Natuurkundige levert wiskundig bewijs dat zwarte gaten niet bestaan

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Zwarte gaten spreken al geruime tijd sterk tot de verbeelding. Ze staan voor het grote onbekende. Het zijn de zwartste en zwaarste objecten in het universum van waaruit zelfs licht niet kan ontsnappen. Alsof dat nog niet bizar genoeg is, heeft een wetenschapper nu wiskundig bewijs geleverd dat zwarte gaten niet bestaan.

Hoogleraar natuurkunde Laura Mersini-Houghton van de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill heeft aan de hand van twee theorieën aangetoond dat zwarte gaten niet kunnen bestaan. Het onderzoek dwingt wetenschappers de structuur van ruimtetijd en de oorsprong van het universum te herzien.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

“Ik ben nog steeds in shock,” zei Mersini-Houghton. “We bestuderen dit probleem al meer dan 50 jaar. We hebben veel om over na te denken.” Al tientallen jaren wordt gedacht dat zwarte gaten ontstaan na de ineenstorting van een grote ster.

De zwaartekrachttheorie van Einstein voorspelt het ontstaan van zwarte gaten, maar een fundamentele wet van de kwantumtheorie stelt dat informatie niet uit het universum kan verdwijnen. Dit leidde tot The Black Hole War, het debat over de vraag of informatie die in een zwart gat valt voor altijd is verdwenen of in een andere vorm blijft bestaan. Als informatie zou verdwijnen, zou dit vergaande consequenties hebben, namelijk dat de kwantummechanica geen recht van bestaan heeft.

In 1974 liet Stephen Hawking aan de hand van de kwantummechanica zien dat zwarte gaten straling uitzenden. Sindsdien detecteren wetenschappers ‘vingerafdrukken’ in de kosmos die overeenkomen met deze straling. Ze gaan er vanuit dat het zwarte gaten zijn.

Mersini-Houghton en Hawking zijn het erover eens dat een ster Hawkingstraling produceert als hij onder zijn eigen gewicht abrupt ineenstort. Terwijl de ster straling uitzendt verliest hij ook massa, tot het punt waarop hij te weinig massa heeft om nog een zwart gat te kunnen worden.

Voordat een zwart gat gevormd kan worden, zwelt de stervende ster nog één keer op om vervolgens te exploderen. Mersini-Houghton heeft berekend dat een singulariteit en een waarnemingshorizon nooit daadwerkelijk ontstaan. Haar conclusie is dan ook dat zwarte gaten niet bestaan.

Veel natuurkundigen en astronomen geloven dat ons universum is ontstaan uit een singulariteit die na de Big Bang begon uit te dijen. Als singulariteiten niet bestaan, moeten natuurkundigen hun ideeën over de oerknal herzien.

“Natuurkundigen hebben deze twee theorieën – de zwaartekrachttheorie van Einstein en de kwantummechanica – al decennialang tevergeefs geprobeerd te verenigen, maar in dit scenario worden beide theorieën in harmonie samengebracht,” zei Mersini-Houghton. “En dat betekent nogal wat.”

[University of North Carolina]

0 0 stemmen

Artikel waardering

Interessant

Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen

Aanmelden

Volg ons op ons gratis Telegram kanaal

Volg Ons

Steun ons met een vrijwillige bijdrage

Doneer

Lees meer over:
big bang Einstein kwantummechanica oerknal ruimtetijd singulariteit waarnemingshorizon zwaartekracht zwart gat

Robin de Boer24 september 2014 12:00

25 7.331 2 minuten leestijd

25 Reacties

Oudste

Nieuwste Meeste stemmen

Inline Reacties

Alle reacties zien

Buddy

10 jaren geleden

Dat je met wetenschap en natuurkunde hier op Aarde de gang van zaken kunt berekenen wil nog niet zeggen dat dit ook geld voor het gehele Universum.

Hoewel men eigenlijk nog niet verder kan kijken dan onze zon is dit wel bewonderenswaardig te noemen.

Wishfull Thinking…!

Reageer

Arwijn

Ja, natuurlijk, want als zijn berekening klopt dan moet het dus waar zijn en bestaan Zwarte Gaten niet…
En het is niet gewoon een kwestie vaan dat de berekeningen niet kloppen?
Ik kan ook een berekening maken waarin zwaartekracht niet bestaat, dat betekend niet automatisch dat zwaartekracht niet bestaat.

Dit artikel is zinloos.

Toon Reacties (4)

max

ik zei het toch conversie punt een crossover tussen dimensies en universums en misschien met een ander dimensieversum

Toon Reacties (5)

peter

ik denk dat een draaiiende melkweg …ergens…gelijk staat als een wiel , precies in het midden van de naaf beweegt er niets , aangezien absolute stilstand voor partikels niet bestaat ” net zo min als het absolute nulpunt dat nooit bereikt word ” , vloeit de energie van buiten naar binnen , als een waterval langs een centrum en weer vloeiend naar buiten , als tekening zou het duidelijker zijn, helaas kan ik alleen text hier kwijt . Dus naar mijn mening krijgt alle materie die rondjes draaien een nulpunt , een rekenkundige nul , handig om mee te rekenen , maar verder geen enkele invloed, het is een verschijnsel en geen nieuwe wet of wereld.

redice

alsof de wetten van de natuurkunde geen fouten kunnen vertonen, ze zijn door mensen berekend. en niet alles in het gehele universum valt te verklaren of te berekenen adhv formules ed.
op dat vlak staat het mensdom nog in zijn kinderschoenen om dit alles te begrijpen

bert

en wederom komen we steeds dichter in de buurt van mijn theorie. Alles wat er is is een interactie tussen de tijdloze wereld( lees kwantumwereld) en de wereld van materie ( het goedje wat verbonden is met een tijdspad).
Als je waterstof onder een enorme druk zet ontstaat er naar men denkt een metaalachtige materie, denk hierbij aan de vermoedelijke kern van pluto. Een zwart gat is vermoedelijk een object die voor de mens een onwaarschijnlijke zwaartekracht heeft maar de kern is vermoedelijk van materie.
Alle theorieën over veelvuldige dimensies en toegangspoorten naar andere dimensie ten spijt.

Veteraan

Zwarte gaten zijn naar mijn mening doorgangen naar een paralel universum. Ze hebben een enorme zwaartekracht waaruit niets kan ontsnappen,zelfs geen licht. Maar waar werllicht in de toekomst wel ruimtevaartuigen doorheen kunnen vliegen naar een ander universum of via een wormhole via dit gat hun reis naar een ander melkwegstel, planeet of sterrenstelsel aanzienlijk kunnen bekorten. Ik zie deze gaten als zijn dat zij gekoppeld zijn voor aan het oog onzichtbare wormholes die talrijke verbindingen hebben naar allerlei uithoeken van het heelal. En gezien de zwaartekracht,de antimaterie en de donkere materie,waardoor de wormholes niet zichtbaar zijn, is reizen in de tijd en toekomst dichterbij dan we denken.

Toon Reacties (1)

Wim

Ik geloof niets wat hij zegt, bullshit. In elk melkweg stelsel hebt je een zwar gat, anders draaien ze niet, toch?

Sjaak vd Wal

Dit leidde tot The Black Hole War, het debat over de vraag of informatie die in een zwart gat valt voor altijd is verdwenen of in een andere vorm blijft bestaan. Als informatie zou verdwijnen, zou dit vergaande consequenties hebben, namelijk dat de kwantummechanica geen recht van bestaan heeft.

Dit stukje bevreemd mij…. want dit weten we dus niet. Dus kan de hele stelling niet gestaafd worden. En we zijn weer terug bij af.

Jan

Laten we het toch even zwarte gaten noemen,het resultaat van een ge-explodeerde en ineengestorte ster. Je hoort wel eens dat als je door een zwart gat zou kunnen reizen je in een andere demensie,ruimte of tijd terecht zou kunnen komen. Een Zwart Gat is dus het overblijfsel van een ster,iets met een gigantische zwaartekracht met dus een vaste overgebleven kern,die zo’n aantrekkingskracht heeft dat zelfs licht er niet aan kan ontsnappen. 1e : Hoe kan je nou door een vaste kern heen reizen.en 2e : als je niet DOOR maar OM een zwart gat zou reizen kom je volgens mij toch weer in dezelfde ruimte uit; als ik achter onze maan heen reis wat ook net als een zwart gat een vaste vorm heeft, alleen minder zwaar kom ik toch ook niet ineen andere demensie uit !!

albert de jonge

Er is ontzettend veel fantasie in de theoretische natuurkunde (de oorzaakzijde van de fysische processen).

Een verhelderende inzicht geeft het nieuwe boek:
NIEUWE NATUURKUNDE, analyse en reconstructie van het fysische mechanisme. ISBN: 9789402126969.

En inderdaad zwarte gaten kunnen niet bestaan, eenvoudig omdat het tegen de fysische procesregels is. Dit punt en vele andere ‘exotische’ bedenksels worden in het voornoemde boek uitvoerig behandeld. Het geheel leidt tot verrassende uitkomsten.

Het boek volgt primair een conceptuele benadering en secundair slechts summier, als uitleg en bewijsvoering, twee eenvoudige formules waar het hele fysische proces als het ware in wordt gevangen.

Live

Zwarte Gaten zijn misschien niet eens de enige ‘Portalen’ naar andere (eventuele (ik weet het ook echt niet hoor)) Universa.

Zie NASA-filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=y3_vW5yrNek

Frans

8 jaren geleden

Ik zeg al jaren dat het waanzinnig sterke magneten zijn waardoor het lijkt dat er dingen door verdwijnen, maar die heel langzaam groter worden, door alles wat ertegen verpletterd.