Tweede Wereldoorlog is ‘vooral de schuld van Groot-Brittannië’. Deze historici laten zien waarom

Help anderen door deze informatie met iederen die je kent op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De Duitsers hebben zich misdragen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben oorlogsmisdaden gepleegd, zoveel is duidelijk. Maar was het nazi-Duitsland dat de oorlog begon om de wereld te veroveren?

Schrijver John Wear verzamelde voor zijn boek ‘Germany’s War’ het levenswerk van onder andere historicus Harry Elmer Barnes, schrijver James Bacque en professor David Hoggan.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Zij kwamen gedurende hun onderzoek tot de ontdekking dat de geschiedenis anders in elkaar zit dan ons altijd is verteld.

Geen aanwijzingen

In de Duitse archieven zijn bijvoorbeeld geen aanwijzingen gevonden dat Duitsland in het geheim een wereldoorlog voorbereidde.

Generaal George Marshall schreef in het boek ‘The Winning of the War in Europe and the Pacific’ dat de asmogendheden nooit echt samenwerkten.

Hij baseerde zich hierbij op Amerikaanse inlichtingenrapporten en interviews met Duitse commandanten die gevangen waren genomen.

“Er is nog geen bewijs gevonden dat de Duitse legerleiding een allesomvattend strategisch plan had,” schreef generaal Marshall.

Alleen op papier

Hij voegde toe dat het besluit van Mussolini om zich in de Tweede Wereldoorlog te mengen in strijd was met de afspraken die Italië met Duitsland had gemaakt.

Veldmaarschalk Wilhelm Keitel en Alfred Jodl, chef operaties bij het opperbevel van de Duitse strijdkrachten, waren dan ook niet blij met dit besluit, merkte Marshall op.

Hij schreef dat er ook geen bewijs is voor nauwe samenwerking tussen Duitsland en Japan.

Men is in de veronderstelling dat Japan alleen handelde en niet in overeenstemming met een strategisch plan, aldus Marshall.

De ‘as’ bestond alleen op papier, concludeerde hij.

Geen plannen

Hitler bevestigt dit in zijn testament, waarin hij op 26 februari 1945 schrijft dat ‘de Italianen niet eens in staat waren hun posities in Abessinië en Cyrenaica te behouden, maar wel het lef hadden om zonder ons advies en zonder waarschuwing een kansloze campagne in Griekenland te beginnen’.

De Britse historicus A.J.P. Taylor stelde: “Hitler had geen plannen gemaakt voor wereldoverheersing of wat dan ook. Hij nam aan dat er mogelijkheden zouden ontstaan, waar hij vervolgens op zou kunnen inspelen.”

Adolf Hitler kwam in 1933 aan de macht en was vastbesloten om het Verdrag van Versailles ongedaan te maken.

In 1928 hadden historici aangetoond dat Duitsland niet als enige verantwoordelijk kon worden gehouden voor de Eerste Wereldoorlog.

Weerloos

De geallieerden weigerden het verdrag echter terug te draaien.

Het verdrag had ervoor gezorgd dat Duitsland herstelbetalingen moest doen aan de geallieerden, een groot deel van haar territorium kwijt was geraakt en weerloos was tegen eventuele vijanden.

In maart 1935 begon Hitler Duitsland opnieuw te bewapenen en op 7 maart 1936 stuurde hij troepen naar het Rijnland om de westelijke grenzen te beschermen tegen een invasie.

De Anschluss

In maart 1938 volgde de Anschluss. Dr. Kurt Schuschnigg van Oostenrijk kondigde op 9 maart 1938 aan dat hij een volksstemming zou houden over Oostenrijkse onafhankelijkheid van Duitsland.

Het referendum was een farce, want Oostenrijkers konden in het stemhokje alleen ‘ja’ invullen.

De Anschluss was onder het Oostenrijkse volk enorm populair. Oostenrijk hoorde voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog meer dan 1000 jaar bij Duitsland.

De meeste Oostenrijkers voelden zich bevrijd van een gehaat marionettenregime.

Tsjechoslowakije

Op 20 mei 1938 ontstond er een crisis toen de Tsjechische overheid en legerleiders opdracht gaven tot een gedeeltelijke mobilisatie van het Tsjechische leger.

Het volk kreeg te horen dat Duitse troepen zich hadden verzameld bij de Tsjechische grens.

President Benes en andere Tsjechische leiders zeiden tegen de internationale pers dat Tsjechoslowakije de Duitsers op afstand had weten te houden.

Hitler was woest en besloot dat de wens van de Sudeten-Duitsers in Tsjechoslowakije om terug te keren naar Duitsland moest worden ingewilligd.

Aan de oorlogsdreiging kwam een einde toen op 30 september 1938 het Verdrag van München werd gesloten.

Slowakije

Hitlers doelen waren bereikt en de Sudeten-Duitsers keerden terug naar het Derde Rijk.

Net als in het geval van de Anschluss voelden de Sudeten-Duitsers zich juist bevrijd.

Op 14 maart 1939 ontstond er opnieuw een crisis toen Slowakije zich onafhankelijk verklaarde.

Op 16 maart werd het Protectoraat Bohemen en Moravië opgericht. Het was de naam van Tsjechië tussen 1939 en 1945, toen het een protectoraat van het Derde Rijk was.

Duitse troepen bezetten Praag een maand lang om de stabiliteit te waarborgen.

De meeste mensen buiten Duitsland dachten echter dat Hitler de opsplitsing van Tsjechoslowakije had gepland.

Niet luisteren

Britse politici zeiden dat Hitler te ver was gegaan en niet langer kon worden vertrouwd.

Op 31 maart 1939 sloot Groot-Brittannië een verdedigingspact met Polen, wat betekende dat Groot-Brittannië Polen te hulp zou schieten in het geval van oorlog.

Etnische Duitsers werden in Polen vermoord, gedeporteerd en in elkaar geslagen.

De Britse ambassadeur Nevile Henderson probeerde de Britse regering op de hoogte te brengen van de Poolse wandaden, maar die wilde niet luisteren.

Poolse kranten gaven toe dat Poolse legereenheden continu de grens met Duitsland overstaken om Duitse legerinstallaties te vernielen en militair materieel te stelen.

Groot-Brittannië

Hitler werd zodoende gedwongen om Polen binnen te vallen en twee dagen later verklaarden Groot-Brittannië en Frankrijk hem de oorlog.

De Amerikaanse historicus David Hoggan vatte samen:

Schuschnigg had Duitsland uitgedaagd met een nepreferendum, waarna Hitler ingreep in Oostenrijk. Benes had Duitsland uitgedaagd door het Tsjechische leger te mobiliseren, gebaseerd op de leugen dat Duitsers zich bij de grens hadden verzameld. Hitler greep in en bevrijdde Sudetenland van Tsjechië. Beck had Duitsland uitgedaagd door het Poolse leger te mobiliseren en te dreigen met oorlog, en Hitler – die bevriend wilde blijven met Polen – reageerde niet. Pas toen Beck de handen ineensloeg met de Britten, ondernam Hitler actie tegen de Poolse dreiging.

Historicus Harry Elmer Barnes was het eens met de analyse van Hoggan. Hij voegde toe:

De verantwoordelijkheid voor het uitbreken van de Duits-Poolse oorlog ligt bij Polen en Groot-Brittannië. Dat het Duits-Poolse conflict ontaardde in een Europese oorlog, is vrijwel volledig te wijten aan Groot-Brittannië.

[Paul Craig Roberts]

Lees meer over:
Duitsland Groot-Brittannië Hitler Tweede Wereldoorlog