Het boek over Hitler dat u niet mag lezen: een verbijsterend verhaal dat een heel ander licht werpt op de nazi-ideologie

Help mee door deze info met jouw vrienden op je social netwerk te delen!

Het boek ‘Hitlers Diamanten’ van het Enigmacollectief werd gepresenteerd als een ‘verbijsterend verhaal dat alles dat we dachten te weten over de nazi-ideologie zomaar zou kunnen veranderen’. Jarenlang speurwerk heeft geleid tot bevindingen over nooit eerder vermelde historische zaken en zelfs de laatste rustplaats van Adolf Hitler.

Recentelijk werd het uit de handel gehaald en vernietigd. Bol verwijderde het uit het assortiment. Er was namelijk kritiek op de ‘antisemitische inhoud’ ervan. Zo zou het bol staan van ‘anti-Joodse complottheorieën’.

Wat staat er in dit boek dat u niet mag lezen? Dat ga je ontdekken in deze artikelenreeks.

Het Enigmacollectief ontdekte bijvoorbeeld dat Hitler zich bediende van eeuwenoude geheime codes, die teruggingen naar de Middeleeuwen en gebaseerd waren op de Nederlandse taal. Het was de vrijmetselarij die zich van oudsher al bediende van geheime getallencodes in teksten. Hitler ontwikkelde zich in de loop der jaren net als Churchill of Napoleon tot een ware grootmeester in de kennis van de vrijmetselarij.

Vergeet kaballa, vergeet numerologie en maak kennis met de echte codetaal van de vrijmetselarij. Internationaal was het Nederlands leidend in die codetaal en Hitler beheerste de Nederlandse taal tot in de perfectie, aldus het Enigmacollectief.

De jacht op Hitler

Deel 1. Hoe het allemaal begon

Door Michiel Solms, lid van het Enigmacollectief. ‘Vrijheid’, een te pas en te onpas gebezigd woord. Maar echte vrijheid is natuurlijk het mogen kennisnemen van uitspraken en geschriften van andersdenkenden. Men hoeft het niet te lezen of aan te horen, maar het mág. En men hoeft het er niet mee eens te zijn, maar het getuigt wel van enige beschaving om tenminste kennis te willen nemen van wat andersdenkenden of andersgelovigen zoal vinden of te zeggen hebben. En pas daarna komt er een oordeelsvorming tot stand. Al het andere noemen we vooringenomenheid, vooroordelen, tunnelvisie of het afdwingen van het eigen (vermeende) gelijk.

Dat eeuwige vermeende gelijk dat altijd weer de aanzet was in onze moderne beschaving tot gruwelijke oorlogen en mensonterende barbarij.

Fijn dus dat u als lezer(es) van NineForNews onbevooroordeeld en met een open mind kennis wil nemen van andere invalshoeken dan die van de mainstream media, de boven ons gestelden of van de slachtoffers van het fenomeen cancel culture oftewel gewoon het verbieden van ‘onwelgevallige’ meningen en geschriften, en de daaruit voortvloeiende boekverbanningen, of erger nog zelfs complete boekverbrandingen.

Hulde voor al diegenen die nog de moeite willen nemen om zélf na te denken in plaats van de weg van de minste weerstand te kiezen en klakkeloos mee te hobbelen in de schaapskudde.

Een schaapskudde waar een beetje Wolf, al dan niet in schaapskleren, geen enkele moeite mee heeft om er bloederig gehakt van te maken.

Dit verhaal gaat dus over de jacht op de grote boze Wolf Hitler, over hoe hij heel de wereld te slim af wist te zijn in 1945. Over de historische fabeltjes die u allemaal moest geloven en over een onmetelijk fortuin en roofkunst, ergens zeer goed verstopt onder de grond. Over Hitlers schavuitenstreken, over zijn onbekende kanten en denkwijzen.

Over een ongelooflijk spannende jacht op zoek naar het echte Wolvenhol en de ware feiten.

Na kennisname van alle door ons gevonden feiten is het aan u om te geloven wat u wil. En nogmaals, men hóeft het niet te lezen, laat staan te geloven.

Wij, de deelnemers aan ‘het Enigmacollectief’ hebben in ieder geval onze uiterste best gedaan om na een diepgravend onderzoek van tenminste 10 lange jaren de (historische-) waarheid boven tafel te krijgen en naar onze mening zijn we daar ten volle in geslaagd.

Als deelnemers aan het collectief leerden we elkaar ergens eind 2012, begin 2013 kennen via een internetforum dat zich bezighield met het vinden van de oplossing van een mogelijk gecodeerd en mysterieus document dat zijn oorsprong zou vinden in nazikringen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Dat document, ook wel het Muziekstuk of de Pastoorsbrief genoemd, zou ook een heuse schatkaart blijken te zijn. Maar dat wisten we toen uiteraard nog niet. Het was in het bezit gekomen van journalist, schrijver en fotograaf Karl Hammer. Ook hij had geen enkel idee of het een authentiek document betrof dan wel een goed geslaagde historische grap of een vervalsing.

Na jaren van eigen naspeuringen en puzzelen kwam ook Karl geen steek verder en riep derhalve de hulp in van het grote publiek. Hij loofde zelfs een beloning uit voor diegene die het daadwerkelijk zou lukken om via de cryptische aanwijzingen op het muziekstuk tot de vindplaats van een verloren gewaande nazi-schat dan wel Hitlers nooit gevonden persoonlijke diamantencollectie te komen.

In Hammers boek ‘Tranen van de Wolf’ (dat zou de bijnaam zijn geweest voor Hitlers diamantencollectie) legde Karl uit hoe de vermeende schatkaart in zijn bezit was gekomen en hoe zijn speurtocht, tot dan helaas, vruchteloos was verlopen.

Karl zocht de media op en maakte de vermeende schatkaart voor eenieder toegankelijk door deze op het internet te plaatsen en deed een dringende oproep aan het Nederlandse en Belgische publiek om de oplossing te vinden.

Tevens stelde hij op 12.12.2012 een beloning van 12.000 euro in het vooruitzicht als een eventuele oplossing ook daadwerkelijk de vermeende schat aan het daglicht zou brengen. En volgens ons had Karl wel iets met dat cijfer 12 zo te zien.

Zijn publieke oproep veroorzaakte dus een ware hype en goudkoorts in met name Nederland. Tienduizenden puzzelaars, waaronder wij, zouden die code wel eens even kraken, zo die al in dat muziekstuk verborgen zat natuurlijk.

En voor alle duidelijkheid, geen van ons had ook maar iets met Hitler, oorlogen en nazisme, we wilden gewoon de puzzel oplossen en niet meer dan dat.

De Pastoor

Ja, zoals het een diep religieuze en katholieke Hitler betaamde bleek er ook hier een pastoor of legeraalmoezenier in het spel. De man was blijkbaar een trouwe en graag geziene bezoeker van de Führerbunker in Berlijn en zou volgens wat aan Karl verteld was Otto hebben geheten. Of dat ook daadwerkelijk zo was, was niet helemaal zeker.

Maar omdat Hitler eigenlijk best wel veel Otto’s om zich heen had verzameld, zoals bijvoorbeeld Otto Skorzeny, Otto Abetz, Otto Ambros, Otto Bräutigam, Otto Baum, Otto Brunner, Otto Dickel, Otto Hofmann, en Otto Merker, die door Dönitz, de beruchte duikbotencommandant, was aangesteld om de massaproductie van de gevreesde U-Booten te realiseren, en eigenlijk best wel nog veel meer andere Otto’s, zoals niet te vergeten Hitlers eigen trouwe Otto Günsche, die de eer kreeg om Hitlers crematie in gang te zetten, lijkt het ons dan ook zeer aannemelijk dat juist die betreffende pastoor óók Otto heette en alleen al om die reden altijd een welkome gast was in de Führerbunker. Dit omdat Hitler dan toch altijd nog een beetje het idee had dat zijn met een waterhoofd geboren, en vroegtijdig overleden broertje Otto Hitler dan in zijn nabijheid verbleef.

En als men ook nog eens de lijst van hoge nazi-officieren aanschouwt dan wemelt het werkelijk van de ‘Otto’s’.

Hitler deed dat dus wel vaker, een voorspellende waarde hechten aan een naam, getuige ook het immense kanon dat naar zijn andere overleden broer, Gustav Hitler, was vernoemd. Namelijk ‘der schwerer Gustav’. Nomen est omen, de naam is een voorteken in het Latijn.

Nee, pastoor of aalmoezenier Otto zat duidelijk bij Hitler in de categorie ‘goed volk’.

Ondertussen zat Hitlers persoonlijke secretaris, Martin Bormann, blijkbaar ernstig in zijn maag met dat muziekstuk dat als titel de ‘Marsch Impromptu’ had. Volgens de overlevering moest het conform Hitlers expliciete opdracht Berlijn uit worden gesmokkeld en zou het bestemd zijn voor de Rijksminister van Financiën, oftewel de bewaker en beheerder van alle zwarte en witte geldstromen in het nazirijk, Franz Xaver Schwarz die in München zijn hoofdkwartier had.

Schwarz was naast een uitmuntend rekenmeester ook één van de grootste vertrouwelingen van de Führer en hij was net als Hitler zelf een Grootmeester in de vrijmetselarij.

Schwarz was ook degene die het eerste geld wist in te zamelen voor de publicatie van Hitlers boek Mein Kampf. Ook leidde Schwarz nog ooit een bataljon van de zogenaamde Volkssturm in Grünwald aan het einde van de oorlog. Al met al was Schwarz (overigens één van Hitlers favoriete kleuren natuurlijk) een zéér machtige en ook raadselachtige sleutelfiguur in Hitlers kleine cirkel van vertrouwelingen. Een ware spin in het web en het was dan ook weer Hitlers uitdrukkelijke wens, of beter bevel, dat zijn ‘wereldse’ testament alleen geopend zou mogen worden in het bijzijn van juist Franz Xaver Schwarz.

Meer in deel 2 van De jacht op Hitler.

…

Lees meer over:
Berlijn Hitler Nederland vrijmetselarij