Palestina: olie, Rothschild en de zionistische lobby

Help mee door deze informatie met kennissen op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

De Russische president Vladimir Poetin zei onlangs dat Oekraïense politici een zionistische agenda hebben. Justitieambtenaar Yasmina Haifi twitterde vorig jaar dat terreurgroep IS een zionistisch complot is, waarna ze werd geschorst. Wat wordt er bedoeld met het zionisme en waarom ligt deze term zo gevoelig?

Het woord zionisme werd in 1886 voor het eerst gebruikt in een artikel van Nathan Birnbaum. De term kwam te staan voor de beweging die de heroprichting van een joodse natie in Palestina nastreefde. Theodor Herzl wordt gezien als de vader van het politieke zionisme.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Voor zijn jodenstaat had Herzl twee locaties op het oog: Palestina en Argentinië. Wanneer de sultan de joden Palestina in handen zou geven, dan zouden zij op hun beurt de staatsschuld saneren. De joodse staat zou voor Europa een bruggenhoofd naar Azië vormen. De belangrijkste christelijke plaatsen zouden onder toezicht komen te staan van een internationale organisatie.

Lord Rothschild

Het lukte Herzl niet om de Franse baron Edmond de Rothschild voor zijn plannen te mobiliseren. Om de joodse massa achter zich te krijgen organiseerde hij in 1887 het Eerste Zionistische Congres in Basel. In Groot-Brittannië ontmoette hij Lord Rothschild, aan wie hij het voorstel deed om een joodse nederzetting te stichten in een Britse kolonie.

Het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken bood de zionisten lokale autonomie aan onder Britse suprematie. Voor sommigen leek het of de zionisten een sponsor hadden. Op het zevende zionistische congres werd bepaald dat de joodse kolonisatie op Palestina gericht moest zijn.

Het moderne zionisme was naast een politieke theorie ook een organisatie die hielp bij het stichten van nieuwe joodse nederzettingen in Palestina. De eerste groep pioniers, Hibbat Zion (liefhebbers van Zion) genaamd, kwam op 7 juli 1882 aan in Jaffa. Dit was het begin van de eerste golf van joodse immigratie naar Israël.

Steun van machtige joodse bankierskringen

In 1903 was er 20.000 hectare landbouwgrond gecultiveerd en hadden zich zo’n 10.000 joden in Palestina gevestigd. De landbouwvestigingen waren voornamelijk tot stand gekomen door financiële steun van Edmond de Rothschild. Ook de Belgische baron Maurice de Hirsch en de Britse Sir Moses Montefiore leverden grote financiële bijdragen.

Op 2 november 1917 vaardigde de Britse minister van Buitenlandse Zaken Sir Arthur Balfour een verklaring uit, die later tot grote politieke problemen zou leiden. In een brief aan leider van de Britse zionisten, Lord Rothschild, verklaarde de Britse regering welwillend te staan tegenover de vestiging van een ‘joods nationaal tehuis’ in Palestina.

Over de motieven van de Britse regering is veel gespeculeerd. In dit verband zijn onder meer de steun van machtige joodse bankierskringen aan de Britse oorlogsinspanningen en de Jewish Vote in de Verenigde Staten genoemd. In april 1920 werd Palestina als mandaatgebied aan Groot-Brittannië toegewezen.

Elf minuten

Op 14 mei 1948 proclameerde David Ben Gurion rond middernacht de onafhankelijke staat Israël in het gebied dat door de VN aan de joodse staat was toebedeeld. Elf minuten later werd deze staat door de VS erkend. Waarom erkende Amerika de nieuwe staat zo snel? De Amerikaanse zionistische lobby speelde een grote rol bij het tot stand komen van de staat Israël.

Na 1945 werd het Midden-Oosten een regio voor Amerika waarmee rekening werd gehouden, vooral vanwege de aanwezigheid van rijke natuurlijke hulpbronnen. Geopolitiek bleek het ook een interessante regio, daar Afrika, Azië en Europa hier samenkwamen en vanwege de grote toegankelijkheid via tal van waterwegen. Vanuit economisch oogpunt was het Midden-Oosten erg interessant, omdat twee derde van de wereldolievoorraad daar aanwezig was.

Lees meer over:
Israël Oekraïne olie Palestina Rothschild VN zionisme