Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarOngeveer één op de 10 mensen heeft wel eens een bijna-doodervaring gehad, blijkt uit een nieuwe studie waarbij mensen uit 35 verschillende landen zijn ondervraagd.
Bijna-doodervaringen worden net zo vaak gemeld door mensen die niet in levensgevaar zijn als door mensen die levensbedreigende situaties hebben meegemaakt, zoals een hartaanval of een auto-ongeluk.
De nieuwe bevindingen zijn tijdens een congres gepresenteerd door een team van Deense, Duitse en Noorse onderzoekers.
Ziel eruit getrokken
Ervaringen die het meest werden gemeld door de deelnemers: abnormale tijdsperceptie (87 procent), uitzonderlijk snel kunnen denken (65 procent), uitzonderlijk intense indrukken (63 procent) en het gevoel dat je gescheiden bent van je lichaam (53 procent).
Mensen zeiden onder meer dat ze zich vredig voelden, dat hun ‘ziel eruit werd getrokken’, dat ze engelen hoorden zingen, dat ze wisten dat ze zich buiten hun lichaam bevonden, dat ze hun leven aan zich voorbij zagen flitsen en dat ze door een donkere tunnel gingen voordat ze een fel licht bereikten.
Overleden familieleden
Anderen zeiden dat ze zich bewust waren van een andere aanwezigheid, of een demon die op hun borst zat terwijl ze zich niet konden bewegen.
Eén man, die als kind eens bijna verdronk, zag naar eigen zeggen overleden familieleden bij een poort.
Onaangenaam
Het team verzamelde 1034 mensen uit 35 landen en vroeg hen of ze ooit een bijna-doodervaring hadden gehad.
Als ze ‘ja’ antwoordden kregen ze een aantal vragen over de details van de ervaring. In totaal waren er 289 mensen die een bijna-doodervaring hadden gehad.
Opvallend was dat liefst 73 procent de ervaring onaangenaam vond. Slechts 27 procent vond de bijna-doodervaring aangenaam.
Interessant
Da’s inderdaad opvallend. 73% vond het dus een onaangename ervaring, terwijl BDE ervaringen bijna 100% positief belicht wordt in diverse artikelen, docu’s enz. Ik kan dat niet met elkaar rijmen. En zelf heb ik van anderen persoonlijke ervaringen gehoord die ook positief waren. Houdt de groep mensen met negatieve verhalen zich vooral stil of is het positieve verhaal luider?
Ik heb denk ik een indirecte BDE ervaring gehad toen mijn hondje stierf. Alsof ik deels mocht zien wat er gebeurde. Mijn hondje werd opgehaald door een gouden gestalte dat alleen vanaf de middel was te zien. Ze was weer speels en vrolijk en sprong op een soort zwevend bed. Ik hoorde nog “Het is goed zo, ze gaat naar huis” om vervolgens zeer vredig wakker te worden en te ontdekken dat mijn hondje gestorven was en nog maar net. Blijft een bijzondere ervaring
Ik hoor bij die 27procent die deze ervaring prettig vond en gun iedereen en echt iedereen deze prachtige ervaring.
De rust die over me hene kwam heb ik vele jaren bij me mogen dragen en angst voor de dood heb ik niet meer en dat is een prachtige bevrijding om deze angst kwijt te zijn.
Een BDE zit in je brein en is niet echt.
73 Procent was onaangenaam verrast door te worden geconfronteerd met z’n verleden als slecht mens? Ook degene die meent dat bidden en geloven (huichelen) in de religie met het hoofd i.p.v. met het hart (wederom huichelen) in de synagoge/kerk/moskee knielen de geest zal zuiveren en de godjes je dan wel exclusief zullen sparen en je door de godjes bevoordeeld wordt?
Kom je toch mooi van een koude kermis thuis als blijkt dat je niet meer bent dan een koudbloedig en huichelachtig stuk vreten die wat zielloos bidt en kruipt.
Indien er werkelijk een God en hemel is, dan zijn juist de ongelovigen die in hun hart goud hebben en puur en vooral oprecht zijn, eerder welkom in zijn paradijs dan al die zogenaamde religieuzen in hun naar satan stinkende gebedshuizen.
Bidden voor een muur, rondjes lopen om een zwarte doos, iemand prijzen die aan een kruis is genageld door judassen? Het brengt de ziel nooit het beloofde paradijs, wel eeuwige verdoemenis.