Op zoek naar de grootste nazi-schat ooit, door Hitler heel goed verstopt (en wie was deze Matthias?)

Help mee door deze info met je vrienden op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Dit is een vervolg op het derde deel van ‘De jacht op Hitler’, over het boek ‘Hitlers Diamanten’, dat u niet mag lezen en door Bol uit het assortiment werd gehaald.

DE JACHT OP HITLER

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Deel 4.  De cryptische zinnen op het muziekstuk

Door Michiel Solms, lid van het Enigmacollectief.

Gaandeweg begon alles wat op het muziekstuk stond ons steeds meer te dagen en beetje bij beetje ontdekten we de wetmatigheden in Hitlers coderingssysteem. Het draaide allemaal om cijfers en (anagram-)letters. En dan ook nog eens, tot onze grote verbazing, in onze eigen Nederlandse taal. Dát waren de beveiligingen in het vrijmetselaarsysteem, de sleutel voor de code en dat al eeuwenlang. Net zoals de gewone man of vrouw helemaal niets van de Chinese of Russische taal kon begrijpen, zo konden niet-Nederlanders natuurlijk al helemaal geen anagrammen in de Nederlandse taal doorgronden. En juist dat Nederlands is destijds waarschijnlijk de internationale vrijmetselaartaal van keuze geworden omdat A. het maar weinig werd gesproken op die grote wereld en het gebruik van één universele taal internationale spraakverwarringen, zoals destijds bij de toren van Babel, kon voorkomen, B. het aannemelijk is dat destijds de Meester-metselaar ooit zitting had in Amsterdam (vroeger heette de hoofdstad immers AMSTELREDAM  (ja, ja, DE METSELAAR staat erin verstopt) en C. omdat het Nederlands zo’n mooie verstoptaal is met zijn vele dubbele betekenissen zoals bijvoorbeeld WEG of BIJ of KLAPPEN om er maar een paar te noemen. En zo was voor een vrijmetselaar het Engelse woordje LOVE (ook niet voor niks gebruikt bij het tennis) gewoon LEO de V.ictorie!  De letter ‘V’ staat altijd voor Victorie, het V-teken natuurlijk dat al vele wereldleiders maakten.

Oftewel de Leeuw zal zegevieren. Wie het sterkste is zal winnen! Het recht van de sterkste of gemeenste, eten of gegeten worden!

Alleen de gevorderde vrijmetselaars konden dan ongeacht in welk land ze verbleven die puzzeltjes lezen, oplossen en begrijpen.

Maar goed, al doende leert men en langzamerhand vorderden ook wij gestaag en hadden de nodige ‘aha-momenten’.

Des te meer we dan ook grip kregen op dat eeuwenoude V.M.-systeem van goochelen met letters en cijfers, des te meer de authenticiteit van het muziekstuk begon te blijken en des te meer we ons ook in Hitlers eigen hoofd en denkwereld konden verplaatsen omdat hij dat systeem (dat dus al heel lang vóór hem bestond) immers uiterst consequent toepaste in al zijn doen en laten. Als je met een team 10 jaar lang alle daden, uitspraken en keuzes van een persoon nauwkeurig onderzoekt en analyseert, dan zie je op een gegeven moment het patroon en de wetmatigheden van zijn systeem. Net zoals een zogenaamde ‘profiler’ dat ook doet.

En Hitler was qua consequent gedrag en rechtlijnigheid (recht in de leer) nog betrouwbaarder dan een Zwitsers uurwerk zoals ons keer op keer bleek.

Stukje voor stukje werden de patronen en verbanden dus zichtbaar en beetje bij beetje begon het muziekstuk of beter de schatkaart steeds meer van zijn verborgen geheimen prijs te geven. Geheimen die van de ene Grootmeester Hitler uitsluitend bestemd waren voor de ogen van de andere Grootmeester Schwarz en voor niemand anders. Schwarz, de spin in het nazi-web, Schwarz die net als Hitler ook overtuigd katholiek was en tevens Reichsleiter, de op twee na hoogste nazi-rang, en Schwarz die door Hitler persoonlijk was aangesteld als de Reichsschatzmeister. Ook de Schwarz die door Hitler persoonlijk op zijn 60e verjaardag werd bezocht en aan wie Hitler in zijn wereldse testament had bepaald dat hij zijn persoonlijke vermogen (even lachen dus) aan de nazi-partij naliet en dat dat testament alleen in het bijzijn van Schwarz zelf geopend zou mogen worden. Een prachtige afleidingsmanoeuvre dus voor Hitlers echte miljarden en roofbuit die hij heel goed verstopt had.

Schwarz werd na de oorlog, vanaf augustus 1945, dan ook niet voor niks lang en intensief verhoord door de geallieerden met betrekking tot de verblijfplaats van de nazi-boekhouding en de partijkassen.

Maar al begin april 1945 werden alle papieren, documenten en dagboeken van Schwarz, die zich in het nazi-documentatiecentrum ‘BRAUNES HAUS’ (ja, wederom geheel rechtlijnig: Hitler geboren in BRAUN-au am Inn, getrouwd met Eva BRAUN, de raketdeskundige Wernher von BRAUN, de BRUIN-hemden, etc.) hadden bevonden, systematisch opgeruimd en verbrand. Daarom zaten er voor de geallieerden, die naarstig naar antwoorden zochten, enorme gaten in de verslaglegging met betrekking tot de nazi-historie en -partijfinanciering. En dan met name ten aanzien van de vraag waar al het geld toch naartoe was gegaan of waar het was gebleven na de oorlog. Franz Xaver had natuurlijk alle antwoorden, maar beriep zich op het verloren gegaan zijn van alle duizenden archiefstukken. In een later stadium besloot men om Schwarz opnieuw aan verhoren te onderwerpen, maar hij was toen als gevangene al overleden op 2 december 1947 zonder dat verdere ondervragingen hadden kunnen plaatsvinden.

Ironisch genoeg had hij nog net 5 dagen voor zijn dood zijn 72e verjaardag kunnen vieren op 27 november. En dat getal 72 kent u inmiddels wel, de optelling van HITLER. Trouw tot in de dood kan men dus wel stellen. Hitler kon dermate op Schwarz en zijn intellect vertrouwen dat Franz de enige uitverkorene was voor Hitlers enige echte testament, het muziekstuk dus, en de grootste nazi-schat ooit. En ongetwijfeld moet Franz dus vele zo niet alle nazi-geheimen hebben gekend en mee zijn graf in hebben genomen. Alleen de geheimen van het muziekstuk of de schatkaart kende hij dus niet. Hij kón het simpelweg niet weten omdat het hem nooit bereikt had door de interventies van Artur Axmann en een zelfdenkende pastoor Otto. En derhalve kon hij het ook niet prijsgeven aan de geallieerden. Het is volstrekt aannemelijk dat Franz wel degelijk op de hoogte was van het feit dat Hitler ‘ergens’ grote rijkdommen had vergaard en verborgen, maar dat Hitler uit veiligheidsoverwegingen pas de verblijfplaats van zijn geheime Wolvenhol aan een uitverkorene zou onthullen aan het einde van zijn leven en dan dus uitsluitend aan die ene waardig bevonden opvolger of vertrouweling en verder aan niemand anders. De beste strategie om een groot geheim te bewaren is natuurlijk dat er te allen tijde slechts twee personen weet van hebben. Als er dan al iemand uit de school klapte, dan was het altijd duidelijk wie dat dan wel geweest was.

En behalve de zogenaamde schatbewaker of -bewaarder, die later in beeld komt, kende alleen Hitler dus de precieze plek van de schatkamer annex kluis.

Maar, weer verder met het gecodeerde muziekstuk en dan met name die mysterieuze cryptische zinnen die iemand later op het originele muziekstuk erbij had getypt of laten typen;

+++ Wo Matthias Die Saiten Streichelt +++
(waar Matthias de snaren streelt of beroert)

+++ Edelweiss Über Schwarzwald +++
(Edelweis boven het zwarte woud)

+++ Kein Wasser Kalt +++
(geen koud water of geen water koud)

+++ Predigtstuhl Kreuz u. Kranz +++
(de preekstoel, het kruis en de (lauwer-) of zegekrans)

+++ Nordost Die Krone +++
(in het Noord-oosten de Kroon)

+++ Enden der Tanz +++
(het einde van de dans of het spel is uit)

Het was voor iedere puzzelaar natuurlijk volstrekt helder dat ‘Wo Matthias’ een plaatsbepaling was en als men kon uitvinden wie die geheimzinnige Matthias dan was en waar hij verbleef dat men dan al een heel eind in de goede richting zat met het oplossen van deze vreemde puzzel. Verder konden we binnen het collectief er ook weinig van maken, dus de eerste prioriteit was die Matthias proberen te vinden die een duidelijke link naar Hitler moest hebben.

Meer in deel 5 van DE JACHT OP HITLER.

…

Lees meer over:
Amsterdam Hitler