Het Commissariaat voor de Media als Cultuurkamer: ‘Eigenlijk is het te dol voor woorden’

Help anderen door deze info met jouw vrienden op je social netwerk te delen!

door Hans Vogel

In mei 1940, nadat koningin Wilhelmina en de regering met het goud van de Nederlandsche Bank naar Engeland waren gevlucht, werd in Nederland een Duits civiel bestuur gevestigd. De Duitsers richtten een zogenaamde Cultuurkamer op, die streng toezicht (censuur!) moest uitoefenen op alle cultuuruitingen en de pers. Alles moest passen binnen het kader van de heersende nationaalsocialistische ideologie.

Inmiddels, bijna een eeuw geleden, behoort die Cultuurkamer tot het verleden. Althans, er bestaat geen instelling meer met die naam. Er is ook geen instelling meer waar alle schrijvers, kunstenaars en journalisten lid van moeten zijn. Nou ja, wie erkend wil worden als journalist en een perskaart wil bezitten moet wel lid zijn van de NvJ, eigenlijk een overblijfsel van die vroegere Cultuurkamer.

Maar de Cultuurkamer is eigenlijk ook herboren onder een andere naam. Namelijk als Commissariaat voor de Media (CvdM), opgericht in 1988. Wie klachten heeft over de media in Nederland, kan anoniem melding doen bij deze nieuwe Cultuurkamer. Net als tijdens de Duitse bezetting maken de staatsinstellingen (ook de zogenaamd onafhankelijke zoals het CvdM) namelijk graag gebruik van verklikkers. Blijkbaar is dat nodig, omdat het CvdM “onafhankelijk” is en toezicht moet houden op het doen en laten van de media alsmede hun aanbod, dat “onafhankelijk, pluriform en veilig” dient te zijn.

De voorzitster van het CvdM heeft onlangs de directie van de omroep ON! de oren gewassen. “Het Commissariaat heeft ON! aangesproken op het feit dat presentatrice Raisa Blommestijn is veroordeeld door de strafrechter voor groepsbelediging en smaad. Het Commissariaat verwacht dat een media-instelling in zulke situaties de uitspraak van de onafhankelijke rechter respecteert en passende maatregelen neemt. Dat doet geen afbreuk aan de vrijheid van meningsuiting, maar hoort juist bij het respecteren van de democratische rechtsstaat.”

Respect voor de uitspraak van een “onafhankelijke rechter” (in Nederland!) en respect voor de “democratische rechtsstaat.” Klinkt dat niet prachtig? Het gaat ook om “publieke waarden,” de waarden dus die in Nederland worden hooggehouden en die de media dan ook dienen te respecteren.

Welke waarden zijn dat dan zoal? Op basis van de media-inhoud in Nederland en het feit dat de media hierop nooit zijn aangesproken door het CvdM, kan veilig worden geconcludeerd dat het de volgende waarden zijn:

1. Censuur. De Nederlandse regering voert immers de door de Europese Commissie gedecreteerde censuur uit op de Russische media RT, Sputnik en andere.
2. Oorlogshitserij. De Nederlandse regering en media roepen in koor om voortzetting van de oorlog in de Oekraïne en willen geld en wapens blijven sturen naar de Oekraïne.
3. Nazisme. De Nederlandse regering steunt een regime in de Oekraïne dat zich bedient van nazi-methoden en dat zijn macht deels ontleent aan de steun van openlijke nazi’s, de Banderistas van het Azovbataljon.
4. Genocide en massamoord. Geen enkel medium in Nederland uit zich waarlijk kritisch over de genocide die Israël al ruim een jaar uitvoert in de Gazastrook. Het land blijft steun krijgen uit Nederland en hetzelfde geldt voor het nieuwe regime in Syrië, dat toelaat dat duizenden mensen worden afgeslacht uitsluitend omdat ze geen moslim zijn.
5. Nepnieuws en desinformatie. Sinds de Gleichschaltung van de media tijdens de Grote Covid Show verbreiden de Nederlandse media vooral aperte leugens, verdraaiingen en klinkklare onzin over de menselijke gezondheid en de medische en tal van andere wetenschappen.

Eigenlijk is het allemaal te dol voor woorden, dat gewauwel van gezwollen taal, vol van nietszeggende woorden van het CvdM en dat gemekker van de voorzitster. Maar ach, ze is natuurlijk trots op haar baantje en verdient ook vast aardig. Tenslotte is er een budget van zeven miljard euro voor het CvdM en er zijn maar een paar mensen die er werken.

Er is dan ook maar één gepaste reactie op de CvdM-komedie: een luide, holle lach!

…

Lees meer over:
Commissariaat voor de Media Covid Europese Commissie Nederland Oekraïne