Medici tegen mondkapjes en andere coronamaatregelen

Help ons door deze informatie met iederen die je kent op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Een gastbijdrage van Karel Beckman. Voorstanders van coronamaatregelen beweren graag dat zij zich baseren op “de wetenschap”. Maar inmiddels hebben vele tienduizenden wetenschappers en artsen in de wereld zich tegen het coronabeleid gekeerd. Toch verandert er niets aan het beleid.

Veel wetenschappers hebben zich laten horen op individuele basis, maar er zijn ook diverse collectieve initiatieven geweest, onder meer in Duitsland, België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en de VS.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Belgische wetenschappers kwamen eind augustus met een open brief waarin ze onomwonden stellen dat “de huidige maatregelen disproportioneel zijn” en een “afbouw” eisen “van acties die het socio-psychologische welbevinden van de bevolking negatief beïnvloeden en bijgevolg zeer grote schade aanrichten.” Dit pleidooi is inmiddels door meer dan 1500 hoogleraren, medisch specialisten en zorgverleners ondertekend. Wat mondmaskers betreft wijzen zij erop dat er “geen evidentie is over het nut van mondmaskers in open lucht” en dat “het verguisde Zweden … alleszins beter scoort dan België en dit zonder verplicht mondmaskergebruik en overhygiënische maatregelen.”

Nederlandse artsen en onderzoekers trokken in juni al aan de bel. Op initiatief van internist Evelien Peeters kwamen zij met een brandbrief waarin zij stelden dat “de coronamaatregelen meer schade aanrichten dan goed doen.” De maatregelen, zoals “verplichte sociale distantie, (semi-)verplichte isolatie, hygiënemaatregelen en verplichte persoonlijke beschermingsmaatregelen” (lees mondkapjes), “schenden” volgens hen de “gezondheid en de rechten van de mens”. Deze brandbrief is inmiddels door meer dan 2700 wetenschappers en medisch specialisten ondertekend.

Een kleinere groep hoogleraren en medisch specialisten, verenigd in Nederland Terug naar Normaal, merkt op dat “er geen enkel aantoonbaar verschil is in het verloop van de pandemie tussen landen die hele strenge lockdownmaatregelen hebben doorgevoerd (Spanje, Italië, Frankrijk), landen die dat in mindere mate hebben gedaan (Nederland, België) of Zweden (vrijwel geen maatregelen).” Zij voegen hieraan toe: “Onder miljoenen supermarktpersoneel in Europa, dat uren per dag binnen werkt, waarbij duizenden mensen per dag in en uit lopen, zonder mondkapje, is geen enkele indicatie terug te vinden van verhoogd aantal besmettingen of sterfgevallen. Na het heropenen van circa 47.600 pubs in het Verenigd Koninkrijk per 4 juli, geen enkel aantoonbaar effect op het verloop van de pandemie.”

Psychologen

In juli verscheen een brandbrief van een grote groep (GZ-)psychologen, psychiaters, orthopedagogen, (psycho-)therapeuten, pedagogen, coaches en overige professionals binnen de GGZ, de academische wereld en de hulpverlening, die stellen “dat de maatregelen om het coronavirus onder controle te krijgen buitenproportioneel zijn en meer schade aanrichten dan dat zij goed doen. Wij pleiten ervoor alle maatregelen per direct op te heffen.” Deze brief is inmiddels door meer dan 2600 professionals ondertekend.

Over mondkapjes schreven zij: “De huidige mondkapjesplicht in het openbaar vervoer [destijds ging het alleen nog over het OV] onderschrijven wij niet. Het mondkapje in het openbaar vervoer dient een niet-medisch mondkapje te zijn. Dit is een incongruente boodschap, en deze ‘oplossing’ biedt schijnveiligheid. Er is onvoldoende wetenschappelijke onderbouwing om het gebruik van mondkapjes te stimuleren. Daarentegen is er voldoende wetenschappelijk bewijs dat het dragen van een mondkapje door de beperkte inademing van verse lucht, juist kan leiden tot gezondheidsproblemen; verlaging van de zuurstofsaturatie in het bloed, verhoging van de polsslag en het ontstaan van hoofdpijnklachten en concentratieproblemen. Wij vragen – met name gezien de geluiden omtrent een algemene mondkapjesplicht – aandacht voor deze kwestie. Wij roepen nadrukkelijk op niet vanwege politieke druk, of onder druk van de publieke opinie, te zwichten maar wetenschappelijk gefundeerde beslissingen te nemen”. Ze verwezen onder andere naar een publicatie van het RIVM uit mei 2020 waarin werd gesteld dat het nut van mondkapjes niet is bewezen.

Great Barrington Declaration

In de Verenigde Staten werd op 5 oktober een initiatief gelanceerd door drie topwetenschappers van Oxford, Harvard, en Stanford onder de naam The Great Barrington Declaration, Daarin staat: “Het huidige lockdownbeleid heeft op de korte en lange termijn een vernietigend effect op de volksgezondheid. De gevolgen (om er enkele te noemen) zijn onder meer lagere vaccinatiegraad bij kinderen, ernstigere gevallen bij hart- en vaatziekten, minder diagnoses van kanker en toename van psychische problemen – welke zullen leiden tot meer oversterfte in de komende jaren, waarbij de werkende mensen en jongere generaties de zwaarste klappen te verduren krijgen. Scholieren en studenten van school houden is een groot onrecht. Als deze maatregelen gehandhaafd worden tot er een vaccin beschikbaar is, zal dit onherstelbare schade aanrichten, waarbij de kansarmere onevenredig hard geraakt zal worden.”

De Great Barrington Declaration is inmiddels ondertekend door ruim 24.000 gezondheidswetenschappers, artsen en zorgprofessionals, velen van naam en faam, waaronder één Nobelprijswinnaar. Ondanks de autoriteit van deze mensen, kregen ze een onvoorstelbare hoeveelheid drek over zich heen in de Amerikaanse media, compleet met trollen op Twitter die hen probeerden in diskrediet te brengen. Het initiatief van de Great Barrington Declaration kwam van het American Institute for Economic Research (AIER), een gerespecteerde vrije-marktdenktank die de afgelopen tijd uitblonk in goed onderbouwde, bedachtzame en soms baanbrekende kritiek op het coronabeleid van de overheid. Het feit dat het AIER voorstander is van de vrije markt was echter genoeg reden voor de gevestigde media om de reputatie van 24.000 ondertekenaars, velen van topuniversiteiten, terzijde te schuiven.

De ondertekenaars van de Great Barrington Declaration zijn er duidelijk over. Zij vinden dat de lockdownmaatregelen die de maatschappij verlammen onmiddellijk moeten worden gestaakt: “We weten dat de sterftekans door COVID-19 meer dan duizend maal zo hoog is voor ouderen en zieken, dan voor jonge mensen. Voor kinderen is COVID-19 inderdaad minder gevaarlijk dan vele andere zaken die kinderen schade toe kunnen brengen, waaronder influenza – de griep. Naarmate de immuniteit in de bevolking groeit, neemt het risico op besmetting voor iedereen af, inclusief de meest kwetsbaren. We weten dat alle populaties uiteindelijk groepsimmuniteit zullen bereiken – d.w.z. het punt waarop het aantal nieuwe besmettingen stabiliseert – en dat dit kan worden ondersteund door (maar niet afhankelijk is van) een vaccin. Ons doel zou daarom moeten zijn om sterfte en sociale schade tot een minimum te beperken totdat we groepsimmuniteit bereikt hebben.”

Net als al die andere wetenschappers in Nederland, België en elders pleiten de ondertekenaars van Great Barrington ervoor om terug te keren naar normaal: “Mensen die niet tot de kwetsbare groepen behoren, zouden per direct hun gewone leven weer op moeten kunnen pakken. Eenvoudige maatregelen, zoals het wassen van handen en thuisblijven wanneer iemand ziek is of klachten heeft, zou door iedereen moeten worden toegepast om zo de drempel voor groepsimmuniteit te verlagen. Scholen en universiteiten moeten open zijn om normaal ‘fysiek onderwijs’ te geven. Buitenschoolse activiteiten, zoals sporten, moeten worden hervat. Jongvolwassenen met een laag risico zouden weer normaal naar hun werk moeten gaan in plaats van thuis blijven werken. Restaurants en andere bedrijven moeten open zijn. Kunst, muziek, sport en andere culturele activiteiten moeten hervat worden. Mensen met een verhoogd risico kunnen meedoen als zij dat zelf willen, terwijl de samenleving als geheel de bescherming geniet die de kwetsbaren wordt geboden door degenen die groepsimmuniteit hebben opgebouwd.”

Aan het begin van de coronacrisis, in maart 2020, kregen we van onze politieke leiders te horen dat zij niets anders deden dan “de wetenschap volgen”. Maar nu vele tienduizenden wetenschappers en medisch specialisten een einde eisen aan de maatregelen, geven zij niet thuis.

Voetnoot

Wie meer wil weten over de negatieve effecten van de lockdownmaatregelen, raden wij het artikel aan van professor Michaéla Schippers, hoogleraar gedrag en prestatiemanagement bij de Rotterdam School of Management van de Erasmus Universiteit. “For the Greater Good? The Devastating Ripple Effects of the COVID-19 crisis”, gepubliceerd op 29 september 2020 in Frontiers in Psychology.

Voor meer informatie over de werking van mondkapjes, zie “Mondkapjes, hoe zit het nou echt?”, een literatuuroverzicht.

Het is belangrijk om te benadrukken dat tot maart 2020 nog nooit was besloten tot een maatregel als een lockdown in de westerse wereld. De echte deskundigen zijn altijd van mening geweest dat het middel lockdown erger is dan de kwaal, en dat het uiteindelijk ook niet helpt. Influenza- en coronavirussen verspreiden zich toch wel. Hier is wat de vermaarde arts en epidemioloog Donald Henderson (1928-2016), de man die als verantwoordelijk wordt gezien voor de uitroeiing van pokken in de wereld, erover had te zeggen: “The interest in quarantine reflects the views and conditions prevalent more than 50 years ago, when much less was known about the epidemiology of infectious diseases and when there was far less international and domestic travel in a less densely populated world. It is difficult to identify circumstances in the past half-century when large-scale quarantine has been effectively used in the control of any disease. The negative consequences of large-scale quarantine are so extreme (forced confinement of sick people with the well; complete restriction of movement of large populations; difficulty in getting critical supplies, medicines, and food to people inside the quarantine zone) that this mitigation measure should be eliminated from serious consideration.” Dat was in 2006.

Over de auteur: Karel Beckman is freelance journalist, mede-auteur van De Democratie Voorbij (uitgeverij Aspekt, 2011) en auteur van De Staat Voorbij (Aspekt, 2017). Zijn website is The Friendly Society. Volg hem op Twitter.

Lees meer over:
corona coronamaatregelen coronavirus COVID-19 Karel Beckman lockdown mondkapjes RIVM