ESM: Als de pers zwijgt

Help ons door dit artikel met vrienden op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Op 11 juli 2011 werd een nieuw Europees verdrag (pdf) ondertekend, het Verdrag tot Oprichting van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM).

Niemand hoorde er over want de pers zweeg. Pas later kregen een aantal wakkere Duitsers door wat er in dit verdrag stond. In de eurozone komt een nieuw orgaan dat de absolute macht krijgt over de schatkisten van de aangesloten landen.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Zij mag net zo veel uit de schatkisten vorderen als ze wil en hoeft aan niemand verantwoording af te leggen over hoe zij dit geld besteedt. Het orgaan wordt bemand door de 17 ministers van Financiën die voor deze dictatoriale rol de functie van Gouverneur van het ESM krijgen.

Omdat deze gouverneurs handelen in het kader van een internationaal verdrag, zijn ze ook geen verantwoording verschuldigd aan hun parlement. Een internationaal verdrag staat boven nationale wetgeving. Dat is iets wat veel parlementariërs nog niet weten.

De bedoeling was dat het ESM-verdrag nog voor het einde van 2011 door de nationale parlementen geratificeerd zou worden en in 2013 in werking zou treden. Juridisch rammelde het verdrag echter. Artikel 48.6 van de Europese Unie verbiedt namelijk dat de unie zelf haar bevoegdheden uitbreidt. Het door 17 glunderende ministers van Financiën ondertekende verdrag zou daarom heel goed ongeldig verklaard kunnen worden.

Niet getreurd. Op maandag 30 januari jongstleden liet Brussel weten dat een nieuw ESM-verdrag (pdf) klaar ligt om getekend te worden. De tekst is op een onofficiële Duitse versie (pdf) na op het internet nog onvindbaar. Mogelijk wordt het verdrag in een ander jasje gestoken en wordt het in plaats van een EU-verdrag een internationaal verdrag, zodat artikel 48.6 omzeild wordt.

Na de ondertekening van het ESM-verdrag zal het met spoed ter ratificatie aan de nationale parlementen worden voorgelegd want het verdrag moet al in juli 2012 in werking treden. Ook komt er met spoed een tweede verdrag bij dat sancties oplegt (pdf) aan landen die zich niet aan de begrotingsdiscipline houden. En die onderwerping aan Brussel moeten landen zo snel mogelijk in hun nationale wetgeving verankeren en als het even kan zelfs in de grondwet.

Kwalijke pers

De soevereine democratie wordt opgeofferd aan een Brusselse dictatuur en de pers zwijgt. Het ESM wordt bijna een half jaar nauwelijks genoemd, laat staan dat de kern van het verdrag uit de doeken wordt gedaan. Zit men sinds 11 juli 2011 te slapen of wil men de dictator goed gezind blijven?

Ook in veel andere eurolanden was de informatie over het ESM-verdrag aanvankelijk zeer gebrekkig. Maar terwijl er nu op veel plaatsen openlijk over de kernzaken gediscussieerd wordt blijft de Nederlandse bevolking verstoken van essentiële informatie. Wat oppervlakkigheden over de rol van het ESM als permanent noodfonds, meer hoeven burgers niet te weten niet waar?

Persvrijheid

We hebben in Nederland persvrijheid (of juister gezegd: vrijheid van meningsuiting). Dat is zelfs een noodzaak voor de democratie. Zonder juiste informatie en zonder gefundeerde opinies is een democratie als een kip zonder kop.

Journalisten spelen dus een cruciale rol in het voortbestaan van de democratie. En juist op het moment dat Brussel frontaal de aanval opent op de soevereine democratieën in Europa blijft het stil.

De persvrijheid slijt als je hem niet gebruikt. – Le Canard Enchaîné.

ESM

Het ESM wordt opgericht met de smoes dat de eurozone een permanent noodfonds nodig heeft. Politici willen met verdragen het onmogelijke mogelijk maken: de euro redden. De euro kan echter niet gered worden want het heeft een onoverkomelijk probleem.

Zwakke landen zonder bescherming

Voor het gemak wordt Griekenland genomen als voorbeeld. Sinds de invoering van de euro is er niets wat de Griekse consument tegenhoudt goedkopere en betere producten uit Duitsland te kopen. De Griekse producenten gaan failliet. Omdat Griekenland nu meer importeert dan exporteert vloeien steeds meer euro’s van Griekenland naar Duitsland. Uiteindelijk raken de euro’s in Griekenland op en zal het euro’s moeten lenen om nog over geld te beschikken. Zonder geld kunnen ze ook in Griekenland niet leven.

Vóór de invoering van de euro konden de economisch zwakkere landen zich aanpassen door van tijd tot tijd hun valuta te devalueren. Dat maakte de importproducten voor hun eigen bevolking duurder en hun exportproducten voor buitenlandse kopers goedkoper. Zo verminderden de importen, stegen de exporten, steeg de economische activiteit in het land en nam de buitenlandse schuld weer af. Vroeger waren devaluaties heel gewoon. Maar met de invoering van de euro zijn devaluaties niet meer mogelijk. De euro werkt als een vaste wisselkoers en de zwakkere landen komen doorlopend vast te zitten in de schulden.

Keiharde bezuinigingen veranderen daar niets aan. Dat is schulden dweilen met de kredietkraan open. Het onder curatele stellen van zwakkere landen en het neerslaan van protesten heeft dan ook niets te maken met het oplossen van een onoplosbaar probleem.

Blijvende verschillen

In de eurozone zijn veel van de verschillen in productiviteit het gevolg van verschillen in klimaat, de geografische situatie, de vruchtbaarheid van de bodem, de beschikbaarheid van water en energie, de afstanden die overbrugd moeten worden, de transportmoeilijkheden en andere onveranderlijke zaken. Deze bepalen in hoge mate het falen of slagen van economische activiteit. Elk land heeft zijn eigen typische economie ontwikkeld, het ene wat meer steunend op zijn agrarische productie, het andere op zware industrie, weer een ander op handel en zeetransport, et cetera, wat betekent dat ‘één financiële politiek voor allen’ nooit voor alle landen geschikt kan zijn.

De Europese Centrale Bank (ECB) heeft de onmogelijke taak op zich genomen één rentevoet te hanteren voor de hele eurozone. Het wijzigen van de rentevoet is, volgens de klassieke uitleg van de centrale banken, bedoeld om de economie te beïnvloeden. Het moge duidelijk zijn dat er in de eurozone geen sprake is van één economie, maar van 17 verschillende economieën. Een renteverhoging kan gunstig uitpakken in één of enkele landen, terwijl de andere landen daar de negatieve gevolgen van moeten dragen. Ook dit is een onoverkomelijk gebrek met de gezamenlijke munt.

Machtswellustelingen

Europa lijkt het speeltje te zijn geworden van een groepje machtswellustelingen die geen respect hebben voor de democratie. Deze lieden aarzelen niet om alles wat hun waanideeën in de weg staat uit de weg te ruimen en oppositie met geweld neer te slaan.

Die bevoegdheid hebben ze zichzelf al gegeven in de aanloop naar het eerste ESM-verdrag met een amendement van artikel 136.3 van het Verdrag van Rome (TFEU) van 23 maart 2011. “De lidstaten die de euro als munt hebben mogen een stabiliteitsmechanisme creëren om te activeren als dat noodzakelijk is en zo de stabiliteit van de eurozone als geheel veilig te stellen.” Het gaat dus niet langer om financiële stabiliteit alleen.

Door Rudo de Ruijter

Lees verder: Courtfool.info

Gerelateerd:

• Het eindspel om de euro
• Van staatsschulden naar staatsgulden

Lees meer over: