Opmerkelijke aanwijzingen dat Hitler ‘wel degelijk een werkende atoombom had’

Help ons door dit met anderen op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Dit is een vervolg op het twaalfde deel van ‘De jacht op Hitler’, over het boek ‘Hitlers Diamanten’, dat u niet mag lezen en door Bol uit het assortiment werd gehaald.

DE JACHT OP HITLER

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Deel 13.  Moskou de Hoofdprijs… het vervolg 1

Maar… geen toekomst zonder eerst het verleden verwerkt te hebben natuurlijk. Daarom verder met de Tweede Wereldoorlog en onze speurtocht naar de waarheid omtrent Hitler en zijn schatkaart en vermeende goud- en diamantschat en dus komen we bij: DE MYSTERIEUZE LETTER ¨M¨.

Deze letter M staat dus midden op het muziekstuk de ¨Marsch Impromptu¨ annex de schatkaart. En net als tienduizenden andere puzzelaars en schatzoekers, hadden ook wij ons volledig blindgestaard op die mysterieuze letter die daar natuurlijk niet voor niets pregnant in beeld stond op dat muziekstuk. Vrijwel iedereen, en ook wij dus, nam klakkeloos aan dat de M voor Mittenwald moest staan omdat daar immers veel nazi-zaken verstopt waren geweest en omdat vioolbouwer Matthias Klotz nu eenmaal aan Mittenwald verbonden was geweest. Maar gaandeweg begon het besef tot ons door te dringen dat die M weleens voor iets heel anders zou kunnen staan in Hitlers hoofd. De M van majestueus, majesteit, Meester of de Meeste-eer dus. Of Macht (= voor de ware M.eester alle ACHT) of voor een waar Meester-werk. Hitlers levenswerk of Meesterwerk dus, de kroon op zijn werk, ¨Nordost Die Krone¨ zoals er cryptisch op het muziekstuk stond. En wat lag er geografisch gezien dan eigenlijk ten Noordoosten van Oostenrijk? Ja! Moskou. Zou het gewoon al die tijd de ¨M¨ van Moskou zijn geweest waarvan de verovering Hitlers Meesterwerk of de kroon op zijn levenswerk had moeten zijn? Ja, Moskou was natuurlijk al eeuwen de gedroomde hoofdprijs geweest voor de vrijmetselaargestuurde veroveraars. Dus waarom niet?

Dé doorbraak en bevestiging kwamen voor ons toen we op een transparant stuk plastic de kaart van Europa overtrokken en de M. van Moskou daarop zetten en ook die vreemde zwarte balkjes die niemand had kunnen verklaren en die links en rechts van die letter M waren ingetekend op de notenbalk. En toen we dat stuk plastic dan weer op de kaart van Europa legden met de M precies op Moskou, en het vervolgens een kwart slag draaiden, toen lagen die balkjes net als slagschepen of torpedobootjagers precies in de Witte en de Zwarte zee, ten Noorden en ten Zuiden van Moskou dus. En alles begon nu weer op zijn plek te vallen. De beginletters van Witte Zee en Zwarte Zee waren opgeteld het getal 101. Oftewel de 11 of A-lf-A gegroepeerd rondom een dikke NUL!

Helemaal geen Mittenwald dus die letter M, maar Moskou. Het bleek gewoon een aanvalsplan te zijn. Een strategie om via aanvallen, tegelijk vanuit de Witte en de Zwarte Zee, Moskou voor eens en voor altijd op de knieën te krijgen. Maar het plan bleek zelfs nog iets sinisterder dan we in eerste aanleg hadden kunnen of durven vermoeden. Waar Napoleon destijds alleen een plan A van Moskou Aanvallen had gehad, had Hitler duidelijk van Napoleons nederlaag geleerd en had dus nog een plan B achter de hand voor het geval dat hem hetzelfde als Napoleon mocht overkomen. En dat plan was het plan B van Bombe, oftewel heel Moskou definitief van de kaart vegen. Alles, maar dan ook alles, was in Hitlers optiek geoorloofd om te voorkomen dat het ¨Derde Rome¨ ooit in het bezit zou komen van die andere, door hem intens gehate, vrijmetselaarclub. Stalin had zijn kans om zich bij Hitler aan te sluiten gehad, nu werd het menens en zou Hitler hem laten zien dat haat het monopolie van de nazi’s was en niet van ¨staljongen¨ en ¨jodenknecht¨ Stalin. Achter die cryptische zin ¨Nordost Die Krone¨ bleek dan ook nog wat meer schuil te gaan. Het was natuurlijk ook nog een verwijzing naar de kostbare Tsarenkroon die in opdracht van Catharina de Grote was gemaakt tijdens haar regering. Catharina (1729-1796) was van oorsprong een Duitse prinses die op 16-jarige leeftijd werd uitgehuwelijkt aan de toen toekomstige Tsaar van Rusland, Peter de Derde, die zij vervolgens later succesvol aan de kant wist te zetten waarna zijzelf dus van 1762 tot 1796 als Duitse de onbetwistbare Tsarina van Rusland was. Dus juist ook aan die Kroon werd door Hitler gerefereerd in de zin: ¨Nordost Die Krone¨ (de Kroon die ons Duitsers toekomt). En als Hitler Moskou dan niet zou kunnen krijgen, dan zou niemand op aarde het krijgen. Dan zou het licht daar uitgaan. En precies boodschappen van die aard bleken dan ook al verstopt te staan in de letters van NORDOST DIE KRONE (extra puzzelletter A van de Ka, en extra A, C, H, T van twee gestapelde letters O zoals u inmiddels weet en enkele E’s die altijd al meekomen met de eM, eN, eR, eS, etc.) En dan vonden we: IA (ezel)(in het) DONKER! Of: NORDOST DIE! (sterf!), of: RAKEN! O.(verwinning)! En nog wat duidelijker: NORDOST DIE A-(toom)KERNE! O.(verwinning)!

Dus ook gelet op de al eerder door ons gevonden boodschappen begon zich steeds meer een beeld te vormen van een aanval met atoombommen op Moskou. En denk in dat verband ook nog maar weer eens aan de andere cryptische zinnen zoals: Edelweiss Über Schwarzwald. Symbolisch voor een witte atoompaddenstoel boven de zwartgeblakerde bossen van Moskou. Of het ¨edele wit¨, de alles verblindende flits bij de ontploffing van een atoombom. En met dat woordje Ü-BER erbij: U (de) BEER (de Russische beer)(heeft alleen nog maar) Zwartgeblakerde bossen!! (Schwarz-wald).

Noot: het waren ooit juist de Russen geweest die zelf al eerder de tactiek van ¨de verschroeide aarde¨ hadden toegepast. Zoals bijvoorbeeld in de oorlog met Napoleon. Alle zaken die voor een vijand van enig nut of belang konden zijn werden dan vernietigd, verwijderd of verbrand. En in Napoleons geval werd zelfs het water nog vergiftigd zodat er niets meer te veroveren viel, behalve zwartgeblakerde grond en ondrinkbaar water. En ook in de cryptische zin ¨Kein Wasser Kalt¨ stonden natuurlijk al verwijzingen naar een atoombom. Immers door de alles verzengende hitte van de ontploffing, van eventueel een WATER-stofbom, die zelfs met gemak staal deed smelten, zouden alle rivieren en meren veranderen in kokend water. En Kein Wasser zou in dat geval dan nog koud of kalt zijn. Precies zoals het op het muziekstuk stond. Ook het geheimzinnige project DE REUS, een zeer uitgebreid ondergronds nazi-complex in een berg in Neder-Silezië dat toen Duits gebied was en nu Pools, leek volledig bedoeld om het REUS-land oftewel Rus-land klein te krijgen. In het Duits heette dit project natuurlijk DER RIESE. DER = 27, is twee zevens is 77 en RIESE is 56 is de WOLF opgeteld. En in het Nederlands was uitgerekend DE + REUS weer het getal 72 van Hitler zelf opgeteld.

Dat geheimzinnige ondergrondse project genaamd De Reus was naar onze mening dan ook bedoeld als een uitvalsbasis om hetzij Moskou met een atoombom te bombarderen dan wel met een krachtig kanon te bestoken. En ook volgens de veelgebruikte oude V.M.-truc om boodschappen te verstoppen in de beginletters van afzonderlijke woorden werd er weer veel duidelijk over Hitlers ware intenties. De volgende boodschappen destilleerden wij uit de eerste twee letters van elk woord van elke cryptische zin op de schatkaart:

++ WOEDE A.(dolf) OP! TENACH KEREN! (tegenhouden, stoppen)

++ WOEDE A. KERN(bom) OP TENACH (de Joodse bijbel)

++ EED: (van) A.(dolf) W.O. (wereldoorlog!) KERN(bom) op TENACH.

Ja, en gelet op dit alles kan en zal het dan ook geen verrassing meer zijn dat er in het nazi-kamp extreme inspanningen werden verricht om door middel van zogenaamde ¨Wunderwaffen¨ te proberen de oorlog alsnog in het voordeel van de nazi’s te beslechten. Albert Einstein had de geallieerden al duidelijk gewaarschuwd dat de nazi’s volop bezig waren om die gevreesde atoombom werkend te krijgen. En de optelling van EEN plus ATOOM gaf uitgerekend het getal 88 of H.H. En zoals we eerder al zeiden had Hitler zijn marinecommandant en admiraal Dönitz, die hij in zijn testament nog tot het nieuwe staatshoofd, met de titel van Rijkspresident had benoemd, óók enkel geselecteerd op de ¨gelukbrengende¨ cijfers. Dönitz is namelijk ook gewoon weer 88 opgeteld.

HAD HITLER WEL OF GEEN ATOOMBOM?

Dat was na de oorlog natuurlijk de grote vraag. Was Hitler ondanks de tijdsdruk en de niet-aflatende bombardementen op zijn productiefaciliteiten er toch in geslaagd om als eerste op de wereld een werkende atoombom te produceren? Tijdens ons onderzoek stuitten wij op een grote controverse omtrent dit vraagstuk over de A- of Adolfbom. Duidelijk was in ieder geval dat Hitler er alles aan gelegen was om die atoombom als eerste in zijn bezit te hebben. En duidelijk was ook de grootschalige productie van het daarvoor benodigde zwaar water in Noorwegen en de sabotage van die faciliteit door Britse commando’s en Noorse verzetsstrijders. En ook duidelijk was een, in Duitse archieven na de oorlog, gevonden blauwdruk van de ¨Uranbombe Type Twee¨ die al in 1943 was gemaakt. En waar er dus al in 1943 een ontwerp klaar was voor een Uran-2, ligt het ook in de rede dat er in 1945 zowel een verbeterde versie van de Duitse raket de V2, de V4 dus, alsook een Uran-Vier was ontworpen. Het kamp dat categorisch het idee blijft afwijzen dat Hitler de atoombom had, doet er werkelijk alles aan om Hitler vooral die twijfelachtige eer, zelfs postuum, niet te gunnen. Dit dan met flauwekulargumenten als dat Duitsland niet over voldoende splijtstof had kunnen beschikken of dat de Duitse wetenschappers een volstrekt belachelijk laag budget zouden hebben gehad van slechts enkele honderdduizenden Marken, terwijl de Amerikaanse Manhattanproject-geleerden daarentegen een riante twee miljard Dollar tot hun beschikking hadden. Maar we herhalen het nog maar eens, Hitler kende als geen ander het belang van een werkend atoomwapen, en hem was er ALLES aan gelegen om dat ook als eerste te hebben. Menskracht of voldoende financiën voor dat belangrijke project waren dan ook geen enkel probleem (kijk nog maar eens voor hoeveel miljarden goud de geallieerden na de oorlog aantroffen in de Merkers-mijn). En het hele project werd mogelijk zelfs gefinancierd middels volstrekt verborgen geldstromen. Het was dan eigenlijk ook alleen maar het technische aspect om de bom werkend te krijgen dat allesbepalend was naast de enorme tijdsdruk natuurlijk. En de eerste de beste geleerde die destijds ook maar op enigerlei wijze de zaak had willen vertragen of saboteren, zoals later bijvoorbeeld eervol werd toegedicht aan Manfred van Ardenne, Otto Hahn of Werner Heisenberg, die zou dit zeker niet meer hebben kunnen navertellen. De druk vanaf de zijde van de Führer om te slagen met betrekking tot het ontwikkelen van de ultieme haat-bom moet enorm zijn geweest. Maar de meningen onder de geleerden waren blijkbaar nog ernstig verdeeld over de grootte van de kritische massa van de bom. Oftewel de hoeveelheid radioactief materiaal dat benodigd zou zijn om de reactie succesvol in gang te kunnen zetten. In het begin van het concept werd nog uitgegaan van tenminste 50 kilo uranium. Aan het einde van de oorlog zou men nog slechts hebben gestreefd naar een gewicht van vijf kilo plutonium in combinatie met een zogenaamde reflector omdat 50 kilo splijtstof een onhaalbaar doel leek. De atoommassa van plutonium is overigens 2.44 oftewel weer de 2 maal 44 is 88 = H.H. of misschien beter Ha, Ha, van wie het laatst lacht. De Duitse economisch historicus en schrijver Rainer Karlsch schreef al een, omstreden, boek genaamd: ¨Hitlers Bom¨ over de pogingen van de nazi’s om een werkend kernwapen te maken. Daarvoor bestudeerde hij vele documenten in (Oost-)Duitse en Russische archieven die pas na de val van de Berlijnse muur konden of mochten worden ingezien. Naar zijn mening waren de Duitsers al zó ver gevorderd met de bom dat er een werkende atoomtest zou zijn geweest op 3 maart en nog eens op 12 maart 19.45 in de omgeving van het concentratiekamp OHRDRUF. Dat was een subkamp van het bekendere Buchenwald en tevens een klein stadje in de deelstaat Thüringen. Ohrdruf had ook een groot militair oefenterrein en dat zou dan mogelijk de testlocatie zijn geweest. De beroemde componist Johann Sebastian Bach zou tussen 1695 en 1702 nog een tijdje in Ohrdruf hebben gewoond bij zijn oudere broer Johann Christoph die daar organist was (en hier hebben we dan ook al weer de link met juist dat cryptische muziekstuk natuurlijk). Adolf moet een grote fan zijn geweest van de werken van Bach omdat immers veel titels van zijn composities over God, Jezus en Maria gingen, en vele ook over andere zaken die Hitler enorm bezighielden zoals: ¨komm du süsse Todesstunde¨, ¨gleich wie der Regen und Schnee vom Himmel¨ (radioactieve neerslag), ¨der Friede sei mit dir¨, ¨wie schön leuchtet der Morgenstern¨, ¨der Himmel lacht! Die Erde jubiliert¨, ¨Halt im Gedächtnis Jesum Christ¨, ¨Ich habe genug¨, ¨mit Fried und Freud, ich fahr dahin¨ (zijn eigen eindbestemming dus). En last but not least: ¨bereitet die Wege, bereitet die Bahn¨. (weet u nog: de BAHN-strasse). En zo dus nog heel veel meer titels die Hitler alle gesterkt moeten hebben in zijn religieuze motieven. En voor Hitler was het nog mooier toen hij zag dat de vermenigvuldiging van de initialen van Bach, J x S x B, het getal 38.0 opleverden. Uitgerekend dus dat getal 38 van Adolf of Dood opgeteld.

Maar de dwaalspoorleggers van het andere V.M.-kamp doen maar al te graag dat Ohrdruf af als pertinente nonsens en een fabeltje. Getuigen verklaarden echter na de oorlog dat er daar zeer zware ontploffingen waren geweest en dat er grote brandstapels waren aangelegd door SS’ers in beschermende kleding. Brandstapels waarop volgens schattingen tenminste 700 zwaar verminkte proefpersonen, annex krijgsgevangenen, waren verbrand. Na de oorlog werd het een oefenterrein voor de Russen. En wat deden die Russen daar behalve sporen uitwissen? En later aangetroffen radioactieve sporen werden heel opportunistisch afgedaan als ¨reststraling¨ van het ongeluk met de kerncentrale in Tsjernobyl. En ook in 1944 zou mogelijk al eens een nucleaire test succesvol zijn uitgevoerd. Een Duitse piloot was toen getuige geweest van een zeer felle lichtflits die direct daarop werd gevolgd door een paddenstoelvormige wolk die van de grond opsteeg. En op diezelfde dag meldden Zweedse bronnen dat er een tijdlang geen telefoonverkeer met Berlijn mogelijk was geweest, hetgeen te wijten zou kunnen zijn geweest aan de sterke elektromagnetische puls die bij een kernexplosie kan optreden. En zo zou ik natuurlijk nog moeiteloos een tiental pagina’s meer kunnen vullen waarom we in ons boek beetje bij beetje, net zoals Rainer Karlsch, tot de overtuiging kwamen dat Hitler wel degelijk een werkende atoombom had. Maar ik zal me nu dan maar beperken tot enkele kernpunten met betrekking tot dit historische kernwapenvraagstuk.

Meer in deel 14 van DE JACHT OP HITLER

Michiel Solms, lid van het Enigmacollectief.

…

Lees meer over:
Hitler Moskou Rusland Stalin Tweede Wereldoorlog