Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarMasoumeh Ebtekar is de eerste vrouwelijke vicepresident van Iran. Daarnaast staat ze aan het hoofd van de Iraanse milieubeschermingsorganisatie. Dat maakt haar de machtigste vrouw van het land.
In 1979 maakte de wereld kennis met haar als ‘Mary’, de Engelssprekende woordvoerster van de Iraanse studentengroep die de Amerikaanse ambassade in Teheran binnendrong en 52 Amerikanen gijzelde.
Zesendertig jaar na de gijzelingscrisis zegt Ebtekar dat de Iraanse samenleving openstaat voor dialoog en begrip heeft voor het Amerikaanse volk, maar dat er wantrouwen heerst tegenover de Amerikaanse overheid, met name over de oorlog die zij voert tegen de militante groep ISIS.
“Er is denk ik veel scepsis over de rol van de Verenigde Staten bij het bestrijden van ISIS, omdat de steun die ze in eerste instantie boden aan ISIS in Syrië ervoor zorgde dat de groep sterker werd. En er zijn ook andere redenen om aan te nemen dat deze groep niet echt is, maar opgezet of gecreëerd door een bepaalde inlichtingendienst,” zei Ebtekar, waarbij ze waarschijnlijk doelde op de CIA.
Ebtekar zei tijdens een interview met ABC News in Teheran dat er bewustzijn moet worden gecreëerd over ‘het ware gezicht van de islam’ om de ideologie van ISIS te bestrijden.
[Yahoo]
Interessant
Zij ziet er vermoeid uit deze Mevrouw, ik heb het volste vertrouwen in deze vrouwen, er zijn er te weinig
in de wereld politiek, vrouwen zijn een stuk pragmatischer als mannen, en zeker niet oorlogs zuchtig, alhoewel Killery Clinton, de satans dochter blijkt te zijn, hoop ooit nog eens vrede op aarde mee te maken, en een zeker behagen in de mensheid.
Uiteindelijk gebeurt nu exact hetzelfde als tijdens de Iraanse ayatollah revolutie van 1979. Al wat niet strookt met hun interpretatie van de islam wordt vernietigd, gedood of het land uitgejaagd. Nee, de verschillen zijn echt niet zo groot.
Dat vrouwen zittend plassen en mannen staand (uitzonderingen daargelaten) is het enige VERSCHIL !!!
Dat zegt een vertegenwoordigster van een land dat Israël liever vandaag nog dan morgen compleet van de aardbodem wil vagen.