Liet J.P. Morgan de Titanic met opzet zinken?

Help ons door dit artikel met vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

In 1898 schreef Morgan Robertson in het boek ‘Wreck of the Titan’ over een onzinkbaar luxeschip dat te snel voer en in de Atlantische Oceaan op een ijsberg botste. Vanwege een tekort aan reddingsboten kwamen de meeste passagiers om het leven. Veertien jaar later werden de gefantaseerde gebeurtenissen werkelijkheid toen de Titanic in 1912 een ijsschots raakte en naar de bodem van de zee zonk.

Het is inmiddels meer dan 100 jaar geleden dat de Titanic is gezonken. Het is misschien wel de beroemdste scheepsramp ooit. Op veel plekken in de wereld wordt de ramp nog steeds herdacht.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

De Titanic was eigendom van White Star Line, een bedrijf dat onderdeel was van de International Mercantile Marine Company van bankier J.P. Morgan. Voor de scheepsramp beschikte Amerika nog niet over een centrale bank. In 1910 kwam een internationale groep bankiers in het geheim bijeen op Jekyll Island, een eiland voor de kust van Georgia.

Verschillende steenrijke bankiersfamilies stuurden afgezanten naar het eiland, waaronder de familie Morgan, Warburg, Vanderlip, Rockefeller en een vertegenwoordiger van Kuhn, Loeb & Co. Paul Warburg zou niet alleen namens zijn eigen imperium aanwezig zijn geweest, maar ook namens de familie Rothschild. Nelson Rockefeller, een kleinzoon van de beruchte olietycoon John D. Rockefeller, zat namens de bankiers in het Amerikaanse Congres. Ze wilden een centrale bank oprichten in Amerika om eindeloos geld te kunnen bijdrukken.

Het resultaat van de geheime ontmoeting was de Federal Reserve Act, die in het jaar na de ramp met de Titanic werd aangenomen. De Amerikaanse onderzoeker Eustace Mullins was een fervent tegenstander van de Federal Reserve, die volgens het door hem gepubliceerde bewijsmateriaal op onwettige wijze in het bezit was van banken en particuliere aandeelhouders, via het aandeelhouderschap in de 12 plaatselijke afdelingen van de Federal Reserve. Het uitgebreid gedocumenteerde onderzoek van Mullins ‘toont aan dat bankiersfamilies het economische, juridische, medische en politieke leven van de Verenigde Staten beheersen en controleren, met als spin in het web de Federal Reserve van de Rothschilds’.

In september 1911 leken de plannen van J.P. Morgan even in duigen te vallen. Eén van zijn drie zusterschepen, de Olympic, kwam in aanvaring met een Brits marineschip, de HMS Hawke. Voor Morgan was dit een financiële strop. Robin Gardiner schreef in zijn boek ‘Titanic: The Ship That Never Sank?’ over de vele toevalligheden in de aanloop naar de ramp met de Titanic. Hij kwam tot de conclusie dat het zusterschip Olympic op de bodem van de oceaan ligt. Volgens Gardiner zijn de schepen omgewisseld om de verzekeraar te misleiden.

Aan boord van de Titanic of de Olympic bevonden zich ook enkele machtige individuen die de plannen van de bankiers in de weg stonden. Onder hen was John Jacob Astor IV, een Amerikaans zakenman, uitvinder en vriend van Nikola Tesla. Hij opende het Waldorf-Astoria Hotel en kwam om tijdens de scheepsramp. Astor was de rijkste man aan boord van het schip.

Andere tegenstanders van de Federal Reserve aan boord van het schip waren de Amerikaanse zakenmannen Benjamin Guggenheim en Isidor Straus, die kort lid was van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden.

Diende het boek ‘Wreck of the Titan’ voor J.P. Morgan als inspiratiebron om rijke tegenstanders van de Federal Reserve uit de weg te ruimen? Werd op Jekyll Island een plan gesmeed om de concurrentie uit te schakelen?

Er zijn enkele opvallende overeenkomsten tussen de Titanic uit de Olympic-klasse en de Titan uit het boek van Robertson. Het fictieve schip zonk net als de Titanic in april in de Atlantische Oceaan en in beide gevallen waren er onvoldoende reddingsboten aanwezig voor de passagiers. De Titan was 243,84 meter lang en de Titanic was 269,04 meter lang. De Titan had een kruissnelheid van 25 knopen, de Titanic had een kruissnelheid van 21 knopen. Beide schepen werden bestempeld als ‘onzinkbaar’.

De Titanic voer op 14 april 1912 op 640 kilometer van Newfoundland met 22,5 knopen tegen een ijsschots. De Titan voer op een nacht in april op 640 kilometer van Newfoundland (Terra Nova) met 25 knopen tegen een ijsschots. Morgan Robertson stierf in maart 1915, drie jaar na de ramp, aan een overdosis.

Lees meer over:
Federal Reserve ijsberg J.P. Morgan Olympic Rockefeller Rothschild Titanic