Watersplitsing in de natuur en de werking van het HHO-systeem

Help anderen door deze info met kennissen op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Water is H2O. Twee delen waterstof en één deel zuurstof. De brug verbindt beide stoffen. Waterstof is zeer bekend als een hoogst brandbare stof.

De NASA stuwt zijn raketten hoofdzakelijk omhoog met waterstof. Dit heeft een zeer eenvoudige reden.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Waterstof heeft namelijk de hoogste verbrandingswaarde per kilogram. Zuurstof is nodig om een verbranding te krijgen. Zonder zuurstof geen vuur of explosie. Dus stel jezelf nu de vraag: Wat is water?

Water is brandstof.

In vloeibare vorm kan men een kampvuur blussen met water. In gasvormige toestand waarbij de waterstof- en zuurstofatomen zijn losgemaakt van elkaar is het zeer brandbaar en hoogst explosief.

Hoe kan men water splitsen?

Dit gebeurt nu nog met het traditionele elektrolyseproces. We hebben twee RVS-platen en zetten deze onder stroom. Dit wordt dan gekenmerkt als anode (de +) en kathode (de -). In het water wordt zout gemixt zodat het water een betere geleiding heeft. Daarna wordt er een stroom op gezet en wordt kortsluiting veroorzaakt.

Het waterstofatoom is plus georiënteerd en trekt daardoor naar de min. Het zuurstofatoom is min georiënteerd en trekt dus naar de plus. Hierdoor wordt de brug uit elkaar getrokken en ontstaan losse atomen. Dit wordt direct gasvormig.

Tot zover is er niets nieuws onder de zon totdat men beter gaat kijken naar dit proces en de natuur hierin gaat betrekken. Er zijn namelijk wetenswaardigheden die in de reguliere wetenschap niet bekend zijn, maar daarom niet minder waar. Deze feiten zijn zeer belangrijk om te begrijpen wat er gebeurt.

Feit 1

Het blad van een boom splitst waterstof- en zuurstofatomen. De H oftewel het waterstofatoom gebruikt de boom om samen met andere mineralen, bouwstoffen te produceren die zij nodig heeft om te groeien. De H is de bindende factor. Dat is tevens de reden dat de H als eerste element is weergegeven in het periodiek systeem.

Het zuurstofatoom gebruikt de boom niet en wordt dus losgelaten. De conclusie is dus dat een boom geen zuurstof aanmaakt, maar er enkel voor zorgt dat het vrijkomt van het waterstofatoom. Van zuurstof maakt de mens dankbaar gebruik. Op de verdere werking van de boom komen we later terug.

De NASA moeten we bedanken voor een aantal feiten want zij ziet zaken in de ruimte die wij op de aarde niet zichtbaar kunnen maken. Zo zijn astronauten al vele jaren bezig met onderzoek in een stalen kist in een luchtledige ruimte. Door dit te doen zijn andere eigenaardigheden zichtbaar geworden.

Feit 2

Zo maakt ieder mens gemiddeld 0,2 milligram water per dag. Dit geldt ook voor de meeste diersoorten. Er komt dus alleen maar water bij. Dat is de reden dat er steeds meer water aanwezig is op onze blauwe planeet. Een klein rekensommetje leert ons dan ook dat er per dag 14 miljoen liter water wordt aangemaakt uit het niets, wanneer we uitgaan van zeven miljard mensen op aarde. Voor de goede orde worden dieren niet meegerekend omdat cijfers hierover ontbreken. Ruimtestations moeten water opbergen omdat er anders schimmelvorming ontstaat.

Aan boord van het Russische ruimtestation Mir ontdekte men al snel dat er schimmelvorming ontstond. Na een zoektocht was duidelijk dat de mens daar de oorzaak van was. Er bleek plotseling meer water te zijn dan aan het begin van de reis.

De NASA heeft gezocht naar oplossingen en zo zijn in de laboratoria vochtverslinders uitgevonden. Deze zijn nu ook op de markt te verkrijgen. Het is alom bekend dat de ruimtevaart voor meerdere uitvindingen heeft gezorgd, zoals bijvoorbeeld magnetrons.

Feit 3

Een boom kan water niet opzuigen in zijn originele structuur door de capillaire werking. De boom heeft daarvoor een truc ontwikkeld met zijn wortels.

De wortels van een boom zijn eigenlijk schimmels. Schimmels hebben een unieke eigenschap, namelijk het aanmaken van zuren. Door water bloot te stellen aan zuren wordt de oppervlaktespanning van water sterk verlaagd. Hierdoor is er veel minder energie nodig om dit water op te pompen door middel van de capillaire werking. Het verzuurde water heeft nog een ander voordeel, namelijk het splitsen. De brug tussen het waterstof- en zuurstofatoom verzwakt dermate dat er veel minder moeite (energie) nodig is om deze geheel te verwijderen.

De optelsom van de feiten

De eerste constatering die we kunnen maken is dat we zeer weinig van water weten. We weten meer van benzine dan van het goedje dat ons het leven geeft. Op zich is dat een bijzonder gegeven als we zien hoe afhankelijk we zijn van water. Dit maakt pijnlijk duidelijk waar we meer onderzoek naar kunnen en moeten doen. Tevens is het belangrijk om de gerenommeerde instituten die dit hebben onderzocht te vragen deze data vrij te geven in het publieke domein. Diverse feiten zijn namelijk al decennia bekend, maar komen niet in het nieuws omdat ze onze visie danig zouden kunnen wijzigen.

De natuur splitst water in enorme hoeveelheden. Hiervoor worden geen grote hoeveelheden energie gebruikt. Het is nu aan ons om dit te begrijpen en toe te passen in ons dagelijkse leven. Ons idee dat energie verloren gaat werkt niet in de natuur. Energie werkt volgens het principe van circulatie en vermeerdering. Energie raakt dus niet op, maar verandert (transformeert) simpelweg van structuur.

Elektrolyseproces versus frequentietechnologie

Door het elektrolyseproces kan men de brug tussen de waterstof- en zuurstofatomen verbreken. Dit gebeurt dus door een eenvoudige kortsluiting. Men zou dan ook kunnen zeggen dat deze kortsluiting nodig is om de splitsing mogelijk te maken en dan ook de benodigde energie te zien als de veroorzaker. Toch klopt deze observatie niet. De splitsing is weliswaar het resultaat van de kortsluiting, maar de natuur laat zien dat het ook kan zonder dit proces. De kortsluiting veroorzaakt tevens warm water. Dus eigenlijk hebben we een waterkoker gebouwd die een nevenwerking heeft en wel de splitsing van water.

Gaan wij echter de natuur volgen dan komen we uit bij resonantietechniek. Alle energie heeft namelijk zijn eigen frequentie en alles in de natuur beweegt. De boom gebruikt de frequentie van de zon (die extreem hoog is) om het water te splitsen.

Elektronische apparatuur kan dit proces nabootsen. Dit is dan ook daadwerkelijk gebeurd op diverse plekken over de gehele aarde. Diverse uitvinders hebben deze resonantietechniek ontwikkeld en gepatenteerd. Deze patenten zijn te vinden op internet en na te lezen. Tevens hebben wij dit in ons eigen laboratorium in Maastricht succesvol nagebouwd.

De hoeveelheid energie die nodig is om water te splitsen is zo laag dat men met een 9-volt batterij meer dan 20 liter gas kan maken per minuut. Dit staat in schril contrast met het elektrolyseproces.

Watergas als brandstof

Van 1 liter water kan men ongeveer 1800 liter watergas produceren. Eén liter watergas expandeert naar 1,7 m³ met een snelheid van meer dan 3000 kilometer per seconde.

Er zijn twee manieren om watergas in de motorruimte te krijgen en te laten exploderen. Onder een druk van twee bar wordt het gas ingespoten via het inlaatspruitstuk. Het motormanagementsysteem wordt bijgesteld aan de snelle ontstekingstijd. Deze methode vergt het meeste watergas als brandstof in volume.

Onder een druk van 25 bar wordt gas ingespoten via een aangepaste bougie. Een nieuw motormanagementsysteem zorgt ervoor dat het inspuiten en de ontsteking op het juiste moment vallen. Additioneel wordt waterdamp ingebracht door het inlaatspruitstuk. Deze methode vergt veel minder watergas.

Beide systemen kunnen worden toegepast voor alle benzinemotoren. Sommige dieselmotoren kunnen ook worden aangepast voor zowel watergas als brandstof.

De techniek om dit te doen is voorhanden en het is vanaf dit moment alleen maar een kwestie van tijd en investering. De acceptatie van de burger en vooral van de techneuten die star vasthouden aan verouderde denkwijzen is de grootste drempel. Onze economie en maatschappij zullen drastisch veranderen door een dergelijke techniek te omarmen.

Subsidie

Deze vorm van stimulatie is volkomen overbodig om watergas als brandstof te ontwikkelen. De afweging tussen de investering en de baten staat niet in relatie tot het huidige economische model. De terugverdientijd is vaker korter dan één jaar. Bij huidige technieken zoals windmolens of zonnepanelen spreekt men over vele jaren alvorens de techniek is terugverdiend.

Ook dit zou een obstakel kunnen zijn omdat Nederland een land is geworden waar eerder naar de hoogte van het subsidiebedrag wordt gekeken dan naar het werkelijke duurzame karakter van een project. In dat opzicht hebben subsidies vaak meer kwaad gedaan dan goed.

Het is even wennen dat er een product op de markt kan komen dat geen extra stimulatie van de overheid behoeft om een succes te kunnen zijn. Wij laten het verder aan u, de lezer, om te bedenken welke impact deze technologie kan hebben in de nabije toekomst.

Gerelateerd:

• Droom wordt werkelijkheid: auto loopt op water (video)
• Motion 1.1 besparingcel bespaart brandstof en vermindert uitstoot
• De watergasmotor, resonantie en conditionering
• De auto op water uit de jaren 1990 (video)
• De watergasmotor en de resonantieschakeling

Lees meer over: