Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarEen goedkoop en eenvoudig naschools programma voor leerlingen van middelbare scholen in Chicago heeft criminaliteit, schooluitval en spijbelen aanzienlijk teruggedrongen. Dat blijkt uit een studie van een gerenommeerd Amerikaans onderzoeksbureau.
De leerlingen kregen onder meer eenvoudige adem- en meditatieoefeningen om hun emoties beter te controleren bij het nemen van moeilijke beslissingen. De onderzoekers nodigden 1473 leerlingen van 18 middelbare scholen in Chicago uit om deel te nemen aan het programma. De controlegroep werd niet uitgenodigd voor het project.
Automatische reactie
“Het doel van het programma was om minder gewelddadig gedrag te stimuleren door de automatische reactie van de scholieren te vertragen in plaats van te zeggen dat ze minder gewelddadig moeten zijn,” zei coauteur Harold Pollack van de Universiteit van Chicago.
Mensen leren automatische reacties aan om tijd te besparen. Amerikaanse tieners met rijke ouders leren bijvoorbeeld om automatisch hun smartphone aan een overvaller te geven of stil te zijn als een leraar dat zegt. Voor tieners met arme ouders geldt vaak het tegenovergestelde. Het overhandigen van je portemonnee kan soms juist meer agressie uitlokken.
Kracht van positieve reacties
De training concentreerde zich op ‘positieve woede-uitingen’. Leerlingen leerden langzaam uit te ademen, tot vier te tellen en hun gedachten te controleren. Ze leerden ook over de kracht van positieve reacties.
Een jaar na het programma waren de leerlingen 44 procent minder geneigd om in de criminaliteit te belanden en ook deden ze het een stuk beter op school. Het onderzoek laat zien dat er eenvoudige manieren zijn om de misdaadcijfers omlaag te krijgen, aldus Pollack.
[Quartz]
Interessant
Ik heb mijn jeugd op straat doorgebracht. Spijbelde veel, werd van twee verschillende scholen weggestuurd, en ik heb mij laatste twee leerplichtige jaren op het vormingscentrum doorgebracht, waar ik ook ben weggestuurd. Oh! Wat een rotjong was ik! Punk. Hanekam, noppenjas en kisten.
Ik deed in die tijd best stoute dingen en ik heb hele stoute jongens gekend.(Die ik graag mocht/mag)
Wat mij ervan weerhouden heeft om in die tijd ook hele stoute dingen te gaan doen, heb ik voor een groot deel te danken aan de oefening in oosterse vechtsporten en bekendheid met vormen van meditatie en chi kung. Mijn passie was en is mij liever dan al het geld op aarde, en houdt mij op het juiste pad.
Ook nu weer, in weer een duistere periode in mijn leven, ondek ik opnieuw dat met meditatie en beweging, ik weer licht vind op de weg waar ik even verdwaald was.
Tai Chi
Wat ik me nu afvraag is of jij nu ook een foute man ben omdat je met foute mannen omgaat/omging. Of dat vrouwen alleen fout zijn als ze met foute mannen omgaan. Ik heb in mijn wilde jaren weleens op een wezenloze maandagavond in een jazzcafe een mooie en interessante bink ontmoet die het al het snel over Blavatsky had en dat boeide mij zeer. Na een jaar bleek dat ie in wapens handelde maar wist ik veel. Ook zat hij regelmatig aan de heroine want daar handelde hij ook in bleek achteraf. Niet dat ik een liefdesrelatie met hem had, wat wij hadden daar was sex niets bij zei hij en dat was voor mij het grootste comliment wat ik ooit had gehad. Ik kende in die tijd ook coke dealers, hash dealers en wat al niet, toffe lui en kon ik goed mee overweg, ik heb zelfs weleens wel eens vreselijk gelachen met een mensenhandelaar Maar…dat heb ik daarna van anderen gehoord dat ie dat werk deed. Dan weet ik nog niet of dat afgunst was of de waarheid, ik heb die gozer daarna nog wel regelmatig gezien maar amper meer gesproken want hij viel zowiezo op Indische types. Nu is mijn vraag: ben ik nu een foute vrouw?
Ach! Levenslessen!
Aan het oordeel van anderen stoor ik mij niet.
Want het laatste oordeel wordt geveld, als ik in stoffelijke staat,
deze wereld verlaat.
En het is aan mij, hoe ik wens te gaan.
Op school was een drama, in de 2e klas hadden we als vak schrijven, mooi schijven tussen de lijntjes. Alle letters even groot enzo en de juf had het nagekeken en ze smeet een schift op mijn tafel en zei dat het wel heel lelijk geschreven was met een boos hoofd. Maar dat schrift was niet van mij, het was superdik geschreven, als met een lucifer houtje, zo schreef ik niet. Maar alleen de eerste letter van onze voornamen waren hetzelfde, dus ik zei dat is niet van mij, zegt ze: en nog brutaal ook! Ik zei nee, u liegt. Nou dat heb ik geweten. Ik was blij toen ik 15 was en van school af mocht. Dat mocht toen gelukkig nog. Hup het bedrijfsleven in, maar dat is weer een ander verhaal. Daar ging het ook mis. Daar werd nog veel meer gelogen.