Ann uit het Belgische Heverlee werd zes maanden geleden oma. Haar dochter liet zich tijdens de zwangerschap vaccineren. Bij de geboorte zag men onmiddellijk dat er een ernstig probleem was.
De baby bleek twee agressieve vormen van leukemie te hebben. Ann kreeg te horen dat er in België nog nooit een baby was geboren met deze dubbele vorm.
Iets wat men hier niet kent
“De verpleegkundigen sloegen onmiddellijk alarm omdat ze een blauwe vlek had in haar nek, maar ook verschillende blauwe plekjes op haar lijfje,” vertelt Ann. De baby werd opgenomen op de ic.
De geneeskunde staat voor een raadsel. “Een pasgeboren kind met leukemie is iets wat men hier niet kent.” De overlevingskans van het kindje is 10 procent.
Je moet twee keer denken
“Er zijn chemo’s, centrale katheters, verschillende algemene verdovingen, morfine zelfs, cortisol, antibiotica, antischimmelproducten. Dat baby’tje heeft al meer geslikt in zijn korte leven dan ik in heel mijn leven,” aldus Ann. “Dat is allemaal heel zwaar.”
Tegen iedereen die overweegt een vaccinatie te nemen tijdens de zwangerschap zegt ze: “Je moet twee keer denken. Je moet denken voor jezelf en je moet denken voor je ongeboren kind. Meer kan ik daar niet aan toevoegen.”
Interessant
Ik hoop dat die dochter heel veel spijt heeft en dat dit heel der leven mag achtervolgen. Hoe achtelijk ben je als je zo’n prik neemt? Overal kan je op internet lezen hoe gevaarlijk het is deze genthearpie, maar men pest liever wappies door vingers in hun oren te houden en heel hard lalalalala roepen zodat ze niet hoeven te horen van de wappies wat andere wetenschappers over deze genocidespuit te zeggen hebben.
Ik vind het gruwelijk wat die baby is aan gedaan, hoe kan je als moeder dit je kind aandoen. Je slikt in je zwangerschap Geen medicijnen en zeker deze gentherapie niet die men vaccinatie noemt. En de gene die deze prik heeft gezet die hoort voor het gerecht gegooit te worden wat een walgelijk figuur ben je als je deze spuit zet bij vrouwen die zwanger zijn!
Het bloed druipt van de handen die deze genocide propageren en uitvoeren… ik hoop dat “karma” heel snel met ze afrekent…
wat het mooiste geschenk is in je leven, nl een kind is een nachtmerrie geworden met onmenselijk veel verdriet…
wat zijn het toch onmenselijke psychopaten die dit hun medemens aandoen..
Ja, men moet denken.Denken.Lemmingen kunnen niet denken!Die doen wat vadertje staat hun adviseert immers heeft de (r)overheid het beste met hen voor.
#involutie
WAT een vreselijk verhaal weer. En dat gelijk op de vroege ochtend.
Er staat in het artikel: DE GENEESKUNDE STAAT VOOR EEN RAADSEL.
ECHT???
Dit is weer een typisch voorbeeld van HOE de medici ons allemaal besodemieteren waar wij bij staan.
Als volwassen mensen er zelf voor kiezen om mee te doen met een medisch experiment, moeten zij dat helemaal lekker zelf weten.
Maar in dit geval is een onschuldige baby daar slachtoffer van geworden.
Dit arme kindje heeft al vóór de geboorte geen schijn van kans gehad. En als je ziet wat de artsen allemaal aan vreselijke behandelingen doen om WAT?
Even voor de duidelijkheid: IK weet waar ik over praat.
Mijn man en ik hebben 41 jaar geleden het allergrootste drama in ons leven meegemaakt. Dit is in ons lange leven NOOIT geëvenaard.
Ons zoontje Julian was in 1981 bijna 7 jaar. Hij werd ziek en na eerst in het regionale ziekenhuis te hebben gelegen, werd hij overgeplaatst naar Amsterdam.
Daar kwamen de artsen er al vrij snel achter, dat hij een hersentumor had. En wel een heel speciale: een astrocytoom.
Volgens de artsen kwam iets dergelijks bij een kind maar één keer op de miljoen keren voor. En hij in de eerste plaats en wij als ouders op de tweede plaats, hadden dus de hoofdprijs.
Wij kregen te horen, dat er een mogelijkheid was om te bestralen, maar de uitkomst was definitief. Hij zou alleen een half jaartje langer kunnen leven.
Wij hebben daarvoor bedankt. Behandelingen laten doen is alleen zinvol, als je daarmee daadwerkelijk een leven kan redden. Anders is het alleen maar een kwelling.
Ik weet nog als de dag van gisteren, dat de professor Oncologie, toevallig met een zoontje van dezelfde leeftijd, tegen ons zei: Wat een verstandig besluit. Als het om mijn kind ging, had ik hetzelfde besloten.
Sorry voor deze persoonlijke ontboezeming, maar dit verhaal over dit jonge leventje raakte mij zó diep, dat ik dit met jullie allemaal wilde delen.
Het is inmiddels 41 jaar geleden, maar het voelt voor mijn man en mij nog altijd alsof het gisteren was.