Een echte geschiedenisles: Wat is er werkelijk gebeurd toen Columbus Amerika 'ontdekte'?

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Voordat Amerika werd ‘ontdekt’ door Europeanen, leefden er naar schatting 100 miljoen mensen in Noord- en Zuid-Amerika. De Amerikaanse antropoloog Henry F. Dobyns ging uit van 112 miljoen. In het gebied ten noorden van de Rio Grande leefden volgens hem 18 miljoen mensen.

De schattingen lopen nogal uiteen. Zo stelt emeritus hoogleraar William M. Denovan van de Universiteit van Wisconsin in Madison dat er 54 miljoen inwoners waren. Hoe dan ook woonden er vele tientallen miljoenen mensen.

Na de komst van de Europeanen dunde de inheemse bevolking drastisch uit. Het gaat om één van de meest ingrijpende bevolkingsdalingen in de geschiedenis van onze planeet. Kort nadat de eerste Europeanen voet aan wal zetten halveerde het aantal inheemse Amerikanen. Dat kwam door ziekte, oorlog en slavernij.

Rond het jaar 1900 waren er nog maar enkele honderdduizenden indianen over. De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat je kunt spreken van uitroeiing. David Stannard van de Universiteit van Hawaï vraagt zich in zijn boek American Holocaust af wat voor soort mensen tot zulke dingen in staat zijn. Stannard benadrukt dat de mensen achter de Amerikaanse Holocaust dezelfde ideologieën nastreefden als de architecten van de Holocaust ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.

Wat is er sindsdien veranderd?

Het lijkt er niet op dat er veel is veranderd. In de tijd van Columbus bepaalde de Rooms-katholieke Kerk in Europa wat mensen moesten denken. Er was geen scheiding van kerk en staat en alle burgers moesten gehoorzamen aan de regels van de kerk. Als ze weigerden werden ze gezien als ketter en vervolgd.

Deze vorm van hersenspoeling is terug te voeren tot het oude Rome en wordt ook vandaag de dag nog toegepast. De massa wordt op grote schaal gehersenspoeld en gemanipuleerd, aldus Stannard.

In Canada werden speciale scholen gebouwd om inheemse kinderen in te burgeren, zodat ze konden participeren in een samenleving die was ingericht door de heersende elite. Dit systeem komt van oorsprong uit Frankrijk en is door de christelijke kerken bedacht om de inheemse jeugd te scholen (hersenspoelen) en te integreren.

In de jaren dertig kreeg de hoofdmeester van de school de voogdij over de inheemse kinderen. Als de ouders daar niet mee instemden werden ze vastgezet. Op deze scholen werden de kinderen misbruikt, verkracht en gedood. In de jaren veertig en vijftig experimenteerde de federale overheid op deze kinderen. Veel van de slachtoffers zijn zonder spoor verdwenen.

“Ik was acht jaar oud. Ze verscheepten ons naar een ziekenhuis dat door de kerk werd gerund. Ze hielden me drie jaar vast in een piepkleine ruimte, als een soort proefkonijn. Ik kreeg pillen en prikken die me ziek maakten. Twee neven van me schreeuwden en vochten iedere keer. Ze kregen van de zuster een prik en stierven gelijk.” – Jasper Joseph (60) uit Brits-Columbia

De genocidecampagne die honderden jaren geleden begon, gaat nog altijd door. Een groot deel van de geschiedenis blijft verborgen voor ons. In de Verenigde Staten verdwijnen ieder jaar alleen al 500 miljoen documenten achter slot en grendel.

Wat kunnen we nu doen? We kunnen luisteren naar de boodschap van iemand uit een cultuur die al voor de komst van de Europeanen in Amerika was te vinden: (Engelse vertaling begint vanaf 4:05)