Wat zit er achter deze nepwetenschap die de hele wereld gijzelde?

Help mee door deze informatie met vrienden op je social netwerk te delen!

Eind 2020 bleek uit een studie in het International Journal of Infectious Diseases dat hydroxychloroquine (HCQ) een gunstig effect had bij coronapatiënten als ze het middel vanaf de eerste dag van de ziekenhuisopname toegediend krijgen.

Bij de patiënten die het middel kregen, was het risico om op de ic te belanden ruim de helft (53 procent) lager.

---Lees verder na dit advertentieblokje---

Het landelijk onderzoek onder 1064 patiënten werd uitgevoerd door internist-infectiologen Jolanda Lammers en Paul Groeneveld van Isala in Zwolle. Ze spraken van een verrassend resultaat. Maar liefst 14 ziekenhuizen bleken bereid hun gegevens te delen.

Opmerkelijke onderzoeksresultaten

Lammers en Groeneveld concludeerden dat HCQ – in tegenstelling tot eerdere berichten – wel degelijk effectief is tegen COVID-19. De patiënten die werden behandeld met het middel gingen significant minder vaak naar de ic. De opmerkelijke onderzoeksresultaten werden bevestigd door Amerikaanse wetenschappers.

Toen de politiek, die werd misleid door Pharmaffia, HCQ verbood, schreef het Radboudumc, een misleidend verhaal over monocyten, die onder invloed van HCQ minder interferonen zouden produceren en dat dit tegen een positief effect van het middel zou pleiten, merkt moleculair bioloog Peter Borger op in een draad op X.

“Het is onwaarschijnlijk dat hydroxychloroquine gunstig is bij het bestrijden van virale infecties, waaronder het coronavirus SARS-CoV-2. Onderzoekers vonden dat hydroxychloroquine de werking van [monocyten] remt. Deze cellen zijn juist belangrijk bij de bestrijding van infecties,” schreef het Radboudumc.

Pseudowetenschap en misleiding

“We ontdekten dat hydroxychloroquine de ontwikkeling van dit beschermende mechanisme van ‘getrainde immuniteit’ verhindert. Dat is de reden dat we verwachten dat hydroxychloroquine geen gunstig effect heeft op de immuunrespons bij een SARS-CoV-2-infectie,” zei internist-nefroloog Raphaël Duivenvoorden van het Radboudumc.

Dit is pseudowetenschap en misleiding, stelt Borger. “Waarom? Omdat men klinisch vaststelt dat HCQ een zeer positief effect heeft op het ziekteverloop en leidt tot veel minder ic-opnames. Dat bij HCQ in vitro, in een laboratoriumsetting, monocyten veel minder interferonen produceren… so what?”

“We hebben hier te maken met twee onafhankelijke waarnemingen die niks met elkaar te maken hebben,” benadrukt Borger. “Het Radboudumc doet net alsof ze wel iets met elkaar te maken hebben, maar dit is misleiding en pseudowetenschap.”

Wat zit er achter deze nepwetenschap?

Onderzoeksjournalist Marc van der Vegt wijst erop dat de mensheid (bewust?) een middel is onthouden dat mogelijk het leven van ‘uw opa’ had kunnen redden, zonder noemenswaardige bijwerkingen.

“Artsen werden verketterd door politici en rondetafelwetenschappers om het feit dat sommige artsen hun patiënten hielpen met dit middel,” zegt Van der Vegt.

Hij verwijst naar een recente studie uit België die aantoont dat HCQ werkzaam is tegen COVID-19. De uitkomst van dit onderzoek was dat de met HCQ behandelde patiënten na 28 dagen een 57 procent lagere sterftekans hadden dan patiënten in de controlegroep.

“Wat zit er achter deze nepwetenschap die de hele wereld gijzelde?” vraagt Borger.

Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
…

Lees meer over:
COVID-19 HCQ hydroxychloroquine Isala