Neerstortende satelliet UARS bevat radioactief plutonium

Help mee door dit met jouw kennissen op je social netwerk te delen!

Er is helaas geen gesproken versie van dit artikel beschikbaar

Op vrijdag zal de afgedankte satelliet UARS volgens berekeningen van NASA op Aarde neervallen. De kans is het grootst dat brokstukken in de oceaan vallen.

Verschillende brokstukken kunnen echter de grond raken, maar NASA weet niet precies waar. Wel staat vast dat de satelliet het giftige plutonium bevat.

De satelliet is net zo groot als een bus, weegt zo’n 6.000 kilogram en heeft twee decennia lang de samenstelling van onze atmosfeer bestudeerd.

Wanneer een gebruikte raket de atmosfeer binnentreedt kunnen wetenschappers berekenen wanneer en waar deze zal neerkomen, maar het is onmogelijk aan te geven waar de onderdelen terecht zullen komen van een satelliet die uiteen is gevallen.

We hoeven ons echter weinig zorgen te maken dat een brokstuk in onze achtertuin landt. Mocht dat wel gebeuren raadt NASA het af de onderdelen als souvenir te houden. Niet omdat ze giftig zijn, zo stelt de ruimtevaartorganisatie, maar omdat het eigendom van de Amerikaanse regering betreft.

Leonid Ivashov van de Academy of Geopolitical Problems waarschuwt echter dat de onderdelen van de satelliet wel degelijk gevaarlijk zijn. Plutonium brandt namelijk niet op in de atmosfeer en vormt een direct gevaar voor de volksgezondheid.

“Experts noemen dit soort satelliet een orbitale trolleybus. Je hebt veel energie nodig om een dergelijke satelliet operationeel te houden. De Amerikanen gebruiken hier radioactief plutonium voor. Metaal en andere delen van de satelliet branden op in de atmosfeer, maar plutonium zal op de Aarde terechtkomen,” zei de expert. “Het is een gevaar voor de volksgezondheid omdat blootstelling aan plutonium leidt tot kanker.”

Plutonium-238 kan gedurende lange tijd vrijwel constant elektrisch vermogen produceren. Verschillende satellieten en ruimtesondes zijn uitgerust met een zogenoemde RTG. De afkorting RTG staat voor ‘radioisotope thermoelectric generator’. Warmte wordt geleverd door radioactief verval van plutonium. Die warmte wordt rechtstreeks omgezet in energie.

De Cassini heeft bijvoorbeeld 33 kilogram plutonium-238 aan boord. Ook tijdens het Viking- en Apolloprogramma is gebruik gemaakt van RTG’s. De RTG van Apollo 13 landde in de Stille Oceaan maar lijkt niet te lekken. Voor toekomstige Marsmissies wil men nog steeds RTG’s gaan gebruiken. Bovendien bevatten veel spionagesatellieten RTG’s.

De officiële verklaring van de NASA dat zich geen toxische brandstoffen aan boord van de UARS bevinden is dus een leugen, tenzij wordt bepaald dat plutonium voor elektrisch vermogen geen brandstof is.

Duitse satelliet

Nog voordat de restanten van de Amerikaanse onderzoekssatelliet UARS op Aarde zijn gekomen dient het volgende brok ruimteschroot zich aan.

Eind oktober is het de beurt aan de Duitse röntgensatelliet ROSAT. Met een gewicht van 2,4 ton mag ROSAT een stuk lichter zijn dan UARS, de verwachting is dat er grotere brokstukken van op Aarde terechtkomen.

Bronnen: RT.com en Whatreallyhappened.com

Lees meer over: