Met de tweede lockdown is dictatuur in Nederland een feit

Help door deze info met kennissen op je social media te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Een gastbijdrage van Karel Beckman. De hernieuwde corona-dwangmaatregelen zijn bewezen ineffectief en schadelijk, toch gaat de regering ermee door. Dat betekent dat we definitief in een dictatuur zijn beland. Het meest bijzondere aan de maatregelen van de tweede lockdown (in een Kamerbrief van 12 oktober wordt al gesproken van een “derde golf” die in januari 2021 begint) is dat niemand in regering of parlement (op een enkele uitzondering na) zich lijkt af te vragen of ze überhaupt werken. Zou het kunnen dat onze leiders dat niet belangrijk vinden omdat het ze om iets anders te doen is?

Ik heb het dan even niet over de vraag of er eigenlijk wel een tweede golf is. Als ik naar de weekcijfers van het RIVM kijk, kan ik met geen mogelijkheid een golf ontdekken in IC-opnames of overledenen – alleen in “besmettingen”.

Ik heb het ook even niet over de algemene effectiviteit van lockdowns (uit allerlei onderzoek blijkt dat er geen relatie is tussen de mate van lockdown in een land en de sterftecijfers) of over de draconische kosten van lockdowns (volgens een persbericht van de Wereldbank worden 150 miljoen mensen gedoemd tot extreme armoede, en zelfs de WHO heeft alarm geslagen over de gevolgen van de lockdowns en raadt ze af als “primaire maatregel”).

Dit zijn allemaal al voldoende redenen om de nieuwe maatregelen – die ongekende beperkingen opleggen aan de vrijheden van Nederlandse burgers – af te wijzen. Waar ik het nu over heb is gewoon de vraag of maatregelen zoals het verbieden van sportwedstrijden, het sluiten van horecazaken, het verbieden van familiebijeenkomsten, enig effect hebben op de verspreiding van dit overigens niet zo gevaarlijke virus, dat echt een sterftecijfer heeft dat vergelijkbaar is met een stevige griep.

Emeritus-hoogleraar klinische immunologie Pierre Capel laat in dit YouTube-filmpje zien dat het opengaan van 47.600 pubs in het Verenigd Koninkrijk begin juli leidde tot naar schatting 618,8 miljoen “foute contacten” (geen mondkapjes, geen afstand, slechte ventilatie), en dat dit geen enkel effect had op het aantal corona-slachtoffers.

Over het effect van sportwedstrijden op corona-slachtoffers kan ik nergens iets vinden. Volgens het RIVM zijn er in de meest recente week (6-13 oktober) 273 meldingen binnengekomen van “besmettingen” bij alle “vrijetijdsbesteding” in Nederland. Dat is blijkbaar de grond waarop het Nederlandse volk nu wordt verboden om gezamenlijk sport te bedrijven, een activiteit die toch wezenlijk bijdraagt aan de geestelijke en lichamelijke volksgezondheid, zou je zeggen.

Zorg goed voor je oma

En dan de 1,5 meter en de mondkapjes? In een fascinerend diepte-interview gepubliceerd op Oost-Online, een website met nieuws uit Amsterdam-Oost, vertelt arts, epidemioloog en emeritus-hoogleraar Menno Jan Bouma, die zijn leven wijdde aan onderzoek naar de ecologie en verspreiding van virussen, uitgebreid hoe coronavirussen zich verspreiden. In een notendop: dat gebeurt, zoals Maurice de Hond al lang betoogt, door aerosolen, minuscuul kleine druppels (denk ruwweg aan een honderdste van een menselijke haar – de virusdeeltjes zelf zijn nog weer tien keer zo klein) die zich op behoorlijke afstanden door de lucht verspreiden (vooral droge lucht).

En dat betekent, zoals Bouma zegt: “De maatregelen handen wassen, desinfecteren, afstand houden, géén handen schudden en niet knuffelen zijn dan ook niet of nauwelijks effectief, wanneer je … griepvirussen of corona aan wilt pakken.”

Houdt dit in dat we nu bang moeten worden voor virusdeeltjes die zomaar bij ons naar binnen kunnen vliegen? Nee, zo werkt het niet. Je moet echt wel je best doen, zegt Bouma, om een virus bij iemand naar binnen te krijgen. Iemand passeren of naast iemand zitten is daarvoor niet genoeg. In de buitenlucht is er geen kans op besmetting.

Bouma stelt ook dat de focus op besmettingen via PCR-tests misleidend is. Hij spreekt liever van “kennismakingen” met het virus dan besmettingen en breekt daarbij een lans voor groepsimmuniteit:

“Mensen die het virus hebben leren kennen en staande hebben weten te houden bij de voordeur, functioneren als een soort ‘levend schild’ voor alle kwetsbaren in onze samenleving. Ik praat hier over de befaamde ‘groepsimmuniteit’. Je hebt als gemeenschap even de tijd nodig om groepsimmuniteit op te bouwen. Jonge, vitale mensen hebben in de regel niet of nauwelijks last van corona. Het blijft bij hen vrijwel altijd bij een beetje snotteren. In Nederland is het gevoel voor saamhorigheid groot, en de zorg om ouderen is prachtig. Een mooie daarbij passende leus zou kunnen zijn: ‘Zorg goed voor je oma: zorg dat je corona hebt gehad.’ Hoe meer jonge, vitale mensen kennis hebben gemaakt met het coronavirus en het virus staande hebben gehouden bij de voordeur, oftewel: immuun zijn geworden voor corona, hoe gunstiger dat is voor onze medemensen met een zeer zwakke afweer.”

In Zweden is dit het beleid dat wordt gevolgd. Daar gaat het leven door, wordt de maatschappij niet ontwricht, worden de vrijheden van burgers niet of nauwelijks ingeperkt, en wijkt het aantal corona-slachtoffers niet af van dat in andere landen zoals in Nederland waar dat allemaal wel gebeurt. Dit is allemaal al lang bekend natuurlijk. Waarom gebeurt er niets mee?

Handen wassen

De mondkapjes dan? Kunnen die ons redden? Het korte antwoord: nee.

Naar de effectiviteit van mondmaskers is heel veel onderzoek gedaan. In een uitgebreid overzicht op de website van de Association of American Physicians and Surgeons (AAPS) wordt het belangrijkste onderzoek besproken.

Kort samengevat komt het erop neer dat de meeste maskers niets uitrichten tegen coronavirus-overdracht, simpelweg omdat ze de minuscule virusdeeltjes niet tegenhouden. Dit geldt ook voor chirurgische maskers, die sowieso niet bedoeld zijn om virale overdracht tegen te gaan.

De enige uitzondering zijn zogeheten NH95-maskers, waarvan wel enige beschermende werking is aangetoond, maar alleen bij de ontvanger – niet bij de zender. Een N95-masker filtert namelijk niet de uitgeademde lucht. Er is dus geen enkele reden om mondkapjes verplicht voor te schrijven. Je zou hooguit N95-maskers kunnen aanbevelen voor kwetsbare mensen die daarvoor willen kiezen.

Die resultaten van N95-maskers zijn er overigens alleen bij correct gebruik (handen wassen, zorgen dat het masker exact past, eenmalig gebruik), waarvan in de praktijk zelden of nooit sprake is. Mondmaskers hebben bovendien allerlei schadelijke effecten. Juist de N95-maskers zijn het schadelijkst, omdat ze het beste filteren. In een studie van Stanford werd 5-20% lagere zuurstofinname gemeten – levensgevaarlijk voor mensen met luchtwegproblemen. In diverse studies werd mondkapjesdracht geassocieerd met hoofdpijn.

Voor alle duidelijkheid: in de meeste situaties is sowieso geen sprake van virale overdracht en mensen zonder coronasymptomen zijn ook niet besmettelijk, dus voor een algemene mondkapjesplicht is geen enkele rechtvaardiging.

Etna

Hoe kan het dat autoriteiten in de hele wereld toch op grote schaal mondkapjes verplicht stellen? Ik heb net een weekje vakantie gehad in Italië – daar zijn mondkapjes buiten op straat verplicht. Je ziet spelende kinderen op straat met mondkapjes op. Je ziet mensen alleen in de auto zitten – zelfs de Etna beklimmen – met een mondkapje op. Die kant gaat het in Nederland ook langzaam op: vandaag zag ik zeker vier jongeren voorbij fietsen met mondkapjes op. Zouden ze echt denken dat ze hiermee besmettingen van anderen of zichzelf voorkomen?

Ja, er zijn in de afgelopen tijd wat studies uitgekomen met positieve resultaten voor mondkapjes, zo meldt het overzicht van de AAPS – toevallig of niet allemaal recente studies. De auteur van het overzichtsartikel gelooft er niet erg in: het zijn veelal slecht uitgevoerde modelstudies die uitgaan van ideale omstandigheden en niet corrigeren voor andere factoren.

Tot voor kort waren alle gezondheidsautoriteiten – zoals de WHO, de CDC in de Verenigde Staten, het RIVM, het Amerikaanse National Center for Immunization and Respiratory Diseases – het er dan ook over eens dat mondkapjes niet moeten worden voorgeschreven aan de bevolking bij epidemieën. De WHO liet op 6 april nog weten geen mondkapjes te adviseren, maar op 5 juni 2020 maakte deze instelling opeens een draai en kwam met een advies waarin het publiek – met name mensen boven de 60 met onderliggende ziekten – werd geadviseerd om een “drielaags mondmasker” te dragen in situaties “waarin het niet mogelijk is om voldoende afstand tot elkaar te bewaren”. Daarbij gaf de WHO overigens toe dat dit advies niet werd ondersteund door gerandomiseerde, gecontroleerde experimenten.

Ook het CDC, dat op 5 maart 2019 nog had gemeld dat mondmaskers niet worden aanbevolen bij griepepidemieën, kwam op 7 augustus 2020 met een advies om ze toch te dragen in “public settings”, hoewel er in de stand van de wetenschap niets was veranderd.

Gemeenschapszin

Ook in Nederland grijpt de mondkapjesplicht om zich heen, ondanks dat het RIVM er niet op zit te wachten. Menig burgemeester en vrijwel de voltallige media, de progressieve media voorop, zetten alles op alles om de bevolking te muilkorven. Zelfs onze middelbare scholieren, die, zoals professor Bouma zegt, vrij moeten kunnen ademen én moeten zorgen voor groepsimmuniteit, zijn inmiddels onderworpen aan deze verregaande dwangmaatregel.

De redenen voor het mondkapjes-offensief lijken vooral sociaal en psychologisch van aard te zijn. Het document van de WHO van 8 juni biedt daarvoor een interessant inkijkje. De WHO heeft het daarin onder meer over “de voordelen van het gebruik van maskers door gezonde (!) mensen in het algemene publiek”.

Tot die voordelen behoren:

• “minder … stigmatisering van individuen die maskers dragen om besmetting van anderen te voorkomen”
• “mensen het gevoel geven dat ze een rol kunnen spelen in het stoppen van de verspreiding van het virus”
• “mensen eraan herinneren dat ze andere maatregelen moeten opvolgen, zoals handen wassen en neus en mond niet aanraken”
• “het publiek aanmoedigen om zelf maskers te maken bevordert individuele ondernemingszin en gemeenschapszin”
• “de productie van niet-medische maskers kan een bron van inkomsten zijn voor mensen binnen een gemeenschap die dit kunnen”
• “stoffen mondmaskers kunnen ook een vorm zijn van culturele expressie, die het publiek aanmoedigt om beschermingsmaatregelen te accepteren”
• “het veilige hergebruik van stoffen maskers leidt tot lagere kosten en afval en draagt bij aan duurzaamheid”

Hier komt een aap uit een mouw: een mondkapjesplicht voor gezonde personen wordt aanbevolen als een soort van communistische plicht naar de gemeenschap. Hier lijkt sprake van een Globalistische Culturele Revolutie die de mensheid in een keurslijf wil stoppen.

De Nederlandse regering gaat hier, in tegenstelling tot een land als Zweden, in mee. Combineer de mondkapjesplicht met avondklok, verbod op uitgaan en feesten, alcoholverbod, verplicht afstand houden, vaccinatiedruk, volg-apps, online hoger onderwijs, groepsportverbod, quarantaine-dreiging, reisverboden, verbod op familiebijeenkomsten en kerkvieringen en je kunt moeilijk aan de conclusie ontsnappen dat de tweede lockdown weinig te maken heeft met de bestrijding van een medisch probleem en veel meer met een ongekend sociaal experiment.

Over de auteur: Karel Beckman is freelance journalist, mede-auteur van De Democratie Voorbij (uitgeverij Aspekt, 2011) en auteur van De Staat Voorbij (Aspekt, 2017). Zijn website is The Friendly Society. Volg hem op Twitter.

Lees meer over:
dictatuur lockdown mondkapjes PCR-test RIVM WHO Zweden