Het Complot

“Bilderberg en het militair-industrieel complex willen je door middel van list en bedrog domineren”

Help ons door dit met jouw kennissen op je socials te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

In deze gastbijdrage een blik op Bilderberg, over het ontstaan en de doelen van de jaarlijks terugkerende conferentie. Het deel is grotendeels uit het boek Revolutie door Schuld overgenomen en de oprichting van de conferentie past naadloos in het plan voor werelddominantie.

De wens voor een verenigd Europa deed de elite beslissen om de Bilderberg Conferentie te organiseren, waar invloedrijke personen uit Amerika en Europa samen moesten gaan komen. De jaarlijkse conferentie moest er voor zorgen dat de belangen van de VS gewaarborgd bleven binnen Europa. Daarnaast was het een uitgelezen mogelijkheid voor de elite om via de conferentie het politieke beleid in Europa aan te sturen. De CIA zou de eerste ontmoeting financieren. Jozef Retinger was een politiek adviseur en medeoprichter van de European Movement, die de vereniging van Europa voorstond. Hij zou de eerste bijeenkomst mogen organiseren. Retinger vroeg prins Bernhard uit Nederland om als voorzitter van de groep te fungeren, een taak die de prins graag op zich nam. Charles Douglas Jackson en generaal Walter Bedell Smith, die beide een hoge functie in de CIA hadden, hielpen met de organisatie en zorgden voor de participatie van de Noord-Amerikaanse deelnemers.

---Lees verder na dit advertentieblokje---
https://www.ninefornews.nl/wp-content/uploads/2024/02/bezwaarmaker.png
Shell

Prins Bernhard trouwde in een rijke familie. Het Nederlandse Huis van Oranje heeft een substantieel aandeel in Royal Dutch Shell. De Nederlandse en Britse monarchen hadden in het verleden een pact gesloten tussen hun Royal Dutch en de Oppenheimers en Samuels Shell Oil. Rothschilds Far East Trading zou ook bij de fusie betrokken worden waarna Royal Dutch Shell geboren was. De oude monarchie en de nieuwe financiële elite zouden elkaar wel vaker gaan vinden in de elitaire denktanks.

De prins had connecties, charme en sprak bovendien zijn talen. Hij was een goede kandidaat als voorzitter omdat hij door zijn koninklijke afkomst politiek neutraal was. Bernhard werd geboren als Graaf von Biesterfeld, te Jena, in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach. Bernhard werd lid van de Sturmabteilung (SA) van de NSDAP en eveneens van de Reiter-SS. Zijn NSDAP-lidmaatschap heeft de prins altijd ontkend. Nadat twee historici van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, Aalbers en Hilbrink, in 1996 bewijs voor zijn NSDAP-lidmaatschap presenteerden, bleef hij volhouden niet zelf lid te zijn geworden. Bernhard zou in de jaren dertig ook geregeld contact met Hitler hebben. Hitler wilde dat Bernhard door zijn nationaliteit en naziverleden kleur zou bekennen in Nederland, maar Bernhard deed dat niet. Wel sprak Bernhard zijn bewondering uit over Hitler in een aantal brieven die hij aan hem richtte. De fervente jager van groot wild werd, naast voorzitter van Bilderberg, ook de eerste voorzitter van het Wereld Natuur Fonds.

Bernhard promootte in Europa samen met Retinger, Belgisch premier Paul van Zeeland en hoofd van Unilever Paul Rijkens het idee voor de conferentie en het doel van een verenigd Europa. Ze nodigden invloedrijke personen uit Europa en de VS uit om in 1954 naar het Bilderberg Hotel in Oosterbeek te komen om de eerste conferentie bij te wonen. Deze personen moesten hetzelfde idee hebben of krijgen over de vereniging van Europa en de samenwerking met de VS. Onder strikte vertrouwelijkheid en afscherming van de pers werd er door hen informeel en vrij gesproken en naar een bepaalde vooraf bepaalde consensus toegewerkt. Iedereen werd geacht zijn of haar steentje bij te dragen om de doelen van de Bilderberggroep te realiseren. Door het succes van de eerste bijeenkomst werd besloten er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken.

Dat men deze totale mediastilte graag zo wilde houden bleek in 1975. Journalist C. Gordon Tether van de London’s Financial Times zou schrijven:

If the Bilderberg Group is not a conspiracy of some sort, it is conducted in such a way as to give a remarkably good imitation of one.

Een jaar later zou Tether ontslagen worden door de censuur die de krant hem op wilde leggen. Tether werd ontslagen door de Financial Times-redacteur Max Henry Fisher, die overigens ook lid was van de Trilateral Commission. Nadat Fisher de krant in 1980 verliet, zou hij bankier en bestuurder van het bankiershuis van S.G. Warburg & Co worden, waar hij tot 1989 aan zou blijven.

Geheimhoudingsplicht

David Rockefeller was bij de eerste bijeenkomst van Bilderberg aanwezig en vertelde er in zijn memoires over. De bijeenkomsten hebben vertegenwoordigers uit Europa en Noord-Amerika die elkaar drie of vier dagen lang spreken. Er komen ongeveer twee keer zo veel Europeanen dan Noord-Amerikanen naar Bilderberg. De conferentie is alleen toegankelijk voor geïnviteerden, die komen uit de hoogste kringen van de politiek, het zakenleven, de krijgsmacht en de monarchie. De deelnemers worden geselecteerd op basis van hun positie, invloed, ervaring en standpunten. Ze moeten allemaal een geheimhoudingsplicht tekenen zodat er niets bekend wordt gemaakt over wat er besproken is op de conferentie. Volgens de organisatoren is de bijeenkomst bedoeld als forum voor genodigden die, niet gehinderd door de aanwezigheid van de media, vrijuit van gedachten kunnen wisselen over de spelende wereldthema’s van dat moment.

To say we were striving for a one-world government is exaggerated, but not wholly unfair. Those of us in Bilderberg felt we couldn’t go on forever fighting one another for nothing and killing people and rendering millions homeless. So we felt that a single community throughout the world would be a good thing.

Denis Healey, minister van Financiën van Groot-Brittannië (1974-1979), Labour-partijleider (1980-1983), medeoprichter van Bilderberg in Engeland en 30 jaar lang lid van de bestuurscommissie van Bilderberg. Citaat uit een interview met Jon Ronson van 10 maart 2001.

De kerngroep van de Bilderberggroep observeerde tijdens de conferentie wat politici en andere potentieel invloedrijke mensen werkelijk dachten. Hieruit kon bepaald worden welke personen na de conferentie voor het belang van hun strategie gepromoot zouden worden en welke niet. Een aantal voorbeelden van prominente en meervoudige deelnemers zijn: Henry Kissinger, David Rockefeller, Lord Carrington, Victor Halberstadt, koningin Beatrix van Oranje, Josef Ackermann, Bill Gates, Rupert Murdoch, Paul Volcker, Jürgen Schrempp, Zbigniew Brzezinski, Ben Bernanke, etc. David Rockefeller zou de spil van de connectie zijn met de VS. Rockefeller zou later in een interview van het tv-programma “Andere Tijden” over Prins Bernhard zeggen dat hij vereerd was met het verzoek om die bijdrage te leveren.

De Amerikaanse deelnemers waren vrijwel altijd ook lid van de Council on Foreign Relations (CFR). Later zouden ook leden van de Trilateral Commission (TC) gaan deelnemen aan de conferentie. Tegenwoordig worden sporadisch ook leden uit andere belangrijke opkomende landen als China of Rusland uitgenodigd. De topmensen van de grootste bedrijven (Exxon-Mobil, Microsoft, Royal Dutch Shell, BP, Monsanto, Coca-Cola, GE, Daimler Chrysler, BASF, Philips, McDonald’s, Fiat, GM, Ford, etc.) mediamagnaten (Wall Street Journal, NY Times, NBC, ABC, CNN, La Stampa, Le Figaro, NRC Handelsblad, etc.) en banken (Goldman Sachs, Deutsche Bank, ING, J.P. Morgan Chase, Citibank, Barclays, HSBC, etc.) worden uitgenodigd om naar Bilderberg te komen en in discussie te treden met centrale bankiers, politici, wetenschappers en hoogleraren. Niemand buiten de conferentie weet wat er besproken wordt en niemand weet wat de consensus van de conferentie is. Wat er daar besproken wordt is natuurlijk zeer relevant voor de bevolking van de westerse landen en de wereld.

Men kan zich afvragen of dit een noodzakelijk en wenselijk onderdeel van de democratie is. Bilderberg is de ideale gelegenheid voor de elite om een lobby voor hun belangen te voeren en ze kunnen er de door hun gewenste ideologie promoten.

Back in the early Seventies, the hope for a more united Europe was already full-blown, thanks in many ways to the individual energies previously spent by so many of the Trilateral Commission’s earliest members.

David Rockefeller in zijn boek: “In the Beginning; The Trilateral Commission at 25”, 1998, pag. 11.

Bilderberg trachtte de rol van de CFR in Europa op zich te nemen. Een deel van de CFR-kern komt op Bilderberg samen met de Europese elite en zij zien er samen op toe dat politiek, wetenschap en media handelen naar hun richtlijnen. Andreas von Bülow, Duits SPD-politicus, staatssecretaris van Defensie (1976-1980) en minister van Onderzoek en Technologie (1980-1982), bezocht Bilderberg in 2000. Hij zou over de officiële lezing van 9/11 erg kritisch staan en de Amerikaanse overheid beschuldigen van medeplichtigheid. Over Bilderberg zou hij tijdens een interview met Nexworld zeggen dat er toekomst-strategieën zijn ontwikkeld waarover gediscussieerd wordt op de conferentie.

Integratie

Politici staan na de conferentie in direct contact met de machtigste mensen op aarde en vice versa. Dit bevordert de integratie tussen politiek, multinationals en het bankwezen. Bilderberger Willy Claes bevestigde dit in een interview met Koen Fillet van de Belgische Radio 1.

Koen Fillet: Zeg Meneer Claes, maar wat gebeurt er dan nadat iedereen zijn tien minuten heeft gehad, wordt er dan gestemd, worden daar beslissingen genomen?

Willy Claes: Nee nee nee, daar wordt nooit gestemd, er worden daar geen resoluties op papier gezet.

Koen Fillet: Wat dan wel?

Willy Claes: Maar natuurlijk, de rapporteur probeert toch altijd wel een synthese te trekken, en iedereen is verondersteld gebruik te maken van die conclusies in het milieu waar hij invloed heeft heh.

Interview op 4 juni 2010 van Belgisch VRT-medewerker Koen Fillet met voormalig Belgisch minister (van Buitenlandse Zaken, Economische Zaken en Onderwijs), Secretaris-Generaal van de NAVO (NATO) en tweemaal Bilderberg-bezoeker (1994, 1995).

Willy Claes gaf, al dan niet per ongeluk, aan dat een deelnemer wel degelijk geacht wordt de besproken zaken naar vermogen in praktijk te brengen of te realiseren. Dit wordt altijd pertinent ontkend door woordvoerders van de conferentie. Op zich is dit logisch want het gaat regelrecht tegen de democratie in.

De eerste jaren werd de conferentie gefinancierd door de CIA. Dit blijkt uit onderzoek door historicus Gerard Aalders van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie toen hij bij toeval originele documenten van de Bilderberggroep vond in de archieven van het instituut waar hij werkte. Deze kwam hij toevallig tegen, terwijl hij met een ander onderzoek bezig was. Later zou de Ford Foundation samen met andere multinationals en banken het grootste deel van de financiering op zich gaan nemen. Dubieus is dat de financiering van de conferenties van oudsher een vrijwel geheel Amerikaanse aangelegenheid is. De centralisatie van macht in de wereld moet via regionale unies gebeuren en dat heeft een hoge prioriteit bij de elite. In een gedecentraliseerd machtsgebied, zoals

Europa voor WOII was, is het lastiger om een eenduidig beleid te maken, laat staan om het gebied later in een wereldwijd omspannend netwerk te integreren.

Onderdrukkende regimes probeerden al duizenden jaren Europa te domineren. De dictatoriale regimes binnen Europa hielden echter nooit stand. Door de twee wereldoorlogen en de opvolgende dreiging van het communisme werd de relatief nieuwe aristocratische elite de kans geboden Europa te verenigen en te beheersen, met instemming van de bevolking. Europeanen stonden door de loop van de geschiedenis namelijk een stuk positiever tegenover een Europese Unie dan voorheen. Men was angstig vanwege de wereldoorlogen en de dreiging die van het communisme uitging. Er heerste een gevoel van urgentie. Bilderberg moest er voor zorgen dat de vereniging bespoedigd werd.

De grote militaire industriële bedrijven hadden ook veel baat bij de tegenstelling tussen Oost en West door de verhoogde Europese overheidsuitgaven aan defensie. De elite wist door de defensiecontracten en nieuwe leningen ook op de Europese bevolking veel winst te maken door de angst voor de Sovjet-Unie te cultiveren. De dreiging was ook één van de belangrijkste redenen om soevereiniteit op te geven en bij de NAVO te willen horen.

Operatie Gladio

Een bekende false flag-operatie in Europa was Operation Gladio. Het was een internationaal militair plan uit 1947 waarbij gewapende milities in vrijwel alle West-Europese landen getraind werden om een eventuele aanval vanuit het Warschau Pact te kunnen weerstaan. De milities dienden in dat geval als een vijfde colonne die het ondergrondse verzet zouden moeten leiden. De operatie moest daarnaast de groeiende communistische invloed in Europese landen indammen. De organisatie werd gesponsord door de CIA en de NAVO.

De milities in de West-Europese landen werden buiten de bestaande machtshiërarchie van nationale leiders opgezet en stonden onder controle van de CIA en MI6. De milities bleven meestal slapende cellen maar in sommige landen zouden zij false flag-operaties uitvoeren die de maatschappij een bepaalde richting op moesten sturen. Deze false flag-misdrijven werden vooral in Italië gepleegd.

De terroristische aanvallen, die door de CIA aangestuurde milities gepleegd werden, deden voorkomen alsof de aanvallen van de kant van de Rode Brigades en Anarchisten kwamen. Het communisme kreeg de schuld en de angst onder de bevolking nam toe. Hiermee nam ook de vraag naar bescherming door de staat toe. Tientallen bomaanslagen kunnen aan deze CIA-operatie in Europa worden toegeschreven tussen 1950 en 1980. Het gevolg was dat er honderden doden en gewonden vielen. Het dieptepunt was de bomaanslag op het station van Bologna op 2 augustus 1980. Hierbij vielen 85 doden en 200 gewonden.

Het bewijs van de gang van zaken werd nauwkeurig gedocumenteerd in het boek NATO’s Secret Armies door de Zwitserse historicus Daniele Ganser. Het kon lange tijd ontkend worden door de autoriteiten waardoor de operaties niet bekend werden. Door rechtszaken en parlementaire enquêtes kwamen de operaties aan het licht. Rechter Felice Casson was de eerste die in 1984 het bestaan van de geheime operatie bevestigde. Onweerlegbaar bewijs deed de ergste vermoedens uitkomen. Het was de Italiaanse premier Giulio Andreotti die in 1990 onthulde dat Operatie Gladio door de geheime diensten en de NAVO in heel Europa uitgerold was, met als centrum van activiteit Italië.

De te verwachten grote verontwaardiging en schok bleef grotendeels uit in Europa omdat de media vooral berichten over de invasie van Koeweit door Irak. De uitlatingen van Andreotti werden door de media ondergerapporteerd. In 1990 zou het Europees parlement oproepen tot nationale politieke onderzoeken maar de meeste overheden kozen er voor om dit niet te doen.

You had to attack civilians, the people, women, children, innocent people, unknown people far removed from any political game. The reason was quite simple. They were supposed to force these people, the Italian public to turn to the State to ask for greater security.

Vincenzo Vinciguerra, opgepakte terrorist van Operation Gladio tijdens zijn rechtszaak, Vinciguerra kreeg levenslang.

Prins Bernhard speelde bij de aanbesteding van meerdere defensiecontracten een uiterst dubieuze rol en moest door de zogenaamde Lockheed-affaire door het stof gaan. Hij kon niet anders dan ook het voorzitterschap van Bilderberg opgeven. De perikelen rond de Lockheed-affaire speelden in 1976. Bernhard had steekpenningen aangenomen van Lockheed (later Lockheed-Martin) om hun vliegtuigen te promoten bij de Nederlandse overheid. De affaire kwam aan het licht door hoorzittingen van de Amerikaanse Senaat. Er werd daar onderzoek gedaan naar smeergeldaffaires waarbij de vliegtuigbouwer betrokken was. Tijdens die verhoren werd een “very high Dutch official” genoemd, die vermoedelijk prins Bernhard zou zijn. De “Commissie van Drie”, geleid door André Donner (vader van Piet Hein Donner), zou dit onderzoeken en kwam tot de conclusie dat:

“Zijne Koninklijke Hoogheid zich aanvankelijk veel te lichtvaardig had begeven in transacties, die de indruk moesten wekken dat hij gevoelig was voor gunsten en dat hij zich toegankelijk had getoond voor onoorbare aanbiedingen en hij had zich laten verleiden tot het nemen van initiatieven die volstrekt onaanvaardbaar waren en die hemzelf en het Nederlandse aanschafbeleid bij Lockheed (…) en niet alleen bij Lockheed, in een bedenkelijk daglicht moesten stellen.”

Later zou Bernhard toegeven, in een interview in 2002 met Martin van Amerongen van de Groene Amsterdammer, dat hij 1,1 miljoen dollar had aangenomen. De prins werd nooit vervolgd voor zijn daden, omdat koningin Juliana dreigde met aftreden en het kabinet Den Uyl geen zin had in een constitutionele crisis. Hij werd daarom gevrijwaard van vervolging.

Bilderberg is één van de bewegingen die de Nieuwe Wereldorde dichterbij moet brengen. Top down controle door de elite via het door hen ingerichte systeem wordt steeds allesomvattender. Het boek gaat op deze ontwikkeling uitgebreid in en het verklaart de chaos en ontwikkelingen van de laatste 100 jaar. Gecreëerde tegenstellingen, financiële ontwikkelingen en oorlog zijn soms nodig om de wereld te verenigen.

Door econoom Rein de Vries.

0 0 stemmen
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vind je deze informatie interessant?
Deel het met iedereen op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

0 Reacties
Inline Reacties
Alle reacties zien
Back to top button
0
We lezen graag je reactie!x