenen Duitsers omgekomen tijdens de reis.

Laten we dan de aandacht verschuiven naar de Tweede Wereldoorlog in Azië, die kon worden gevoerd dankzij de aanval op Pearl Harbor.

In 1944 stond op de voorpagina van het magazine Life een foto van een jonge Amerikaanse vrouw met in haar handen de schedel van een Japanse soldaat die haar vriend haar had gestuurd als souvenir.

Bushido

Dit was het lot van veel Japanse soldaten die zich wilden overgeven of die al gevangen waren genomen: ze werden gedood door de Amerikanen.

Slechts een enkele Japanse soldaat die was verslagen in de strijd, wist te overleven.

Volgens de officiële lezing gaven Japanse soldaten zich niet over vanwege de Bushido, een erecode.

Hoe kon het dan dat de Sovjets die de Japanse legers in 1945 versloegen, miljoenen soldaten gevangen hadden genomen?

Ongedierte

Amerikaanse soldaten doodden zoveel Japanners dat Amerikaanse commandanten de troepen op den duur ijsjes aanboden om Japanse soldaten levend terug te brengen.

Amerikaanse G.I.’s misdroegen zich op grote schaal. Zo verwijderden ze bij dode of gewonde Japanse soldaten gouden tanden en sneden ze hun oren af als souvenir, merkte de gerespecteerde Amerikaanse historicus John W. Dower op.

In sommige gevallen werd dus zelfs de schedel meegenomen.

In de Amerikaanse media werden Japanners tijdens de oorlog afgeschilderd als ongedierte dat moest worden uitgeroeid.

Niet te vinden

Hooggeplaatste Amerikaanse legerleiders claimden dat de Japanse bevolking grotendeels moest worden uitgeroeid om de oorlog te kunnen beëindigen.

Bewijs voor soortgelijk gedrag aan de andere kant was niet te vinden, aldus Dower.

Tijdens de Processen van Neurenberg werd vaak vervalst bewijs gebruikt om nazi’s te kunnen berechten, klonk het.

In 1986 stuitte de onlangs overleden Canadese schrijver James Bacque op bewijs – overheidsdocumenten, interviews en ooggetuigenverslagen – dat de Amerikanen aan het einde van de oorlog doelbewust een miljoen Duitse krijgsgevangenen hadden laten verhongeren.

Eén van de ergste oorlogsmisdaden

Dit kan worden gezien als één van de ergste oorlogsmisdaden uit de geschiedenis.

Bacque publiceerde in 1989 hierover zijn boek ‘Other Losses’.

Na de Tweede Wereldoorlog werd lange tijd in het Westen geclaimd dat de verdwenen krijgsgevangenen door de Sovjets in Goelags werden gehouden, iets wat door de Sovjet-Unie altijd is ontkend.

De Amerikaanse overheid stelde dat de miljoenen Duitse troepen die gevangen waren genomen geen ‘krijgsgevangenen’ waren en dus niet onder de Geneefse Conventie vielen.

Strenge wetten

Voedselladingen van het Rode Kruis werden geweigerd en burgers die voedsel probeerden binnen te smokkelen, werden doodgeschoten, blijkt uit het boek van Bacque, dat uiteindelijk een bestseller werd.

De verantwoordelijke voor deze gruweldaad was generaal Dwight Eisenhower, zo onthulde Bacque.

Mensen die massagraven wilden onderzoeken waar nazi’s lagen, kregen een proces aan de broek of erger.

De nieuwe Duitse regering nam strenge wetten aan. Mensen die alleen al vragen stelden bij het officiële verhaal over de Tweede Wereldoorlog, konden lange gevangenisstraffen tegemoet zien.

Morgenthauplan

Bacque schreef in 1997 nog een boek, ‘Crimes and Mercies’, dat ook een bestseller werd.

Hij onthulde hoe in de periode 1945-1950 tenminste 10 miljoen Duitsers ‘en misschien nog wel miljoenen meer’ zijn omgekomen.

Hij stuitte op bewijs dat de Amerikaanse overheid het Duitse volk doelbewust uithongerde.

In het Morgenthauplan van de Amerikaanse minister van Financiën Henry Morgenthau werd voorgesteld om 20 miljoen Duitsers te doden.

Onder druk

Bacque laat zien dat Amerikaanse politieke leiders hier stilzwijgend mee instemden.

Hoewel zijn boeken bestsellers werden, is slechts een fractie van het volk op de hoogte van deze gruweldaden.

Grote kranten en tijdschriften werden onder de druk gezet om geen enkele aandacht te besteden aan zijn boek, laat hij verder zien.

Hij werd afgeluisterd, zijn post werd onderschept en zijn onderzoeksmateriaal werd gekopieerd.

Dreigbrieven

Bovendien werd hem de toegang tot archieven ontzegd.

Ooggetuigen die bevestigden wat Bacque schreef, kregen dreigbrieven of werden het slachtoffer van vandalisme.

Alfred-Maurice de Zayas, een voormalige hooggeplaatste VN-functionaris, prees het baanbrekende onderzoek van Bacque in het voorwoord van zijn boek uit 1997.

Hij zei te hopen dat het boek een debat op gang zou brengen om de waarheid boven tafel te krijgen.

Frustratie

In 2007 moest De Zayas met een groot gevoel van frustratie constateren dat er in de tussentijd alleen nog maar meer strenge wetten waren aangenomen om het officiële verhaal overeind te houden.

Een bestseller bereikt mogelijk tienduizenden, maar een succesvolle Hollywoodfilm bereikt met gemak tientallen miljoenen mensen.

En het is inmiddels wel duidelijk hoe de Tweede Wereldoorlog wordt weergegeven in Hollywoodfilms.

[Paul Craig Roberts]

Lees meer over:
Churchill Duitsland Hitler Kennedy Pearl Harbor Roosevelt Tweede Wereldoorlog