Gezondheid

Let op: Honing bevat plastic

Help ons door dit artikel met iedereen op je social netwerk te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De Keuringsdienst van Waarde heeft een aantal honingmerken laten onderzoeken op de aanwezigheid van microscopische plasticdeeltjes. Zit er plastic in honing? En hoe zit het met biologische honing?

Vijf honingmerken werden getest. Het ging om Albert Heijn Bio Bloemenhoning, De Traay Bloemenhoning, Langnese Goudhelder honing, Albert Heijn Bloemenhoning en De Traay Zonnebloemhoning. Van de vijf merken hebben de Bio Bloemenhoning van AH en de Zonnebloemhoning van De Traay een EKO-label.

---Lees verder na dit advertentieblokje---
https://www.ninefornews.nl/wp-content/uploads/2024/02/bezwaarmaker.png

Alle onderzochte honingmerken bevatten kleine deeltjes plastic. Gemiddeld zijn er 210 deeltjes per kilo honing gevonden. De bron van de kunststofdeeltjes en de eventuele gezondheidsrisico’s zijn niet onderzocht. Opvallend is dat de biologische honingmerken over het algemeen meer plastic bevatten dan de merken zonder EKO-label.

De Zwitserse onderzoeker Michael Beer stelt dat plastics in alle voedingsmiddelen aanwezig zijn, biologisch en niet-biologisch. Ketenorganisatie Bionext wil een vervolgonderzoek naar de aanwezigheid van plastic in voedingsmiddelen.

Eerder trof de Duitse onderzoeker Gerd Liebezeit plastic aan in honing, drinkwater en de lucht. In opdracht van het Duitse tv-programma Markt onderzocht hij ook mineraalwater en bier. Alle onderzochte merken bleken plastic te bevatten. Bij mineraalwater trof Liebezeit per liter vier tot zeven plastic vezels aan, in bier tot 79 vezels per liter. “Het is een teken dat ons milieu gigantisch vervuild is met plastic,” aldus Liebezeit.

In een reactie stelden Duitse bierbrouwers en producenten van mineraalwater dat ze zelf geen plastic in hun producten hebben gevonden. Ze wilden de eigen onderzoeken echter niet delen met de redactie van Markt.

Bekijk de uitzending over plastic in honing hier terug.

[KRO]

0 0 stemmen
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vond je dit artikel goed?
Deel het met anderen op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

43 Reacties
Oudste
Nieuwste Meeste stemmen
Inline Reacties
Alle reacties zien
Don
Don
9 jaren geleden

Gaan ‘we’ ons nu in eens druk maken over microscopische plastic deeltjes in ons voedsel, terwijl het al jaaaaren legaal vergiftigd wordt met ‘door de EU goedgekeurde hulpstoffen’ (E-stoffen)?!
Sorry hoor, maar ik geloof dat ik iets niet helemaal begrijp…..

Kal-Purush
Kal-Purush
9 jaren geleden

Vreemd eigenlijk dat als er iets onderzocht wordt en er komt iets tevoorschijn dat de producenten van dergelijke producten een eigen onderzoek hebben/doen en dat dan blijkt dat het andere onderzoek flauwekul is of blijkt te zijn.
Maar………………eigen onderzoeken delen met programma’s voor consumenten doen ze niet.
Nee, de consumenten MOETEN het onderzoek van de producent maar geloven.
Vreemd, vreemd en nogmaals vreemd.

Densie
Densie
9 jaren geleden

chemtrails…………chemtrails………….chemtrails……….!!!

IIS
IIS
9 jaren geleden

Vraag me af in hoeverre zeoliet kan helpen en zeoliet deze verontreinigingen absorbeert in het lichaam. Zeoliet is in verhouding voor wat het voorstelt absurd hoog geprijsd, bij een lagere prijs zou het voor meer mensen toegankelijk zijn en heel goed kunnen worden gebruikt bij het ontgiftien van het lichaam of zelfs een onderdeel vormen van de dagelijkse voeding. Bij de veeteelt is het al een onderdeel van de voeding en zullen de prijzen beduidend lager liggen. http://www.zeolite-products.com/pages/agrarisch/diervoeder-additief-diervoeders.php

Vraag is, hoe klein zijn de plasticdeeltjes, misschien zo microscopisch klein dat deze makkelijk opgenomen kunnen worden en vervolgens het lichaam niet meer verlaten? En dan hebben we ook nog het probleem met nanodeeltjes waarvan men niet weet wat voor directe of indirecte schadelijke effecten deze hebben voor het lichaam en of het zich ophoopt en wat het lange termijn effect is.

…..”Nanodeeltjes zijn even klein als belangrijke moleculen in ons lichaam, zoals het DNA-molecuul waarin onze erfelijke informatie ligt opgeslagen. Hierdoor kunnen ze onverwachte, zelfs schadelijke effecten hebben op ons lichaam. Hoe DNA en alle andere belangrijke moleculen in ons lijf op nanodeeltjes reageren, bepaalt of de deeltjes gevaarlijk zijn.

Een overzicht van schadelijke en gezonde nanodeeltjes bestaat niet. Volgens Bart Walhout, onderzoeker bij het Rathenau Instituut, dat de politiek informeert over technologische ontwikkelingen, moet dat overzicht er snel komen. “Wie produceert nanomaterialen, waar komen ze in terecht en wie komt ermee aanraking? Een paar van die vragen kunnen de nanoproducerende bedrijven zelf beantwoorden, maar niemand weet het precies.”……

Eén ding is duidelijk, al deze stoffen maken geen onderscheid of je nu gezond leeft of eet wat de pot schaft, vroeg of laat krijgt iedereen het op zijn bord. Zoveel mag duidelijk zijn. Natuurlijk kunnen de elitaire kopstukken water zuiveren, voedsel verbouwen op privé domeinen, maar het gif kruipt daar waar het niet gaan kan en zal het effect niet selectief zijn.

Overigens ben ik er van overtuigd dat het menselijk lichaam meer aankan dan men vermoed. Het zal alleen de hoeveelheid (gif)stoffen zijn waar het lichaam niet mee overweg kan en het uiteindelijk opgeeft. Het zal ook verschillen van mens tot mens, maar dit betekent natuurlijk niet dat fabrikanten dan maar in de producten mogen verwerken wat ze willen. Er zit al bijna onmetelijk veel troep in producten wat er gewoon niet in thuis hoort. Fabrikanten zijn natuurlijk als de dood voor negatieve publiciteit en zullen er alles aan doen om producten zolang mogelijk optimaal en vers te houden. Waar vroeger nog wel eens een product verschimmelde omdat men het toen niet nodig vond conserverende rommel er door te draaien, doen ze het nu in zo grote hoeveelheden dat je bijna kan stellen dat een koelkast overbodig is geworden. Natuurlijk zal ook de wetgeving dwingen om in een bepaalde richting te produceren, maar toch, veel producten moeten goed en snel worden verkocht en de fabrikanten zullen er alles aan doen om het product, eventueel met overbodige toevoegingen zo mooi en zo lekker mogelijk te maken ten koste van de natuurlijke kwaliteit.

Back to top button
43
0
We lezen graag je reactie!x