Hoe is het gesteld met het ijs op Antarctica? Smelt het? Groeit het? Laten we eens kijken naar de wetenschappelijke onderzoeken die hier in de afgelopen jaren over zijn verschenen.
In 2017 publiceerden Alba Martin-Espanol en haar collega’s een studie in Geophysical Research Letters waaruit blijkt dat het ijs op Oost-Antarctica groeit en het ijs op – het veel kleinere – West-Antarctica krimpt.
NASA-onderzoeker Jay Zwally merkt ook op dat de ijsmassa op Oost-Antarctica groeit.
Stabiel
Heeft het smeltende ijs op West-Antarctica nog gevolgen voor het oostelijke deel van het continent?
Nee. De Indiana University liet in 2017 in een persverklaring weten dat de ijskap van Oost-Antarctica stabiel zal blijven, ook als het ijs op West-Antarctica smelt.
In januari 2018 werd ook in een redactioneel stuk in vakblad Nature ingegaan op de groei van het ijs.
Verder blijkt uit onderzoek in Nature dat de Antarctische ijskap zich in de afgelopen acht miljoen jaar nauwelijks heeft teruggetrokken.
Aanzienlijk warmer
Merk daarbij op dat de CO2-concentratie in het Plioceen (5,3 tot 2,6 miljoen jaar geleden) hoger was dan 400 ppm.
De ijsmassa op het continent is kennelijk stabieler dan verwacht.
De Universiteit van Edinburgh schreef hier in 2017 over: “Het centrale deel van de Antarctische ijskap is al miljoenen jaren stabiel, zelfs in tijden dat het aanzienlijk warmer was dan nu.”
Laten we dan eens kijken naar West-Antarctica.
91 vulkanen
De gletsjers in de westelijke Rosszee zijn stabiel, laat onderzoek in tijdschrift Geology zien.
Het klopt dat één gletsjer, de Pine Island Glacier, in rap tempo smelt, maar dat heeft te maken met een vulkaan die men onlangs onder de gletsjer heeft ontdekt.
De University of Rhode Island schreef hierover in juni 2018 in een persbericht: “Onderzoekers ontdekken vulkanische warmtebron onder gletsjer die een belangrijke rol speelt bij het smelten van ijs.”
Het Duitse weekblad Der Spiegel schreef in 2017 over de ontdekking van liefst 91 vulkanen onder het ijs van Antarctica.
Oceaancyclus
NASA-wetenschappers Brooke Medley en Elizabeth Thomas schreven eind 2018 in Nature Climate Change dat er meer sneeuw is gevallen op Antarctica, wat de ijskap ten goede is gekomen.
Ze leggen een link met de Southern Annular Mode, een oceaancyclus.
De Universiteit van Colorado te Boulder legt echter een verband tussen de sneeuwval en de ozonlaag.
Adrian Jenkins en zijn collega’s schreven in augustus 2018 in Nature Geoscience dat de terugtrekking van de ijskap van West-Antarctica richting de Amundsenzee te maken heeft met een tienjaarlijkse cyclus, en niet met de temperatuur van het zeewater.
Resumerend: ijskap Antarctica is in de afgelopen acht miljoen jaar nauwelijks veranderd, oostelijke deel groeit, (veel kleinere) westelijke deel smelt als gevolg van vulkanen en cycli.
Explosieve onthulling: 25.000 onverklaarbare sterfgevallen sinds uitrol coronavaccin
Wat de drijvende krachten achter de Oekraïne-crisis te maken hebben met de twee wereldoorlogen
Uitspraken Bruls over opvang Oekraïense vluchtelingen wekken woede: ‘Door niemand gekozen, maar brullen zal hij!’
“Weg met de zorgverzekeraars”
Kippenvel! Mensheid staat op tegen coronapas en verplichte vaccinaties, overal ter wereld protesten
Diepgravend Wob-onderzoek: ‘De avondklok werkte niet, heeft nooit gewerkt en dat wist men’
Men is in Nederland niet gesteld op de inhoud van dit boek. Wat je niet mag weten over de MH17-ramp
NASA geeft koude fusie toe
‘Huichelachtigheid van links’: Frans Timmermans betrapt op leugen over jeugd