Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarStel dat je met dieren zou kunnen praten en dat ze ook terugpraten. Anna Breytenbach heeft haar leven gewijd aan wat zij noemt communicatie tussen soorten.
Ze stuurt dieren gedetailleerde boodschappen door middel van afbeeldingen en gedachten en krijgt vervolgens opvallend duidelijke boodschappen terug.
Anna kan de littekens voelen die onder de vacht van een aap verborgen liggen, ze weet te achterhalen hoe een vogel getraumatiseerd is geraakt en ze maakt een gevaarlijk grommend luipaard rustig.
Wilde vogels landen op haar schouders, vissen zwemmen om haar heen als ze een duik neemt en wilde bavianen liggen op haar lichaam alsof ze één van hen is.
Het is geen geheim dat het menselijk ras iets zeer heiligs is kwijtgeraakt: de mogelijkheid om van ziel tot ziel te communiceren. We zijn niet meer in staat om door de sluier van illusie te prikken en ons te verbinden met wie we werkelijk zijn.
Als we communicatie met andere dieren en de natuur openlijk accepteren kunnen we ervaren hoe al het leven onlosmakelijk met elkaar verbonden is.
Bron: Nhuafrica.com, Collective-evolution.com
Gerelateerd:
- Paard uit ravijn gered met behulp van telepathie
- Telepathie: menselijke gedachten laten rat bewegen
- Oud-medewerker BBC spoort vermiste dieren op met telepathie
- Telepathie tussen stellen: is het echt?
- Wat als wetenschap misleiding is? (video)
Interessant
Wonderschoon. Wat doen we toch veel fout. Wat moeten we nog veel leren. Ik benijd Anna.
Prachtig !!
Prachtig. Zeer ontroerend.
Heel mooi stuk, en wat een mooi beessie.
Een ding deed me denken: als een dier al aangeeft dat het niet blij is met een label als “slecht” (Diablo)en daar heel knorrig van wordt, kunnen we daar dan ook niet iets als mensen van leren?
We zijn continu bezig om steevast bepaalde mensen in hokjes als “slecht” te stoppen…zijn we dan niet , hoe vergezocht en waanzinnig dit ook mag klinken, medeverantwoordelijk als we deze gevoelens op een ander blijven projecteren? Als iemand door iedereen continu met de nek wordt aangekeken, kan dat dan mede-oorzaak zijn dat dit persoon dan zo moeilijk kan veranderen?
Let wel: ik zeg duidelijk mede-verantwoordelijk: uiteindelijk is het persoon natuurlijk zelf degene die de beslissing moet nemen om van houding te veranderen.
Ik zeg dus niet dat het zo is wat ik allemaal beweer, maar dit soort films roept toch dit soort vragen op.
Iaw Abraxas