Bij meditatie volgt onze hersenfrequentie de hartslag van de aarde

Help door deze info met anderen op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Het menselijk lichaam is in staat zich aan te passen aan het basisritme van de Schumann-resonantie.

Sinds het begin van de zeventiger jaren worden door Amerikaanse wetenschappers EEG’s bestudeerd van helderzienden, energetisch therapeuten en mensen die veel mediteren.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Het blijkt dat hun hersengolven, in hun veranderde staat van bewustzijn, in zowel fase als frequentie gelijk worden aan de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie.

Dr. Winfried Otto Schumann

De Schumann-resonantie bestaat uit de elektromagnetische trillingen in de atmosfeer die tussen het elektrisch negatief geladen aardoppervlak en de onderkant van de positief geladen ionosfeer aanwezig zijn.

Ze zijn in 1952 theoretisch berekend door de Duitse fysicus Winfried Otto Schumann, hoogleraar aan de Technische Universiteit van München. Deze trillingen hebben de frequenties 7,8; 14,1; 20; 26; 33; 39; 45 en 51 Hertz. Hertz (Hz) betekent het aantal trillingen per seconde.

De laagst frequente trilling van 7,8 Hz, de basisfrequentie van de Schumann-resonantie, heeft een golflengte van 40.000 km. Dat is precies gelijk aan de omtrek van de Aarde. De hogerfrequente golven hebben kortere golflengten.

In 1954 maten Schumann en zijn student en opvolger Herbert L. König voor het eerst echt zelf de Schumann-resonantie. Hierbij merkten zij op dat het ontvangen golfpatroon sprekend lijkt op een EEG met alfagolven. Een EEG (elektro-encefalogram) is de elektrische registratie van het hersengolfpatroon. Alfagolven komen met name voor bij meditatie en diepe ontspanning.

Het menselijke elektro-encefalogram

Het EEG van een volwassen mens heeft ruwweg vier frequentiebanden die samenhangen met diverse staten van bewustzijn:

1: Bètagolven

Hoge bèta of gamma (30-60 Hz): Hyperalerte staat
Belangrijk voor integratie van alle hersenfuncties en mogelijk ook voor intellect en zingeving.

Midden-bèta (15-30 Hz): Normale wakende, alerte staat
Zintuiglijke waarneming. Logisch denken. Besluitvorming. Actieve visualisatie (opzettelijke voorstellingen).

Lage bèta (12-15 Hz): Staat van alerte ontspanning
Belangrijk voor motoriek en lichaamsgevoel. Belangrijk voor onderlinge organisatie van alle hersenfuncties. Belangrijk voor alertheid en reactiesnelheid.

2: Alfagolven

Alfa (7-12 Hz): Ontspannenheid. Meditatie
Gunstig voor het leren. Ontvankelijkheid, informatie-opslag. Niet-denken, niet visualiseren.

3: Thètagolven

Thèta (4-7 Hz): Lichte slaap. Dromen. Meditatie
Spontane innerlijke beelden, dromen.

4: Deltagolven

Delta (0,5-4,0 Hz): Diepe slaapstadia

Een Schumann-resonantiesignaal en een alfagolf (Bron: James L. Oschmann)

Toename intensiteit Schumann-resonantie

De laatste jaren wordt vooral door spirituele schrijvers en organisaties beweerd dat de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie aan het toenemen is. Onder andere Gregg Braden rapporteert hierover in zijn boek Awakening to zero point: the collective initiation.

Onze hersenfrequentie en ons bewustzijnsniveau zouden hierdoor in frequentie toenemen. Dat zou een permanente verandering van de golven in onze hersenen betekenen.

Er zijn echter nergens wetenschappelijk betrouwbare metingen terug te vinden die deze toename van frequentie aantonen. De basisfrequentie van de Schumann-resonantie is volgens de metingen van vele universiteiten in de wereld stabiel gebleven. Rond de 7,8 Hz, hooguit een fluctuatie van 0,5 Hz . Onder andere de Nederlandse wetenschapper en bioloog Dr. Saskia Bosman rapporteert hierover.

De basisfrequentie van de Schumann-resonantie komt overeen met de omtrek van de Aarde. En deze omtrek is zeker niet veranderd. Wat wel is veranderd is het elektromagnetische veld van de aarde.

Mijn persoonlijke hypothese is dat deze afname van het elektromagnetische veld van de aarde ons veel ontvankelijker maakt voor de Schumann-resonantie. De frequentie van de Schumann-resonantie neemt niet toe. Wat wel toeneemt is de intensiteit waarmee zij tot ons komt.

De harmonisering van onze hersengolven met de Schumann-resonantie

Sinds het begin van de zeventiger jaren worden door Amerikaanse wetenschappers EEG’s bestudeerd van helderzienden, energetisch therapeuten en mensen die veel mediteren. Dit word gedaan om te zien of hun hersengolven samenhangen met hun bijzondere staat van bewustzijn.

Een gemeenschappelijk verschijnsel wat men ontdekte was dat deze mensen, terwijl ze bezig waren met hun activiteit, hersengolven produceerden op de grens tussen het alfa- en thètabereik, tussen 7,0 en 8,0 Hz. De golven van dit gebied worden ook wel de ‘trage alfagolven’ genoemd.

Het bleek dat hun hersengolven, in hun veranderde staat van bewustzijn, in zowel fase als frequentie gelijk werden aan de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie. Ook wanneer de basisfrequentie van de Schumann-resonantie enigszins fluctueerde volgden de hersengolven hetzelfde patroon van fluctuatie.

Biofysicus en celbioloog James Oschman schrijft er uitgebreid over in zijn boek Energy Medicine: The Scientific Basis. Oschman verklaart hierin onder andere hoe het menselijk lichaam in staat is zich aan te passen aan het basisritme van de Schumann-resonantie.

De Schumann-resonantie wordt in ons fysieke lichaam onder andere ontvangen door lichamelijke weefsels die kleine magnetietkristallen bevatten. Deze magnetietkristallen (Fe3O4) hebben een diameter van slechts 50 nanometer.

Zij bevinden zich in betrekkelijk hoge concentraties in het bot aan de binnenzijde van onze oogkas (het zeefbeen of os ethmoidale), in het bot in de basis van onze schedel (het wiggenbeen of os sphenoidale) en in onze pijnappelklier (de epifyse).

De magnetietkristallen zijn licht magnetisch. Mede hierdoor zorgen de cellen van deze weefsels ervoor dat de hersengolven meegenomen worden in het ritme van de Schumann-resonantie.

De Schumann-resonantiemeditatie

Bij meditatie en diepe ontspanning is ons lichaam in staat mee te gaan resoneren met de Schumann-resonantie. We zien dan in de hersenen trage alfagolven verschijnen die gelijk zijn in fase en frequentie aan de Schumann-resonantie.

Door ons via een gerichte meditatie af te stemmen op de Schumann-resonantie, de Schumann-resonantiemeditatie, kunnen wij onszelf laten samenvallen met de basistrilling van de aarde. Als het ware resoneren wij dan mee met de ‘hartslag’ van moeder aarde.

De wijze van ervaring van de basistrilling van de aarde kan van mens tot mens verschillen. Kenmerkende woorden die bij deze ervaring genoemd worden zijn: ‘Witte pulsatie, verbindende trilling, zacht wit licht, totaal bestaansrecht, koestering’. De staat van zijn tijdens deze meditatie is bijzonder. Het brengt ons voorbij het fysieke en de hoofdchakra’s in de derde dimensie, voorbij de velden van tachyonenergie in de vierde dimensie, naar de hogere universele energie van de vijfde dimensie.

De basisfrequentie van de aarde opent als het ware een platform voor contact met de vijfde dimensie en alle wezens die daarin aanwezig zijn. Dit zijn wezens met een hogere frequentie dan onze huidige frequentie, zoals bij dolfijnen en sommige buitenaardse wezens het geval is.

Op deze manier helpt de Schumann-resonantie ons om onze verbinding met moeder aarde, de kosmos en alle wezens die daarin aanwezig zijn weer wezenlijk bewust te worden.

Dr. Richard Hoofs is holistisch arts

Meld u zich hier aan voor de Niburu Schumann Resonantie Cursus in april.

Gerelateerd:

• Schumann resonanties, elektromagnetisme en het brein
• The New Reality Show – Richard Hoofs over zijn huisartspraktijk en de Schumann resonantie
• Hartslag van de Aarde, Schumann resonantie, gedetecteerd vanuit de ruimte
• Onze verbinding met het universele veld

Lees meer over: