De radioactieve oorlog van Poppy Bush tegen Irak. Dit is bijna niet te bevatten

Help anderen door dit artikel met je vrienden op je socials te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Maandenlang bombardeerden Amerikaanse en Britse gevechtstoestellen Irak. Ze lieten talloze kogels en bomfragmenten achter die verarmd uranium bevatten.

De Verenigde Staten gooiden zo’n 970 radioactieve bommen en raketten op Iraakse doelen.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Minder dan een decennium later werden de verwoestende gevolgen zichtbaar: Iraakse artsen spraken van ‘de witte dood’ (leukemie).

Kinderen

Sinds 1990 is het aantal gevallen van leukemie in Irak met 600 procent gestegen.

Uit onderzoek van het Britse Royal College of Physicians blijkt dat 40 procent van de bevolking rond Basra, de op één na grootste stad van Irak, kanker zal krijgen.

“We maken een tweede Hiroshima mee,” zei oncoloog Jawad Al-Ali. Het zijn vooral kinderen die kanker krijgen.

De door de VS gedomineerde Iraqi Sanctions Committee in New York weigert Irak apparatuur en medicijnen te geven voor kankerbehandelingen.

Aspirientje

Het gevolg is dat kankerpatiënten in de uitpuilende ziekenhuizen in Basra het moeten doen met een aspirientje.

Niet alleen Irakezen worden ziek als gevolg van blootstelling aan uranium. Ook in het bloed, de ontlasting, urine en het sperma van oorlogsveteranen zijn sporen van uranium gevonden.

Aan het einde van de jaren tachtig zat de VS met bijna een miljard ton verarmd uranium in zijn maag.

Toen kwam het Pentagon met een oplossing: verwerk het in bommen en kogels.

Als een bom met verarmd uranium explodeert, verandert het in microscopische fragmenten die door de lucht zweven als kankerverwekkend stof, dat decennialang door de woestijn wordt verspreid door de wind.

Al Gore

Het dodelijke stof wordt ingeademd, blijft achter in de longen en sloopt langzaam maar zeker het hele lichaam.

In 1943 stelden de mensen achter het Manhattanproject dat uranium en ander radioactief materiaal kon worden gebruikt tegen vijandelijke legers.

Generaal Leslie Grove, de projectleider, stelde dat wapens met uranium ‘permanente schade aan de longen’ zouden veroorzaken.

Eind jaren vijftig stelde de vader van Al Gore, destijds senator, voor om de gedemilitariseerde zone in Korea vol te gooien met uranium.

Balkan

Na de Golfoorlog was het Pentagon zo tevreden over de radioactieve wapens dat ze een nieuw arsenaal bestelden, om ze vervolgens in opdracht van Bill Clinton af te vuren op de Serviërs.

In zes jaar tijd kwamen er meer dan 100 radioactieve bommen neer in de Balkan.

Het aantal gevallen van leukemie schoot na de Amerikaanse bommen in 1996 omhoog en is in de afgelopen vijf jaar verdrievoudigd.

Ook NAVO-troepen en blauwhelmen krijgen de ziekte. Sinds 23 januari zijn acht Italiaanse soldaten die in de regio waren gestationeerd, gestorven aan leukemie.

100.000 keer gevaarlijker

Het Pentagon deed de verhalen over verarmd uranium in eerste instantie af als wilde complottheorieën.

Toen bleek uit een Britse studie dat de bommen nog veel meer bevatten dan alleen verarmd uranium.

Ze zaten ook vol plutonium en uranium-236, elementen die 100.000 keer gevaarlijker zijn dan verarmd uranium.

Voor altijd

Het Pentagon gaf vervolgens het ministerie van Energie de schuld.

Verarmd uranium heeft een halveringstijd van vier miljard jaar, ongeveer de leeftijd van de aarde.

Duizenden hectare grond in de Balkan, Koeweit en Irak zijn voor altijd vervuild. Met dank aan George H.W. Bush, Dick Cheney, Colin Powell en Bill Clinton.

Foto: Wikimedia Commons

[CounterPunch]

Lees meer over:
Balkan Bush Clinton Gore Irak kanker leukemie plutonium uranium verarmd uranium