Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaarIn 1942 zonk in Indische wateren het Nederlandse schip de Van Imhoff van de Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM). Hierbij kwamen 441 gevangengenomen Duitse burgers om het leven.
De ramp leidde tot één van de grootste Nederlandse naoorlogse doofpotaffaires.
De driedelige documentaire ‘De ondergang van de Van Imhoff’ onthult wat zich heeft afgespeeld.
Verzwijgen
Dinsdagavond was op NPO 2 het slot van de documentaireserie te zien, ‘De doofpot’.
In de aflevering gaan nabestaanden op zoek naar de waarheid. Oud-verslaggever Dick Verkijk ontdekt daarnaast waarom zijn film over de Van Imhoff uit 1965 verboden werd.
Bij de doofpot was zelfs de Nederlandse regering betrokken. De Nederlandse autoriteiten hebben deze oorlogsmisdaad proberen te verzwijgen.
Omzeilen
Zo is er vier miljoen gulden via een belastingconstructie – om de Tweede Kamer en het publiek te omzeilen – betaald om rederij KPM de mond te snoeren.
Journalisten die dit in de openbaarheid wilden brengen, werd ook de mond gesnoerd. Eén van hen was Koos Postema.
Getorpedeerd
Het schip was door de Nederlands-Indische regering gevorderd om Duitse gevangenen vanuit Sumatra te vervoeren naar Bombay in Brits-Indië.
Tijdens het transport werd de Van Imhoff getorpedeerd door de Japanners. De opvarenden werden aan hun lot overgelaten.
Bekijk de aflevering hier terug.
Interessant
Aan schandalen geen gebrek in ons “keurige en onafhankelijke” kikkerlandje. Het meeste is echter nog steeds onbekend. De kast zit zonder twijfel nog propvol met lijken.
Bij de doofpot was zelfs de Nederlandse regering betrokken.
leefde rutte toen dan al??????????????/
Vergeet zijn voorgangers niet, miljarden uit pensioenfondsen gehaald en doorgesluisd naar de EU…tjong jonge wat is iedereen blind en maar stemmen op die partijen. De gemiddelde Nederlander wil gewoon bedonderd worden en maar en klein deel heeft dat door. Zou eens meer media aandacht voor moeten komen, och, dom van me …die zijn ook al beïnvloed…zucht.
De onderlinge wedijver tussen de staten op het gebied van economie, macht, ontwikkeling, defensie, wetenschap, zeggenschap over de grondstoffen enz. maakt dat regeerders verkeerde paden gaan bewandelen en dit zorgt voor een grote anti-transparantie van zaken. Er zijn dan ook wetten die de staat moeten beschermen tegen alle onfrisse praktijken en moeten voorkomen dat deze gegevens ooit in het openbaar komen.