Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarDe ster KIC 8462852 deed het afgelopen jaar de wenkbrauwen fronsen. In 2015 kondigde een team astronomen aan dat de ster zeer onregelmatige helderheidsvariaties vertoont. Niemand had hier een verklaring voor.
Een nieuwe studie van het Carnegie Institution for Science maakt het mysterie alleen maar groter. Josh Simon en Ben Montet analyseerden gegevens van NASA’s Kepler-telescoop en ontdekten dat de ster in de afgelopen vier jaar ook langzaam is afgenomen in helderheid.
De verklaringen voor het merkwaardige gedrag van de ster lopen uiteen van een groep kometen tot een buitenaardse megastructuur. Geclaimd wordt dat de helderheid van de ster tussen 1890 en 1989 met 14 procent is afgenomen.
Verbazingwekkend
Simon en Montet ontdekten dat KIC 8462852 gedurende de eerste drie jaar van de Kepler-missie één procent zwakker werd. Vervolgens werd de ster in slechts zes maanden tijd twee procent zwakker. Ze vergeleken dit met meer dan 500 soortgelijke sterren die Kepler in de gaten heeft gehouden en kwamen tot de ontdekking dat geen van de andere sterren zulke helderheidsvariaties vertoont.
“De veranderingen die KIC 8462852 vertoont zijn verbazingwekkend,” zei Montet. “Uit onze metingen blijkt dat de ster echt afneemt in helderheid. Het is ongekend dat zo’n type ster jaren achtereen langzaam zwakker wordt.”
Net zo vreemd
“De ster was al uniek vanwege de helderheidsvariaties, maar nu zien we dat de andere eigenschappen van KIC 8462852 net zo vreemd zijn,” voegde Simon toe.
Astronomen hadden al grote moeite om te het gedrag van de ster te verklaren. Dat lijkt door de nieuwe resultaten haast onmogelijk te zijn geworden.
“Het is een hele uitdaging om een goede verklaring te bedenken voor het gedrag van een ster die dingen doet die we nog nooit eerder hebben gezien,” besloot Montet.
De studie is gepubliceerd in The Astrophysical Journal.
Interessant
Je zou haast gaan denken dat buitenaardse bezig zijn met de bouw van deze structuren, hoe meer vordering, des te zwakker wordt het licht wat de ster doorlaat.
Sterren zijn helemaal geen stralende gasbollen zoals de wetenschap en astronomen denken . Het zijn wel astrale poorten die vanuit de ruimteether de overgang vormen naar de hogere kosmische astrale sferen en het geflonker dat waargenomen wordt zijn kolonies van de hoogste hemelse wezens en engelen , doordat die steeds variëren geeft het aan ons de indruk van sterrengeflonker . Een ster kan ontstaan en een ster kan versdwijnen of zich verplaatsen, en dat weten de astronomen maar al te goed , maar in hun wereldbeeld kan zoiets natuurlijk niet ,bijgevolg wordt dit meestal weggewuift .
Inderdaad. Het is heel moeilijk om een goede verklaring te bedenken. Want dat doen wetenschappers nu eenmaal. Ze bedenken verklaringen.
Die ster begint blind te worden. Een oogarts erop afsturen.