Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarHet raadsel van de ‘fast radio bursts’ of korte radioflitsen die in 2007 voor het eerst werden opgevangen, heeft een bijzondere wending genomen. De uitbarstingen lijken een wiskundig patroon te vertonen, wat erop kan wijzen dat ze van kunstmatige oorsprong zijn.
De radioflitsen, waarvan er tot nu toe pas 10 zijn gedetecteerd, duren maar een paar milliseconden en zijn afkomstig van een kleine bron met afmetingen van hooguit een paar honderd kilometer.
Om de afstand tot de bron te vinden, gebruiken astronomen de zogeheten ‘dispersiemaat’. Elektronen die door de ruimte reizen, verstrooien en vertragen de radiogolven zodanig dat die met hogere frequenties sneller aankomen dan die met lagere frequenties. Hoe groter de afstand die het signaal heeft afgelegd, hoe groter de dispersiemaat.
Na een analyse blijkt dat de 10 bekende radioflitsen veelvouden zijn van het getal 187,5. Daardoor lijkt het alsof de bronnen, die zich op miljarden lichtjaren van de aarde bevinden, gelijkmatig over de ruimte zijn verdeeld.
De wetenschappers vinden dat wel erg toevallig. Volgens hen is het aannemelijker dat de radioflitsen worden veroorzaakt door bronnen binnen onze Melkweg die zelf radiostraling uitzenden. Het kan niet worden uitgesloten dat er hemellichamen in het heelal zijn die dat doen, maar het is waarschijnlijker dat radiotelescopen af en toe het signaal van een onbekende spionagesatelliet opvangen.
De aankomsttijden van de radioflitsen liggen een precies aantal seconden, een door de mens bedachte eenheid, uit elkaar. “Het patroon is echt,” vertelde John Learned van de Universiteit van Hawaï in Manoa aan New Scientist. “Het is zeer, zeer lastig te verklaren.”
Volgens Michael Hippke van het Institute for Data Analysis in Neukirchen-Vluyn in Duitsland zijn de radioflitsen ofwel afkomstig van een exotisch hemelobject, zoals bijvoorbeeld een nog onbekende soort pulsar, of van een ET.
Interessant
Dit gaat boven mijn verstand, eerder las ik nog dat radiosignalen zodanig verzwakken en uiteenvallen dat het x aantal lichtjaar verder niet te zien is, laat staan miljarden lichtjaren. Men wil sterkere signalen de ruimte insturen maar dan nog gaat het misschien max. 100 lichtjaren. Men spreekt hier van een bron miljarden lichtjaren van hier?? en “afkomstig van een kleine bron met afmetingen van hooguit een paar honderd kilometer.” Hoe kom je daar achter?
De tekst uit het bronartikel is merkwaardigerwijze door elkaar gehusseld. Laatste alinea: “Het kan niet helemaal worden uitgesloten dat er (exotische) hemelobjecten bestaan die dat doen. Maar het is aannemelijker dat de radiotelescopen af en toe het signaal van een onbekende spionagesatelliet oppikken. Dat idee wordt versterkt door het feit dat de aankomsttijden van de gemeten radioflitsen een geheel aantal seconden – een door de mens bedachte eenheid – uit elkaar liggen.”
Nergens, niet in het artikel van AOS, noch in de link daarin naar de New Scientist, noch in het oorspronkelijke artikel van Hippke et al, is terug te vinden dat “…Volgens de onderzoekers [zijn] de radioflitsen ofwel afkomstig [zijn] van een exotisch hemelobject, zoals bijvoorbeeld een nog onbekende soort pulsar, of van een ET…”. Integendeel, zowel Hippke als de commentaren hierop komen tot de conclusie dat de meest waarschijnlijke verklaring een spionagesatelliet is, (die perytons uitzendt).
Maar dat is natuurlijk niet spannend genoeg…..
E.T. nar of Magnetar, wie weet wel zelfs een Avatar
Weinig is het wat we van cosmische E.M.P’s beseffen.
Tot het moment hier is dat we bepaalde E.T.’s overtreffen.
https://www.youtube.com/results?search_query=magnetar