Paranormaal

Hoe overleden geliefden aan ons kunnen verschijnen

Help ons door deze informatie met je vrienden op je social media te delen!
Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Nina De Santo stond op het punt haar kapsalon in New Jersey af te sluiten toen ze hem voor de glazen voordeur zag staan. Het was Michael.

Hij ging door een moeilijke tijd, zijn vrouw was van hem gescheiden en hij verloor de voogdij over zijn twee kinderen. Hij was een emotioneel wrak, maar De Santo had hem geprobeerd te helpen.

---Lees verder na dit advertentieblokje---
https://www.ninefornews.nl/wp-content/uploads/2024/02/bezwaarmaker.png

Toen De Santo de deur op die zaterdagavond opende lachte Michael. “Nina, ik kan niet lang blijven,” zei hij terwijl hij in de deuropening stond. “Ik wilde even langskomen om je voor alles te bedanken.”

Ze spraken nog even voor Michael besloot te gaan en De Santo de kapperszaak afsloot. Op zondag kreeg ze een vreemd telefoontje van een werknemer. Michael’s lichaam was de ochtend ervoor gevonden, tenminste negen uur voordat ze met hem gepraat had in haar zaak. Hij had zelfmoord gepleegd.

Als Michael was overleden, met wie of wat had ze die avond gesproken?

“Het was erg bizar,” zei ze over de gebeurtenis in 2001. “Ik kon het niet geloven. Hoe kun je iemand vertellen dat je deze man naar binnen zag lopen en met hem sprak, terwijl hij dood was?”

De Santo begon te lezen over paranormale zaken. Ze kwam een term tegen die omschreef wat ze had meegemaakt: crisisverschijning. Een crisisverschijning is de geest van een onlangs overleden persoon die iemand bezoekt waarmee de persoon in kwestie een nauwe emotionele band had, om vaarwel te zeggen.

Deze ontmoetingen suggereren dat de band die tussen geliefden bestaat niet wordt uitgewist na de dood. “We weten niet wat we moeten doen met deze verhalen. Sommigen zeggen dat het bewijs is dat leven na de dood bestaat,” zei Steve Volk, auteur van Fringe-ology, een boek over paranormale ervaringen zoals telepathie, helderziendheid en klopgeesten.

Wetenschappelijk onderzoek naar crisisverschijningen is schaars, maar theorieën zijn er voldoende. Volgens één theorie stuurt iemand die heel ziek of stervende is op telepathische wijze een afbeelding van zichzelf naar iemand waar hij of zij een nauwe verbinding mee heeft. Anderen suggereren dat crisisverschijningen beschermengelen zijn die troost brengen.

Een telepathische verbinding tussen geliefden

Verschijningen zijn niet beperkt tot visies. De geest van een overleden persoon kan communiceren met een geliefde door middel van iets heel subtiels zoals bijvoorbeeld een vleugje van iemands favoriete parfum, aldus Volk.

“Soms voel je de aanwezigheid van iemand die dicht bij je staat en lijkt het uit het niets te komen,” legde hij uit. “En daarna kom je erachter dat die persoon iets heftigs meemaakte op het moment dat je het zag.”

Veel mensen die niet geloven in geesten ervaren volgens paranormale onderzoekers toch een miniversie van een crisisverschijning. Moeders die van tevoren op de één of andere manier weten dat er iets met hun kind gebeurt. Tweelingen die elkaars gedachten kunnen lezen.

Mensen die extreem close zijn ontwikkelen een virtuele telepathische verbinding die in deze en andere werelden bestaat, aldus Jeff Belanger, een journalist die verhalen over geesten verzamelde voor zijn boek Our Haunted Lives: True Life Ghost Encounters.

“Mensen hebben deze ervaringen constant,” zei Belanger. “Mensen zijn onderling verbonden met elkaar. Voel je het ook niet wanneer er iets is met een geliefde of wanneer diegene ziek is?

Bijzonder telefoongesprek

Simma Lieberman zei hetzelfde gevoel te hebben gehad om het vervolgens nooit meer te vergeten, zelfs nu het meer dan 40 jaar geleden is.

In de zestiger jaren was ze verliefd op Johnny, een hippie die van iedereen hield. Ze kochten samen een appartement en besloten te trouwen.

Op een avond was Lieberman bij haar moeder in de Bronx toen de telefoon ging. Het was Johnny, hij klonk gehaast en ver weg. Er was ruis op de lijn. “Ik wil dat je weet dat ik van je hou en dat ik nooit meer naar zal doen tegen iemand,” klonk de stem. Na nog meer ruis viel de verbinding weg.

De volgende ochtend kreeg ze een ongemakkelijk gevoel. Ze kon het niet omschrijven in woorden maar ze voelde Johnny’s aanwezigheid niet meer. Ze ontdekte waarom.

“Enige uren later belde zijn moeder met de mededeling dat hij de avond ervoor was vermoord,” zei ze. Lieberman denkt dat Johnny op de één of andere manier na zijn dood contact met haar heeft weten te leggen, een crisisverschijning via de telefoon.

Er waren geen mobiele telefoons, de moordenaar zou hem geen gebruik hebben laten maken van een toestel voor openbaar gebruik en hij was op slag dood.

Jaren later las ze een artikel over telefoongesprekken die mensen beweren te hebben gehad met geliefden die waren overleden. Toen vielen de puzzelstukken op hun plaats. Johnny belde om afscheid te nemen. “Het was zo bizar,” zei ze. “Ik kon het nooit begrijpen.”

Hij had een ‘witte gloed’

Ook Josh Harris stond versteld. Het ging om zijn opa, Raymond Harris. Ze visten altijd vele uren samen of waren bezig in de tuin.

Daar kwam abrupt een einde aan toen Raymond Harris in 1997 werd gediagnosticeerd met longkanker. De doktoren gaven hem enkele weken te leven. De op dat moment 12-jarige Josh ging op een avond naar het huis van zijn opa om bij hem te zijn, maar zijn familie vroeg hem huiswaarts te keren.

Josh zei dat hij op de bank lag te slapen toen hij rond twee uur ’s nachts plotseling wakker schrok. Hij keek omhoog. Zijn opa stond voor hem.

“Ik was in eerste instantie verrast,” zei Harris. “Ik vroeg me af waarom hij in de hal stond en niet thuis was bij de rest.”

Toen sprak zijn opa. “Hij keek naar me, glimlachte en zei: Alles komt goed.” Zijn opa keerde zich toen om en liep richting de keuken. Harris stond op om hem te volgen maar de telefoon ging. Een tante belde op. “Toen ik me omkeerde was hij weg,” zei Harris. De tante kwam huilend de kamer binnen met de mededeling dat zijn opa was overleden.

“Nee, hij was net hier,” zei Harris tegen zijn tante. Hij zei dat het hem een dag kostte om te accepteren dat zijn opa werkelijk overleden was. Voor dat moment geloofde ik nooit in het paranormale, aldus Harris. “Ik dacht dat het nep was en bedacht. Maar ik werd wakker en zag hem. Hij was echt.”

Toen Harris zijn opa naar de keuken zag lopen merkte hij op dat er iets opmerkelijks aan de hand was. “Het leek alsof hij een witte gloed om zich heen had.”

‘Kun je komen spelen?’

Donna Stewart was zes jaar oud en groeide op in Coos Bay in de staat Oregon. Danny was één van haar beste vrienden. Op een dag moest Danny naar het ziekenhuis om zijn amandelen te laten verwijderen. Stewart was samen met hem aan het spelen op de ochtend dat hij naar het ziekenhuis moest. De twee namen afscheid.

De volgende dag was ze in haar slaapkamer toen ze opkeek en Danny zag staan. Hij wilde weten of ze zin had om buiten te gaan spelen. Stewart ging daarop naar de slaapkamer van haar moeder en vroeg of ze met Danny mocht spelen. Haar moeder schrok.

“Ze werd lijkbleek,” zei Stewart. “Ze zei me dat dat niet mogelijk was.” Haar moeder bracht haar het nieuws. Danny kreeg tijdens de operatie een allergische reactie en stierf.

“Toen ik terugkeerde naar mijn kamer was hij weg,” zei ze. Stewart is nu lid van PSI of Oregon, een paranormaal onderzoeksteam. De verschijning heeft haar kijk op de dood drastisch veranderd.

“Deze ervaringen hebben me ervan overtuigd dat onze geliefden helemaal niet ver weg zijn en weten wanneer het niet goed met ons gaat,” zei ze. “Net zoals ze dat deden in het dagelijkse leven bieden ze troost tijdens een crisis.”

De Santo van de kapperszaak in New Jersey werd lid van de Eastern Pennsylvania Paranormal Society. Ze ging naar kennissen van Michael en onderzocht het rapport van de lijkschouwer. Het bleek dat Michael op vrijdagavond was overleden, 24 uur voor ze hem op zaterdagavond in de kapsalon zag.

“Vaak wanneer iemand op tragische wijze om het leven komt is er nog een schuldgevoel of onrust,” zei ze. “Ik denk niet dat ze zomaar de Aarde verlaten, ze blijven hier. Hij voelde dat hij nog iets moest afhandelen. Hij wilde afscheid nemen.”

Terwijl ze daar stonden te praten in de deuropening raakten ze elkaar niet aan en schudden ze elkaars hand niet, maar De Santo kan zich niets ongewoons aan hem herinneren. Geen vreemde stem, geen doorschijnend lichaam, geen ‘I see dead people’ zoals in de film The Sixth Sense.

“Ik ben nu ergens waar het heel mooi is,” had hij gezegd. Er waren echter twee details die ze niet gelijk kon plaatsen. Toen ze de deur opende om Michael te begroeten voelde ze een koud briesje. Ze merkte ook op dat zijn gezicht enigszins grijs en bleek was.

Toen ze de deur voor hem openhield weigerde hij binnen te komen. Hij praatte gewoon voordat hij uiteindelijk zei: “Nogmaals bedankt Nina.” Michael lachte naar haar, draaide zich om en verdween in het donker.

Bron: CNN.com

Gerelateerd:

 

0 0 stemmen
Beoordeel dit artikel

Interessant

Vond je dit belangrijk?
Deel het met anderen op je Socials!
+
Meld je aan op onze gratis PUSH meldingen
Aanmelden
?
+
Volg ons op ons gratis Telegram kanaal
Volg Ons
?
+
Steun ons met een vrijwillige bijdrage
Doneer
?

Robin de Boer

Robin de Boer (1983) heeft Economische Geografie gestudeerd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is sinds juni 2014 werkzaam als hoofdredacteur van NineForNews.
guest

0 Reacties
Inline Reacties
Alle reacties zien
Back to top button
0
We lezen graag je reactie!x