Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarAls twee wormgaten met elkaar in botsing komen, kunnen ze rimpelingen in de ruimtetijd achterlaten die meetbaar zijn.
Dit kan bewijs zijn dat deze hypothetische tunnels door de ruimtetijd daadwerkelijk bestaan, zo wordt gesteld in een nieuwe paper.
Zwarte gaten lijken de wetten van de kwantummechanica aan hun laars te lappen. Dit probleem kan worden opgelost door te stellen dat zwarte gaten in werkelijkheid wormgaten zijn.
Sluiproutes
Wormgaten zijn een soort sluiproutes die verschillende punten in het heelal met elkaar verbinden.
Rondom een zwart gat is een denkbeeldig oppervlak dat als grens fungeert, de zogeheten waarnemingshorizon.
Voorbij deze waarnemingshorizon kan niets ontsnappen, zelfs licht niet. Stephen Hawking ontdekte aan de hand van kwantumtunneling dat zwarte gaten toch een klein beetje straling kunnen produceren.
Na verloop van tijd kunnen zwarte gaten zelfs verdampen als gevolg van deze straling.
Niet bestaat
Sommige natuurkundigen hebben om die reden gezegd dat de waarnemingshorizon helemaal niet bestaat.
In plaats van een oneindige diepte waar niets uit kan ontsnappen bevatten zwarte gaten een hele reeks zwarte gat-achtige objecten zonder waarnemingshorizon, waaronder wormgaten, stellen ze.
Spaanse en Belgische natuurkundigen hebben nu uitgerekend hoe de rimpelingen eruitzien die geproduceerd worden door botsende wormgaten.
Bevestigd
Uit de nieuwe berekeningen, gepubliceerd in Physical Review D, blijkt dat het signaal van twee botsende wormgaten nauwelijks valt te onderscheiden van dat van twee gewone zwarte gaten.
Het verschil zit ‘m in de echo’s van de rimpelingen, die niet optreden bij de botsing van twee zwarte gaten omdat die begrensd worden door een waarnemingshorizon.
Wetenschappers beschikken over apparatuur die gevoelig genoeg is om dergelijke echo’s waar te nemen. Op die manier kan het bestaan van wormgaten bevestigd worden.
Interessant
Dit gaat mij echt boven de pet.
Een zwart gat functioneert net als een depressie als ook als het melkwegstelsel. Het zwarte gat is het oog van de depressie. Het is dus een onstabiel gebied in de ruimte, waar hoge snelheden bereikt worden. Kijk maar naar een “aardse depressie” daar kunnen ook hoge windsnelheden voorkomen en ook in een aardse depressie kan je soms een oog van de depressie terug vinden. Ook het melkwegstelsel laat een dergelijk patroon zien.
Alles onder de pet.
We mogen alles vergeten wat we denken te weten en ons hele lichaam bewonen.
Daar bevind zich het wormgat om een te zijn met alles.
Nee , zwarte gaten zijn fouten in de theory. In natuurkunde wordt veelvuldig gebruik gemaakt van puntmassa’s Relativiteitsleer verteld ons niets over de structuur elementaire deeltjes maar alles over ruimte tijd en energie. Ergens komt er een punt dat de structuur van elementaire deeltjes wel belangrijk is en zie hier een zwart gat.
Namate de natuurkunde steeds ingewikkelder en steeds theoretische wordt lijkt het alsof er steeds meer dingen ontdekt worden die het prefix ‘dark’/black hebben
black hole.
dark matter.
dark energy.
Is dat niet een andere manier om te zeggen dat de wetenschap niet echt weet wat er aan de hand is ?