
Word ik de volgende…
…die het nieuws haalt?
…waarover ze schrijven in het regionale dagblad?
…die haar bovenwoning opblaast?
…die verward over straat loopt?
…die onder een trein springt?
…die alleen in stilte suïcide pleegt?
Weet…
Weet dan dat hier een jarenlange strijd aan vooraf ging, om wegens een ernstige ziekte van een bovenwoning te kunnen verhuizen naar een beganegrondwoning met goede afzuiging in de douche, en waar een scootmobiel geplaatst kan worden.
Ik ben geen vrager, nooit geweest, maar mijn noodkreet ligt inmiddels overal, en de woningstichting, gemeente en de generalisten zien toe en blijven mij van het kastje naar de muur sturen.
Was…
Was ik maar gezond, wat ik altijd ben geweest, dan hoefde ik van niemand afhankelijk te zijn.
Was ik nog maar die onafhankelijke, trotse, volslanke vrouw die elke tegenslag aankon.
Nu…
Nu zit ik al jarenlang opgesloten in mijn woning, ik kan de trappen bijna niet meer nemen, omdat mijn zieke lichaam mij in de steek laat.
Nu moet ik, om mijn woning te verlaten en/of binnen te gaan, eerst een steile openbare trap op.
Nu moet ik naar de douche en de slaapkamer ook nog een tweede inpandige trap nemen.
Nu ben ik totaal afhankelijk van anderen.
Nu krijg ik zeven dagen per week een verzorgende van een thuiszorgorganisatie aan huis om te douchen en aan te kleden, anders zie ik de douche helemaal niet meer. Dat kan nu alleen nog met hulp en als mijn lichaam het toelaat.
Nu kan ik al jaren niet meer vers koken, ik leef alleen van magnetronmaaltijden.
Nu zit ik met ondergewicht met bijvoeding, en kan niet aankomen door het teveel aan lichamelijke inspanning en door de stress van de vele gesprekken om mijn nood kenbaar te maken.
Nu heb ik eenmaal per week 2,5 uur huishoudelijke hulp.
Nu heb ik wat hulp van iemand die zelf ook mantelverzorgers om zich heen heeft en zelf drie dagen zorgboerderij nodig heeft. Zonder deze hulp heb ik helemaal geen dagelijkse levensbehoeften in huis.
Nu al meer dan een jaar slaap ik op een goedkoop logeerbedje in de woonkamer.
Nu ben ik aan het vereenzamen, terwijl ik vroeger echt een medemens was en zo graag onder de mensen kwam.
Nu ben ik inmiddels afhankelijk van zuurstof en kan ik niet zelfstandig de trap af, omdat het zuurstofkastje voor buiten te zwaar is. Dus ik kan ook niet zelf de post pakken.
Nu staan de hulpmiddelen zoals scootmobiel, rolstoel en rollator in de berging, ver van de woning, waardoor ik daar geen gebruik van kan maken vanuit mijn woning.
Iedereen is op de hoogte, iedereen ziet toe, en niemand doet iets anders dan alleen maar tegenwerken en mij van het kastje naar de muur blijven sturen. Niet alleen voor urgentie voor een woning op de begane grond, maar voor elk noodzakelijk hulpmiddel vanuit de WMO moet ik strijden. En het gaat gewoon maar door. Iedereen weet ervan: de huisarts, longarts, longverpleegkundige, woningstichting, gemeente Eindhoven, generalist van Wij Eindhoven, wijkverpleegkundige, verzorgende van de thuiszorgorganisatie en vele anderen waar ik hulp bij heb proberen te zoeken voor mijn zeer schrijnende situatie.
De wijkverpleegkundige heeft zelfs de zorgmap nog niet eens ingevuld, waardoor ik nog steeds geen officiële EVV-er (begeleidende verzorgende) van de thuiszorgorganisatie aangewezen heb gekregen. De burgemeester en de wethouder van Zorg en Welzijn zijn op de hoogte, omdat ik ze per email heb aangeschreven toen ik in oktober 2015 een hongerstaking inzette van zes dagen. Toen ik geen antwoord terugkreeg, besefte ik dat mijn leven er niet toe doet.
Het lijkt voor iedereen een spel te zijn, maar het gaat hier wel over mijn nog zeer geringe kostbare leven.
Ik begon deze brief met vragen. Ik weet de antwoorden al. Nee, ik zal niet het nieuws halen. Ik ben niet iemand die de woning opblaast. Ik ben niet iemand die verward over straat loopt. Ik ben niet iemand die onder de trein springt.
Er zal misschien wel iets in het regionale dagblad geschreven worden, want ik kan nu niet beloven dat ik niet in stilte suïcide zal plegen.
Ik ben moe van de jarenlange strijd om, wegens mijn ernstige ziekte, uit medische noodzaak van een bovenwoning te kunnen verhuizen naar een beganegrondwoning met een paar voorzieningen: goede afzuiging in de douche en ruimte om een scootmobiel neer te zetten, zodat ik misschien weer zelfstandig met een hulpmiddel even naar buiten kan. Zodat ik weer zelfstandig mijn dagelijkse benodigdheden kan kopen. Zodat ik weer onder de mensen kom.
Want nu heb ik allang geen leven meer. Nu zit ik langzaam te wachten op de dood.
Als een generalist van Wij Eindhoven, opgeleid door de gemeente Eindhoven, tegen een aan de noodrem trekkende verzorgende van de thuisorganisatie zegt: “Mevrouw wordt niet eenzaam, jullie komen elke dag over de vloer!”, moet ik dan nog een 55+ beganegrondwoning verwachten? Moet ik dan nog boodschappenhulp verwachten vanuit de WMO, omdat ik de persoon die nu nog meehelpt met boodschappen niet langer mag belasten, omdat ook die elk moment opgenomen kan worden? Moet ik dan gaan wachten totdat ik stik, omdat ik het alarmkastje dat in aanvraag is niet kan gebruiken waar het voor bedoeld is, omdat ik zelf de deuren op die momenten van zeer ernstige
ademnood niet kan openen, en er geen sleutelkastje bij de benedeningang geplaatst kan worden?
Ik ben een alleenstaande 51-jarige vrouw met inmiddels COPD gold klasse 4, en ik ben zuurstofafhankelijk. Ik heb longemfyseem met een restlonginhoud van 25%. Hierdoor moet ik inspanningen en stress vermijden. Helaas heb ik geen directe familie als mantelverzorgers om mij heen.
Ik weet niet of ik er morgen of overmorgen nog zal zijn. Ik kan niets beloven. Er zijn enkele mensen die er zelfs begrip voor kunnen opbrengen mocht ik het allemaal niet meer te kunnen dragen.
Ik ben een zeer verzwakte ernstig zieke, vermagerde en geestelijk zeer moegestreden vrouw en een gevangene in mijn eigen woning geworden. Ik heb mijn noodkreet overal laten horen, gezocht en gevraagd naar praktische hulp. Ik weet niet meer wie mij nu nog zou kunnen helpen. Bij wie moet ik nu, na drie jaar, nog aankloppen?
Dank u voor het lezen van mijn verhaal.
Met vriendelijke groet,
Ilse.
Wat de pandemiewet te maken heeft met een berucht nooddecreet dat in 1933 in Duitsland is uitgevaardigd
Advocaat slaat alarm: prikplicht is misdaad tegen de menselijkheid
Baanbrekende theorie: Zwaartekracht is een volstrekte illusie
Het meest opzienbarende nieuws over UFO’s en buitenaardsen van 2013 – Deel 2
De Jonge beweert dat cijfers goede kant opgaan dankzij vaccinatie: ‘Pure propaganda’
3-jarig meisje overlijdt dag na coronavaccin aan hartstilstand, onderzoek gestart
Russische politicus vergelijkt NAVO met nazi-Duitsland: ‘We worden geconfronteerd met het Vierde Europese Rijk’
Great Reset gaat onder het nieuwe kabinet gewoon door: ‘Globalistische agenda blijft staan’
Waarom is Klaus Schwab vandaag in Den Haag?