Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarIn 2009 vertegenwoordigde de Zweedse filmmaker en onderzoeksjournalist Fredrik Gertten twaalf Nicaraguaanse plantagearbeiders tegen de Amerikaanse multinational Dole Food Company.
Het betrof een baanbrekend strafrechtelijk proces over het gebruik van verboden pesticiden, waarvan de bananengigant wist dat ze onvruchtbaarheid veroorzaken.
Gertten ontdekte al snel dat niet alleen in Nicaragua plantagearbeiders ziek worden van het werken met bananen. Ook in de Filipijnen en Ivoorkust kampen medewerkers van Dole met de gevolgen van de schadelijke pesticiden.
Grote schaal
In een reactie ontkende Dole de effecten van DBCP (1,2-dibroom-3-chloorpropaan). De pesticide werd in de zestiger jaren onder merknaam Nemagón op grote schaal toegepast in de bananen- en suikerrietteelt.
Onder meer Dole, Del Monte, Standard (inmiddels opgekocht door Dole) en United Fruit (nu Chiquita) begonnen het in die tijd massaal te gebruiken op bananen-, suikerriet-, ananas- en katoenplantages.
In 1979 werd het product verboden in de VS, toen was bewezen dat het ernstige ziektes veroorzaakte en de bodem verontreinigde. In Costa Rica werd het gebruik in 1978 verboden, maar in Nicaragua bleef men Nemagón toepassen.
Pas in de jaren negentig begon het gevaar aan het licht te komen toen in Chinandega en in gemeenschappen in het westen van Nicaragua kinderen misvormd ter wereld kwamen, vrouwen miskramen kregen en onvruchtbaar werden. Gertten gaat in de documentaire Bananas!* op de kwestie in.
Gemak
Na de vertoning van de documentaire op het filmfestival van Los Angeles in 2009 beschuldigde Dole Gertten van smaad. Voorafgaand aan de beschuldiging had Dole het filmfestival gedreigd met juridische stappen, waarna de film wel werd vertoond maar niet deelnam aan de competitie voor een filmprijs. In oktober 2009 trok Dole de rechtszaak tegen Gertten in.
Een maand eerder zorgden de Zweedse parlementariërs Mats Johansson en Luciano Astudillo dat de film werd vertoond in de Zweedse Rijksdag, waarmee de film in Zweden in première ging.
De film Bananas!* toont slechts een klein deel van het doorlopende gevecht van de plantagearbeiders tegen het gebruik van het chemische bestrijdingsmiddel DBCP. Arbeiders hebben in de jaren tachtig en negentig herhaaldelijk aanvragen gedaan bij de Amerikaanse rechtbank, maar ze vingen iedere keer bot.
“Wat me vooral fascineert is het gemak waarmee Dole pesticiden gebruikt waarvan is bewezen dat ze mensen steriel maken,” zei Gertten.
Bekijk de gehele uitzending van Tegenlicht hier terug.
Bron: Vpro.nl
Gerelateerd:
- Nederlandse problemen zijn in het buitenland al opgelost
- Power to the People
- Bankieren is te belangrijk om aan banken over te laten (video)
- Goldman Sachs en de vernietiging van Griekenland (video)
- De macht van de kredietbeoordelaars (video)
Interessant
Dus als ik dit lees, dan valt mij weer op hoe het puur op de bedrijven wordt gespeeld, Is het niet de overheid die in eerste plaats verantwoordelijk is voor wat is toegestaan binnen de grenzen, de Nicaraguaanse overheid heeft totaal geen problemen met het gebruik van deze middelen, immers mocht zij dit wel hebben dan had men al 30 jaar de tijd om het te verbieden.
Maar hoe opvallend weer, de wereldverbeteraars zien enkel de bedrijven, maar niet hen die alles mogelijk maken, jawel de overheid. Nu begrijp ik dit wel, ga je groot tegen die overheden beginnen, dan mag je nergens meer binnen, kan je geen geen geld verdienen met je begaandheid met de wereld. En dan is het niet leuk meer om de wereld te willen verbeteren.
Dus kiezen we massaal voor symptoom bestrijding, men gaat de zwerende vinger uit de weg en probeert iets aan de lucht te doen. Zie hier de beperkte kijk van wereldverbeteraar in een notedop. Het wordt zo voorspelbaar!
M. Brandenburg,
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel overheden aan de halsketting liggen van grote bedrijven. Dus ja, bij een gebrek aan ballen bij de overheid mag een overheid hierop aangesproken worden. neemt niet weg dat het ‘de klant wil het’ door bedrijven vaak wel erg gemakkelijk wordt aangewend om over morele waarden heen te stappen. Als bedrijf heb je ook een verantwoordelijkheid (en niet alleen geld)en in deze wereld ook een hoop macht. Ik vind het dus niet zo gek dat de moraal van deze bedrijven hierin ter discussie staat.
Overheden zijn bijna per definitie niet te vertrouwen. Misdadigers die bedrijfsmatig onder wat voor mom dan ook bewust anderen beschadigen om er zelf beter van te worden, blijven misdadigers, ook al probeert ene heer Brandenburg hier het een en ander recht te praten.
In aanvulling op de eerste reactie … als alle overheden deze bananen simpelweg weigeren , dan zal het spul niet meer gebruikt worden.
Zie ook bijv. kleding met giftige stoffen , besproeide groenten , microplastics , etc. Allen schadelijk , toch gewoon op de markt. Wie vertengenwoordigt onze overheid ?