Volkskrant onder vuur na het plegen van karaktermoord. Waarom dit ‘bizarre stuk’ perfect past in het plaatje

Help ons door dit met iederen die je kent op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Het gestileerde gezicht van radicaal-rechts. Jong, ambitieus en anti-feministisch. Met die tekst stond rechtsfilosoof Eva Vlaardingerbroek op de zaterdagkatern van de Volkskrant.

“Ik sta te trillen van zowel schrik als woede door deze valstrik en demonisering,” schreef ze op Twitter, waar ze verhaal deed op basis van screenshots van de communicatie met Volkskrant-onderzoeksjournalist Hassan Bahara.

Hij had haar drie interviewvragen per e-mail gestuurd, naar aanleiding van haar speech bij een congres van Forum voor Democratie, waarin ze kritiek gaf op het hedendaagse feminisme.

Riooljournalistiek

Hij zou een item schrijven over ‘kritiek uit rechtse hoek’, maar uiteindelijk ging het artikel over Vlaardingerbroek zelf als gezicht van ‘radicaal-rechts’.

“Eerst een analyse van mijn uiterlijk, gevolgd door pure laster,” reageerde ze. “Eén groot frame.”

De reacties zijn niet mals. Zo schreef FvD Utrecht: “Zelden zo een vorm van riooljournalistiek, zwartmakerij en karaktermoord gezien’.

“Het is een bizar stuk,” zei mediadeskundige Mark Koster in Goedemorgen Nederland op NPO 1.

Alt-right

Als het in Nederland gaat over de FvD of de rechterflank van het politieke spectrum (tegenwoordig vaak in één adem met alt-right genoemd), dan duikt al snel de naam Bahara op.

Zo was de onderzoeksjournalist onlangs nog te zien in het NPO-programma Medialogica in een aflevering getiteld ‘Handboek voor haatzaaiers’.

In het programma, waarin aandacht was voor ‘complottheorieën’ zoals omvolking, werd Bahara gepresenteerd als onderzoeker van de alt-rightbeweging in Nederland.

Henk-Jan Prosman schreef voor De Blauwe Tijger het volgende naar aanleiding van het optreden van de journalist in Medialogica:

Ik heb hem en Annieke Kranenberg bij meerdere conservatieve bijeenkomsten mogen verwelkomen. Ze waren nooit geïnteresseerd in een gesprek. Vervolgens krijgen ze in de Volkskrant hele pagina’s tot hun beschikking. Nooit gaan zij inhoudelijk in op de ideeën die bij deze bijeenkomsten werden bediscussieerd. Ze werken als epidemiologen wier taak het is de besmettingsgraad in kaart brengen. Er worden lijntjes getrokken tussen gewone conservatieven, vermoedelijke alt-right elementen, rechtse politici en hun afstand tot extreemrechts. En zo komt Hassan Bahara tot zijn volstrekt ongefundeerde inzichten over hoogopgeleide Nederlandse jongemannen die een verlengstuk zijn van het Amerikaanse alt-right en in Nederland hun blanke superioriteitsdenken verspreiden waarvan ‘moorddadigheid’ de uiteindelijke consequentie is.

Soros

Een tekenend voorbeeld van een linkse journalist die weigert uit zijn bubbel te komen.

Dat blijkt ook uit de artikelen die Bahara schrijft voor de Volkskrant.

Een kleine greep: ‘Rechts-populisme – Geef radicaal rechts aandacht, maar geef het geen podium’, ‘Oostenrijkse onderzoekster: ‘Vervangingstheorie inspireert wit-nationalistische terroristen tot dodelijk geweld’, ‘Alt-right – ‘Alsjeblieft tien doden, we hebben een terroristische aanslag nodig. F*ck de linkse mensen in de stad’, enzovoorts.

Bahara schrijft ook bijzonder veel artikelen over de repatriëring van IS-kinderen, iets waar de European Council on Foreign Relations van Soros-protegé prinses Mabel continu op hamert.

Nu hoor ik u denken: nee hè, niet weer die Soros. Ja, wéér die Soros.

Alles geoorloofd

Zijn naam zagen we eerder voorbij komen na publicatie van een overheidsonderzoek over ‘junknieuwswebsites’ in Nederland.

In dat onderzoek wordt overigens geregeld verwezen naar artikelen die door Bahara zijn geschreven voor de Volkskrant, onder andere ‘Leidt het Algoritme van Youtube je Naar Extreme Content?’ en ‘Hoe alt-right online Jodenhaat verspreidt’.

Als rechts moet worden aangevallen, dan wordt Bahara in stelling gebracht. En daarbij is alles geoorloofd, van riooljournalistiek tot karaktermoord.

Nee, het is al lang niet meer de taak van de media om nieuws te brengen. Zij zijn verworden tot opiniebladen waarin journalisten niets anders doen dan zeggen wat zij vinden.

Onderzoeksjournalistiek in Nederland

We lezen het nieuws door de (linkse) bril van de journalist.

Waarom gebeurt dit? En wat zit hierachter?

In een ander overheidsonderzoek, dat vorig jaar is verschenen, wordt het huidige landschap van de onderzoeksjournalistiek in Nederland beschreven.

Het onderzoek is in opdracht van het ministerie van OCW uitgevoerd door DSP.

In dat onderzoek lezen we:

Een fenomeen dat sinds begin deze eeuw steeds grotere vormen aanneemt, is dat van het ‘geefgeld’. Naast de reeds enkele decennia bestaande fondsen zoals de Stichting Democratie en Media (Soros, red.) en het door de overheid gefinancierde Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten (FBJP) – die beide op bescheiden schaal onderzoeksjournalistieke projecten subsidiëren – is er een scala van bekende en minder bekende geldschieters bijgekomen die naast andere sociale en culturele projecten ook onderzoeksjournalistiek subsidiëren. Het gaat hierbij om fondsen van rijke families, zoals de familie Van Vliet, of van stichtingen die op staatsgesteunde manieren hun geld verdienen en deels weer teruggeven aan ‘de burgerij’, zoals de Postcodeloterij. Internationaal behoren tot de grootste geldschieters aan projecten die geheel of gedeeltelijk journalistiek van aard zijn de Soros Foundation, Robert Mercer en Google terwijl ook sommige overheden, zoals de Amerikaanse, onderzoeksjournalistieke redacties mede financieren, zoals de OCCRP, The Organized Crime and Corruption Reporting Project (Soros, red.) van oprichter Drew Sullivan. Een groeiende loot aan de boom van de onderzoeksjournalistiek wordt louter en alleen gefinancierd door donaties en abonnees, zoals het International Consortium of Investigative Journalists (Soros, red.).

En even verderop:

Naast de bestaande commerciële mediabedrijven en de door de overheid gesubsidieerde fondsen (SvdJ en FBJP) zijn er belangrijke financiers bijgekomen die onderzoeksjournalistieke projecten (voor)financieren. Te noemen zijn hier: boekenuitgevers en particuliere fondsen zoals SDM (Soros, red.), Adessium (Soros, red.), Soros Foundation, Stichting 1877, bedrijven als Google.

En dan nu de prijsvraag: wie o wie financiert het leeuwendeel van de Nederlandse ‘onderzoeksjournalistiek’?

De demonisering van Vlaardingerbroek past perfect in dit plaatje. Een rechtse vrouw die zich uitspreekt tegen massamigratie en feminisme; dat druist in tegen de ideeën van al die bovengenoemde groepen met één gemene deler.

Het belangrijkste wapen in hun arsenaal? Het kaltstellen van critici.

Het medialandschap in Nederland moet nodig op de schop.

Lees meer over:
alt-right Eva Vlaardingerbroek FvD Soros Volkskrant