De oorsprong van Pasen

Help door dit artikel met jouw kennissen op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Op paasdag herdenken de christenen de verrijzenis van Jezus Christus uit de dood. De oorsprong van Pasen vinden we, net als die van Kerstmis, terug in de oudheid, niet lang na de zondvloed. Ook in andere culturen en religies rond de Middellandse Zee heeft men over deze enorme overstroming geschreven.

“Omdat hij zijn vader dronken en naakt had gezien, werd Cham de vervloekte zoon van Noach.” De toevallige kijker in het Oude Testament wordt meteen al zwaar gestraft door een veel te strenge God. Noach was de bouwer van de Ark die de zondvloed wist te overleven.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Cham kreeg ook kinderen, waaronder een zoon: Kus. Kus kreeg ook weer kinderen, waarvan Nimrod (ook vaak Marduk genoemd) er één was. Nimrod werd een tiranniek heerser. Als koning stichtte hij Babel, Nineve, Assur, Kalach en andere steden.

Toen Nimrod stierf, verafgoodde zijn vrouw koningin Semiramis hem als de zonnegod, of Gever van Leven. Later zou hij bekend komen te staan als Baäl. Semiramis had ook een onwettige zoon: Tammuz. Ze overtuigde mensen ervan dat Tammuz de herboren Nimrod was.

Omdat mensen al sinds het begin der tijden op een beloofde verlosser zaten te wachten, raakten zij ervan overtuigd dat Tammuz die verlosser was en dat hij op bovennatuurlijke wijze was verwekt. Het duurde niet lang voordat de mensen niet alleen Tammuz aanbaden, maar ook Semiramis als de godin van de vruchtbaarheid.

In andere culturen werd zij ook Isjtar, Asjtur en Astarte, de bron van het Engelse woord ‘Easter’, genoemd. Opvallend is dat Tammuz in Bethlehem is geboren en tot in de tijd van Jezus werd vereerd.

De oorsprong van Pasen gaat ook terug naar het lenteritueel dat na de dood van Tammuz door Semiramis werd ingesteld. Hij was volgens overleveringen door een wild zwijn gedood tijdens de jacht. De legende zegt dat Tammuz door de tranen van zijn moeder elke lente uit de dood opstond in de vorm van vegetatie die op aarde verscheen.

Het verhaal van Tammuz kan zijn geleend bij de Egyptenaren. Daar heette het goddelijke kind Horus, geboren uit de maagd Isis en zoon van Osiris. Ook andere godsdiensten kennen verhalen over een uitverkoren maagd die een goddelijke zoon baart. De zoon sterft en wordt ieder jaar opnieuw geboren.

Moderne tradities als de paashaas en het paasei kunnen ook worden teruggevoerd naar de praktijken die door Semiramis werden ingesteld. Vanwege hun vruchtbare aard werden konijnachtigen al lange tijd geassocieerd met de godin van de vruchtbaarheid: Isjtar. De oude Babyloniërs geloofden in een fabel over een ei dat uit de hemel in de rivier de Eufraat viel waaruit koningin Astarte tevoorschijn kwam. Bij de Germanen stonden eieren ook voor vruchtbaarheid en nieuw leven na een lange, donkere winter.

Voor Christenen is de oorsprong van Pasen de kruisiging en verrijzenis van Jezus Christus, zo’n 2000 jaar geleden. Volgens de evangelies werd hij gekruisigd en ten tijde van het joodse Pesach-feest uit de dood opgewekt.

Toen het evangelie van Jezus Christus zich ook naar niet-joodse naties verspreidde, werden de heidense paasrituelen geleidelijk opgenomen in wat ook wel de dag van de Opstanding wordt genoemd.

Tegenwoordig wordt het gewoon Pasen genoemd. Het is een feest dat bij velen niet meer refereert aan zijn godsdienstige betekenis. Fijne paasdagen.

[Nieuwsblad]

Lees meer over:
Horus Isjtar Jezus Noach paasfeest Pasen Pesach