
Psycholoog dr. Erlendur Haraldsson, emeritus hoogleraar aan de Universiteit van IJsland in Reykjavik, begon in 2000 onderzoek te doen naar een Libanese jongen die tot in detail zijn vorige leven wist te beschrijven.
Zowel de familie van het jongetje, Nazih Al-Danaf, als de familie van Fuad, de overleden man die Nazih in zijn vorige leven zou zijn geweest, werden geïnterviewd. Toen hij 1,5 jaar oud was vertelde Nazih aan zijn moeder: “Ik ben niet klein, maar groot. Ik draag twee pistolen. Ik heb vier handgranaten. Wees niet bang, ik weet hoe de handgranaten werken. Ik heb veel wapens. Mijn kinderen zijn nog klein en ik wil ze graag zien.”
Zijn ouders waren verbaasd dat hij geïnteresseerd was in sigaretten en whisky. Hij sprak bovendien van een doofstomme vriend die maar één hand had. Nazih zei dat de vriend een rode auto had en was doodgeschoten. Hij zei ook dat hij een huis had in Qaberchamoun, een dorp op 17 kilometer afstand.
Na enkele jaren aandringen besloten zijn ouders hem op 6-jarige leeftijd mee te nemen naar Qaberchamoun. Nazih wist precies bij welk huis hij moest zijn. Tijdens het interview kreeg hij de vraag: ‘Wie heeft het hek bij de ingang van het huis gebouwd?’ Nazih antwoordde: ‘Een man uit het gezin Faraj’. Dit antwoord was juist.
Daarna kreeg hij de vraag of de vrouw des huizes een ongeluk had gehad in de tijd dat ze er woonden. Nazih zei dat haar arm op een ochtend uit de kom was geraakt. Hij had haar na het werk naar de dokter gebracht. Haar arm moest enige tijd in het gips. Ook dit antwoord bleek te kloppen.
Nazih werd ook gevraagd of hij zich kon herinneren hoe zijn dochter Fairuz ziek was geworden. “Ze was vergiftigd door mijn medicijnen,” antwoordde hij. Dit antwoord was juist. Nazih wees een specifiek keukenkastje aan waar hij zijn wapens bewaarde.
Het jongetje vroeg Fuads weduwe of ze zich kon herinneren dat ze een keer pech hadden en dat Israëlische soldaten hun auto weer aan de praat hadden gekregen. Dit wist de weduwe zich nog te herinneren.
Nazih begon vervolgens over een ton in de tuin die hij gebruikte om zijn vrouw te leren schieten. Hij rende naar buiten en zag dat de ton er nog stond. De jongen kreeg een foto van Fuad te zien. Hij zei: “Dat ben ik. Ik was groot, maar nu ben ik klein.”
Massamigratie kost ons meer dan ons totale pensioenvermogen: dit zijn de duizelingwekkende cijfers
Dode arts: vriend en collega strijdt voor waarheid over coronavaccinatie met videoboodschap
Hoe vriendelijkheid je wereld kan veranderen – Channeling 10-11-2022
‘Zet je schrap’: Dit is wat je moet weten over de aanstaande top over vogelgriep
Dit is het nieuwe huis van Timmermans, met energielabel E: ‘Hypocrisie in optima forma’
Lareb-directeur Agnes Kant maakt het wel heel bont: ‘Sommige mensen kennen geen schaamte, en hebben geen geweten’
Palestijnse heldin in holst van de nacht opgepakt omdat ze opstond tegen Israëlische bezetter. Bekijk hier de beelden
Hierom is het ‘goed nieuws’ dat de parlementaire enquête naar corona wordt gestaakt
Verpleegster in tranen: ‘Patiënten sterven niet aan corona, ze worden vermoord’